Μέτωπα και παγίδες

Την περασμένη εβδομάδα σε μια βεράντα στα βόρεια προάστια της Αθήνας συγκεντρώθηκαν 11 άτομα – μια σύναξη που συνόδευε η «αμαρτία» της παρατυπίας, αλλά που δικαιολογούσαν τα γενέθλια του οικοδεσπότη. Ο ηλικιακός μέσος όρος ξεπερνούσε τα 35 χρόνια και οι μάσκες δεν παρέμειναν στα πρόσωπα ως το τέλος της βραδιάς, ίσως επειδή όλοι αισθάνονταν και δήλωναν υγιείς. Δύο ημέρες αργότερα μία από τις κυρίες της ομήγυρης ειδοποίησε τους άλλους δέκα ότι είχε βρεθεί θετική σε τεστ κορωνοϊού. Ολοι τους έσπευσαν για μοριακό έλεγχο και μέσα στο επόμενο πενθήμερο τουλάχιστον οι επτά είχαν επίσης βρεθεί θετικοί. Στις αρχές της εβδομάδας δε, δύο χρειάστηκε να νοσηλευθούν, αφού η κατάστασή τους είχε επιδεινωθεί.

Το περιστατικό έχει συζητηθεί και στον έβδομο όροφο της Κουμουνδούρου, καθώς στην ίδια βεράντα είχε βρεθεί εκείνο το απόγευμα και στέλεχος με συχνή παρουσία στην κομματική έδρα. Τα δικά του τεστ βγήκαν αρνητικά, αλλά η υπόθεση ήρθε να επιβεβαιώσει εκ νέου ότι, λόγω της υψηλής μεταδοτικότητας του μεταλλαγμένου ιού, το «τρίτο κύμα» της πανδημίας δεν προσφέρεται για παιχνίδια. Ο Αλέξης Τσίπρας, εξάλλου, έχει ήδη αναγκαστεί να περάσει και προσωπικά από τη φάση της προληπτικής καραντίνας. Και αυτό είχε επιβάλει σε έναν βαθμό μια αυτοσυγκράτηση στον αντιπολιτευτικό καταγγελτικό λόγο για τις σταδιακές αποφάσεις απεγκλωβισμού που ανακοινώνει η κυβέρνηση. Τα πρακτικά από κάθε συνεδρίαση των λοιμωξιολόγων, άλλωστε, φθάνουν αυθημερόν και στο γραφείο του.

Η γενικότερη εικόνα εξηγεί ίσως και την αμφισημία των παρεμβάσεων Τσίπρα σχετικά με το σχέδιο χαλάρωσης  της γενικευμένης καραντίνας. Στο στελεχικό δυναμικό και στην ευρύτερη κοινωνία, ωστόσο, η αντίδραση της Κουμουνδούρου και της ηγεσίας της επιτείνει μια σύγχυση που δεν προσφέρει και δεν προσθέτει. Η ανάγκη της αξιωματικής αντιπολίτευσης να κρίνει κάθε κυβερνητική παρέμβαση είναι κατανοητή, όπως και η ανάγκη του Τσίπρα να ακολουθήσει – σε έναν διαγγελματικό διαγκωνισμό – τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Αλλά από τις προειδοποιήσεις στην κυβέρνηση να μην ανοίξει ρήγματα στο δίχτυ κοινωνικής προστασίας λόγω Πάσχα, έως τις καταγγελίες ότι επιβάλλει για δεύτερο Πάσχα στους πολίτες να παραμείνουν παγιδευμένοι στα διαμερίσματα, η απόσταση είναι μεγάλη.

Οσα έρχονται μετά τις πασχαλινές διακοπές, με τις ανατροπές σε εργασιακά και Ασφαλιστικό, στην πραγματικότητα προσφέρουν μια διέξοδο στην Κουμουνδούρου – κι έτσι αντιμετωπίζονται και στις διαδοχικές συσκέψεις που έχουν ξεκινήσει στο προεδρικό επιτελείο από την περασμένη εβδομάδα. Η πανδημία και η καραντίνα δεν είναι προνομιακό πεδίο ούτε προσφέρουν ζωτικό χώρο στην αντιπολίτευση, ακόμη κι αν το σχέδιο εξόδου συνοδευθεί από αστοχία υλικού. Το 8ωρο, αντιθέτως, είναι το θέμα «αντίστασης», στο οποίο ο Τσίπρας έχει ήδη αποφασίσει να επενδύσει, ακόμη και με όρους μιας νέας σύγκρουσης στον δρόμο.

Η προοπτική δεν περνά μόνον μέσα από την εκτίμηση ότι η μάχη – σε αντίθεση με τον κορωνοϊό ως αντίπαλο – μπορεί να δοθεί με ιδεολογικοπολιτικούς όρους. Συνδέεται και με την υποχώρηση του εκλογικού συναγερμού στην Κουμουνδούρου. Ο Τσίπρας θεωρεί ότι με τις πολυμέτωπες συγκρούσεις στις οποίες επενδύει ο Μητσοτάκης, ο εκλογικός ορίζοντας δεν μπορεί να βρίσκεται κοντά. Επιπλέον έχει καταλήξει ότι το ηθικό υπόβαθρο πάνω στο οποίο στήριξε ο Πρωθυπουργός τις διαβεβαιώσεις πως δεν υπάρχουν εκλογικά σχέδια στο συρτάρι του, θα τον εξέθετε εάν οι αποφάσεις αλλάξουν.

Συνεπώς, ο Τσίπρας μπορεί να επενδύσει στο νέο μέτωπο που ανοίγει τον Μάιο και να ασχοληθεί παράλληλα με το κόμμα, προετοιμάζοντας το Συνέδριο της δικής του εσωτερικής κυριαρχίας. Οι καχύποπτοι στην Κουμουνδούρου, ωστόσο, παραπέμπουν στον ίδιο τον Τσίπρα και τις διαβεβαιώσεις του 2015, για να εισηγούνται διατήρηση μιας εκλογικής ετοιμότητας. Εκείνο τον Αύγουστο ο Τσίπρας σχεδόν ορκιζόταν στο Προεδρικό Μέγαρο και στους άλλους πολιτικούς αρχηγούς ότι δεν σχεδιάζει κάλπες – και δύο εβδομάδες μετά είχε ανακοινώσει ότι οι πρόωρες εκλογές είναι «η λύση και όχι το πρόβλημα»…