Βόρεια ο νομός συνορεύει με τη Βουλγαρία. Περικυκλώνεται από τα βουνά
της Ροδόπης στα βόρεια, του Μενοικίου και του Ορβήλου στα δυτικά, του
Παγγαίου και των ορέων της Λεκάνης στα ανατολικά. Στις πεδιάδες που
εκτείνονται στο νότιο τμήμα του, καλλιεργούνται δημητριακά, βαμβάκι,
βιομηχανική ντομάτα, καπνός, αμπέλια, φρούτα και λαχανικά.
Λίγη ιστορία Οι αρχαιολογικές ανασκαφές έφεραν στο φως ευρήματα που μαρτυρούν παρουσία ζωής από τη Νεολιθική εποχή (6000-3000 π.Χ.) και την εποχή του Σιδήρου (1050-700 π.Χ.). Από τα μέσα του 4ου π.Χ. αιώνα και μετά την ένταξή της στο Βασίλειο της Μακεδονίας από τον Φίλιππο Β΄ (356 π.Χ.) η περιοχή γνωρίζει ακμή. Κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους γίνονται μεγάλα έργα, όπως η οδική αρτηρία Εγνατία Οδός (2ος αι. π.Χ.), που συνέδεε τη Ρώμη με το Βυζάντιο και περνούσε από την περιοχή της Δράμας. Η βυζαντινή εποχή είναι επίσης περίοδος ακμής για το Νομό Δράμας. Το 1206 ο Βονιφάτιος ο Μομφερατικός χτίζει τα τείχη της πόλης. Το 1383 καταλήφθηκε από τους Οθωμανούς και απελευθερώθηκε το 1912. Στη διάρκεια του Α΄ Βαλκανικού πολέμου η περιοχή κατακτάται από τους Βούλγαρους (1912-Ιούλιος 1913). Στη δεκαετία του 1920 γίνεται ανταλλαγή των πληθυσμών ανάμεσα στην Ελλάδα, τη Βουλγαρία και την Τουρκία. Ακολουθεί περίοδος ακμής μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1920, λόγω της εγκατάστασης 85.000 Ελλήνων της Μικράς Ασίας στη Θράκη και της ανάπτυξης της καπνοκαλλιέργειας. Το 1941, μετά την κατάληψή της από τους Γερμανούς, η περιοχή περνά στο διοικητικό και στρατιωτικό έλεγχο των Βούλγαρων. Απελευθερώθηκε το 1944.