Μένουμε μακριά για να αγκαλιαστούμε και πάλι

Οικογενειακά τραπέζια, γιορτές, ακόμη και οι Κυριακές με τη γιαγιά και τον παππού. Όλες οι αγαπημένες μας συνήθειες συμβαίνουν γύρω από ένα τραπέζι και μας θυμίζουν ένα πράγμα: Οι Έλληνες δεν είμαστε λαός της… κοινωνικής αποστασιοποίησης.

Κι όμως τώρα που οι συνθήκες μας καλούν να μείνουμε μακριά από τα αγαπημένα μας πρόσωπα, ακολουθούμε ευλαβικά τις οδηγίες. Γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά, ότι αν τώρα μείνουμε σπίτι, πολύ σύντομα θα έχουμε στην αγκαλιά μας τους αγαπημένους μας και θα μοιραζόμαστε μαζί τους τις ομορφότερες στιγμές και γεύσεις.

Τη στιγμή που αποζητάμε τα χαλαρά βράδια με τις παρέες μας, τη στιγμή που προσπαθούμε να πείσουμε τους παππούδες να μείνουν για λίγο μακριά από τα εγγόνια τους, κρατάμε στο μυαλό μας όλες εκείνες τις φορές που απολαύσαμε όλοι μαζί το ασυναγώνιστο παστίτσιο της γιαγιάς – πάντα με μακαρόνια Melissa.

Για τον καθένα από εμάς, διαφέρει αυτό που μας λείπει περισσότερο. Για μένα, αυτό το πρόσωπο είναι η τετράχρονη ανιψιά μου. Η εικόνα της να τρώει το πρωινό που της ετοίμασε ο μπαμπάς και να γεμίζει ολόκληρη με σοκολάτες – να το πάλι το φαγητό – επιστρέφει ξανά και ξανά στην οθόνη του κινητού μου.

Αυτόν τον καιρό όλοι οι αγαπημένοι μας κατοικούν σε… μια οθόνη και από εκεί μας στέλνουν την αγάπη, τη σκέψη, το ενδιαφέρον τους. Όμως η δύναμη της οικογένειάς μας – εξ αίματος ή από επιλογή, όπως είναι οι φίλοι μας – έγκειται ακριβώς στην ικανότητά της να διαπερνά αποστάσεις και εμπόδια. Η παρουσία της στην καρδιά μας είναι άλλωστε αυτή που εμποδίζει τις συναντήσεις μας: Μένοντας μακριά, μένουμε ασφαλείς. Μένοντας μακριά, φέρνουμε πιο κοντά μας τη μέρα που θα αγγιχθούμε και πάλι.

Οι φίλοι μας εξακολουθούν να μας κάνουν παρέα, έστω και μέσα από κλήσεις βίντεο. Ακόμα κι αν δεν μπορούν να μας αγκαλιάσουν με τα χέρια τους, βρίσκουν τρόπο να μας εκφράσουν το ενδιαφέρον τους. Πιο πρόσφατο παράδειγμα της δικής μου καθημερινότητας στην καραντίνα, η… ανέπαφη παράδοση ενός σουφλέ από την κολλητή μου. Ναι, πάλι η μαγερική έπαιξε το ρόλο του χαδιού.

Σύντομα, τα μεσημέρια, τα βράδια, τα Σαββατοκύριακά μας θα είναι πάλι δικά μας, για να τα επενδύσουμε με αγαπημένα πρόσωπα και αγαπημένες συνταγές. Μέχρι τότε, οι αναμνήσεις μας θα μας κρατήσουν αισιόδοξους και δυνατούς. Λίγος καιρός μένει μέχρι να μοιραστούμε και πάλι τα αγαπημένα μας πιάτα, είτε πρόκειται για μια περίπλοκη συνταγή της Πολίτισσας γιαγιάς, είτε για μια γρήγορη (ποτέ όμως πρόχειρη) μακαρονάδα με τα αγαπημένα μας ζυμαρικά.

Και φυσικά, ακόμη και αν γευματίζουμε μόνο με τη στενή μας οικογένεια, μπορούμε να συνεχίσουμε να δείχνουμε την ίδια αγάπη στην παρασκευή του φαγητού μας, γεμίζοντας τη μέρα μας με μικρές στιγμές απόλαυσης, αλλά και προετοιμάζοντας την επιστροφή μας στα αγαπημένα μας τραπέζια.

Aυτό το αίσθημα ανυπομονησίας για την επιστροφή στις όμορφες στιγμές – και γεύσεις – που έχουμε μάθει να μοιραζόμαστε με όλους εκείνους που αγαπάμε, αλλά και η υπομονή που απαιτείται για να μπορέσουμε να βρεθούμε και πάλι όλοι μαζί, έγιναν έμπνευση για τη νέα ταινία της Melissa.

Συντροφεύοντάς μας εδώ και τόσα χρόνια σε κάθε σημαντική μας στιγμή, η Melissa γνωρίζει πολύ καλά πόσο δύσκολο μας είναι να μένουμε μακριά, αλλά και πόσο μεγαλειώδης είναι η επιμονή μας στην τήρηση αυτών των αποστάσεων.

Όσο καιρό μένουμε μακριά από τους δικούς μας, η Melissa μας βοηθά να γεμίσουμε το τραπέζι μας με τις πιο όμορφες γεύσεις. Μέχρι να έρθει η στιγμή που θα μπορέσουμε να συναντηθούμε και πάλι, και η Ελλάδα θα γίνει ξανά αυτό που υπήρξε ανέκαθεν: Ένα τεράστιο οικογενειακό τραπέζι, γεμάτο ζωή – ενίοτε και εντάσεις – γεύσεις, γέλια και φυσικά αγάπη.

Δείτε την νέα ταινία της Melissa: