To 2019 και η «εικονικότητα» μιας «αριστερής εξουσίας»

Το  2019 έρχεται και οι Έλληνες είναι εντελώς απογοητευμένοι από την οικονομική κατάσταση, τους παλιούς πολιτικούς της μεταπολιτευτικής περιόδου , αλλά και από τους «Συριζαίους σφουγκοκωλάριους της εξουσίας» οι οποίοι ποδοπάτησαν κάθε προοδευτικό όραμα.

Ωστόσο  το 2018 σφραγίστηκε καταλυτικά κατά τη γνώμη μου από την ανερμάτιστη λογική της σημερινής κυβέρνησης να επιβάλλει τα ψέματα (ή μια διάχυτη «εικονικότητα») σε όλα τα επίπεδα τη δημόσιας σφαίρας. Και ίσως από αυτήν την άποψη οι σημερινοί κυβερνώντες της δήθεν Αριστεράς αποδεικνύονται, ότι είναι οι πιο πιστοί θιασώτες της φιλοσοφίας του «μεταμοντέρνου μηδενισμού» του Ζαν Μπρωντιγιά.

Αναφέρω ένα πρόσφατο ενδεικτικό παράδειγμα για να γίνει αντιληπτό με απλά λόγια τι εννοώ.

Ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας πήγε στη Θεσσαλονίκη στις 29 Δεκεμβρίου 2018 για να εγκαινιάσει το σταθμό ενός μετρό , το οποίο θα τεθεί σε λειτουργία μετά από δύο χρόνια ( το 2021) και χωρίς καν να υπάρχουν βαγόνια!  Επομένως  γιατί το έκανε αυτό;

Θα προσφέρω ορισμένες ερμηνείες : Γιατί του «αρέσει» η εικονικότητα. Γιατί θέλει να δώσει την εντύπωση ότι είναι ο πρωθυπουργός των έτοιμων έργων. Γιατί δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα ( ή γιατί θέλει να κάνει αυτό που ονομάζουν οι Άγγλοι construction of reality, δηλαδή να κατασκευάσει μια πραγματικότητα την οποία «βλέπει» μόνο ο ίδιος).

Και αυτή την «κοσμοθεωρία» της απαράδεκτης εικονικότητας την ανιχνεύουμε και σε άλλα επίπεδα.  Έτσι η κυβερνητική προπαγάνδα διαλαλεί συνεχώς ότι οι συντάξεις δεν έχουν περικοπεί καθόλου από το 2015 και ύστερα. Όμως οι συνταξιούχοι της χώρας μας βιώνουν μια άσχημη καθημερινότητα και πολύ συχνά βλέπουν τις συνταξιοδοτικές τους αποδοχές να μειώνονται ανεξήγητα.

Ίσως τελικά  να εφαρμόζεται εδώ και η θεωρία του «κυνικού υποκειμένου» την οποία είχε υποστηρίξει ο Γερμανός Σλόντερνταικ το 1983 ( «Κριτική του κυνικού λόγου»). Δηλαδή οι σημερινοί κυβερνώντες λένε ψέματα (ενώ γνωρίζουν ότι είναι ψέματα)! Και σε αυτό ακριβώς έγκειται  η κυνικότητά τους.

Βεβαίως η κυβερνητική πλευρά διατείνεται, ότι τα ίδια έκαναν και οι παλιοί πολιτικοί στο μακρύ μεταπολιτευτικό χρόνο (σκάνδαλα κλπ). Αυτό είναι ορθό, αλλά η σύγκριση με το παρελθόν δεν μας οδηγεί πουθενά. Γιατί; Γιατί η δυτική Δημοκρατία είναι μια διαδικασία συνεχών υπερβάσεων.

Δυστυχώς η σημερινή δήθεν Αριστερά δεν διαφοροποιήθηκε σε τίποτε σε σχέση με τα «κακά πράγματα» του παρελθόντος. Και είναι σίγουρο, ότι σε κάποια επίπεδα αποδείχθηκε χειρότερη ή πιο επικίνδυνη (παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη , αύξηση των κρατικών δαπανών για την εξυπηρέτηση των μελών του κυβερνώντος κόμματος,  αντιδημοκρατικές παρεμβάσεις στην ελευθερία της έκφρασης , όπως στην υπόθεση της Athens Review of Books κλπ).

Ας μη ξεχνούμε εξάλλου και αυτό που έλεγε ο Αριστοτέλης. Δηλαδή ότι «κυβερνήτες» γίνονται εκείνοι οι οποίοι διαθέτουν «πολιτική αρετή», με άλλα λόγια εκείνοι οι οποίοι μπορούν να εξυπηρετήσουν καλύτερα «το κοινό αγαθό».

Επομένως στη χαραυγή του 2019 χρειαζόμαστε πολιτικούς οι οποίοι θα μας λένε την αλήθεια και θα φροντίζουν για την πιο ίση κατανομή του πλούτου. Και αυτό ισχύει και για εκείνους που θέλουν να έλθουν στην εξουσία (αξιωματική αντιπολίτευση κλπ).

Διαφορετικά θα βυθιζόμαστε σε ένα ατελεύτητο ιστορικό κύκλο διαφθοράς,  κάτι που είχε σκιαγραφήσει ήδη ο Πλάτων από την αρχαιότητα, όταν έλεγε ότι η δημοκρατία είναι μια μορφή διακυβέρνησης  «ευχάριστη , αναρχική και παράξενη» (Που πηγαίνει η δημοκρατία, 2013).

Ας διώξουμε όμως τις κακές σκέψεις και ας ελπίσουμε σε ένα πιο ελπιδοφόρο 2019  ( αλλάζοντας ταυτόχρονα και τους εαυτούς μας)!

O Γρηγόρης Καλφέλης είναι Καθηγητής  Νομικής Σχολής του Α.Π.Θ. (kalfelis@law.auth.gr)

)                                   .

!

.