Τον αδικεί, δεν τον καταδικάζει

Το έκανε να μοιάζει φτηνό, σχεδόν ειρωνικό, ο χρόνος. Ένα γκολ στο 90΄ που τελεσίδικα αποφασίζει. Σαν παραμορφωτικός καθρέφτης μιας ολόκληρης βραδιάς. Δεν το διαλέγεις, απλά το αποδέχεσαι. Και προχωράς παρακάτω…

Είχε «αγοράσει» προ πολλού την ιδέα της 2-1 νίκης ο Ολυμπιακός, που ούτως ή άλλως δεν του εξασφάλιζε πολλά. Είχε σχεδόν συμβιβαστεί με αυτή και η Ντιναμό που γλίτωσε από ένα πολύ δύσκολο πρώτο ημίχρονο. Το αγνό, αυθεντικό ταλέντο του Τσιχάνκοβ όμως ήταν που άλλαξε το σενάριο. Ο τρόπος με τον οποίο αυτός ο μικρός δαίμονας έστρωσε στο άλλο του μισό. Στον Ρέμπιτς που δεν πέταξε το δώρο. Ισοφάριση από την… πάσα, και όχι από την –ιδανική- εκτέλεση.

Και κάπως έτσι; Οι Ουκρανοί που ήταν ούτως ή άλλως εξ αρχής το φαβορί, ανέβασαν και άλλο το ποσοστό τους για την πρόκριση. Ήρθε και η τιμωρία του λάθος προσώπου για τη ρεβάνς (Καμαρά) και το κάνει ακόμη δυσκολότερο για τον Ολυμπιακό. Δεν έχει τελειώσει όμως. Και δεν είναι «κλισέ». Είναι η πραγματικότητα που αποτυπώθηκε στο χορτάρι.

Θα την παλέψουν τη ρεβάνς οι Ερυθρόλευκοι. Φτάνει να βγουν από το «τούνελ» που σχηματίστηκε ξαφνικά από την Κυριακή στη Τούμπα. Να ηρεμήσουν, να βρουν ξανά τον βηματισμό τους. Διόλου τυχαίο ότι ο Βαγγέλης Μαρινάκης κατεβαίνοντας στα αποδυτήρια τους ζήτησε πρωτίστως το… επόμενο ματς, και έπειτα την πρόκριση.

Γιατί με έναν τρόπο από την ΑΕΚ περνά η ρεβάνς στο Κίεβο. Από αυτό το 90άλεπτο που εν πολλοίς θα αποφασίσει όχι μόνο τη δεύτερη θέση στον πίνακα της Σούπερ Λιγκ, αλλά και την ψυχολογία της ομάδας μπαίνοντας στο αεροπλάνο. Δεν είναι ο Ολυμπιακός μια ομάδα που μπορεί να μείνει για καιρό μακριά από τη νίκη. Τυπικά για την 2η θέση της Σούπερ Λιγκ, την Κυριακή του κάνει και ο βαθμός της ισοπαλίας. Έστω αν το πεις όμως αυτό, θα είναι σα να μην ξέρεις το dna αυτής της ομάδας. Για αυτό σε δύο χρόνους. Η νίκη τη Κυριακή που θα τα κάνει όλα να φαίνονται ξανά στην κανονική τους διάσταση. Και έπειτα το ξεμπέρδεμα των λογαριασμών με τη Ντιναμό, που είναι πολύ έμπειρη με τη σειρά της για να πιστέψει πως ήδη πέρασε. Επειδή το τραυματισμένο πόδι του Φορτούνη έστειλε το 19΄τη μπάλα στο δοκάρι, ή γιατί ο Ποντένσε στο τετ α τετ του 72΄ δεν βρήκε στόχο.

«Τράβηξε πίσω την ομάδα ο Μαρτίνς» είπαν αρκετοί στο δεύτερο ημίχρονο. Δεν το έκανε τόσο ο Πορτογάλος όμως, που λογικά κάποια στιγμή απέσυρε τον τραυματία Φορτούνη που άντεξε στα δύο τρίτα της διαδρομής. Το ένστικτο το έκανε, περισσότερο. Το πρώτο ημίχρονο της… Τούμπας. Η δεύτερη σερί έξω από τα συνηθισμένα παρουσία του «ρυθμιστή» Γκιγιέρμε. Η παράξενη ισορροπία στο 2-1 που κράτησε κάτι παραπάνω για ένα ημίχρονο. Τον αδικεί τον Ολυμπιακό το τελικό αποτέλεσμα. Δεν τον καταδικάζει. Στο χέρι του είναι να βρει τον τρόπο να διεκδικήσει κάτι για το οποίο μοχθεί εδώ και μισή σεζόν. Για το παραπάνω στην Ευρώπη σε μια «μεταβατική χρονιά» με τόσα νέα πρόσωπα. Και τόσες ωραίες στιγμές που προηγήθηκαν…