“Η ζωή μπροστά σου” είναι η ιστορία ενός μικρού Άραβα, που εγκαταλείπεται από όλους, εκτός από μια Εβραία πόρνη… Από την Πέμπτη 17 Οκτωβρίου στο θέατρο Μεταξουργείο. Tο έργο του Ρομάν Γκαρί (Romain Gary), “Η ζωή μπροστά σου” σε σκηνοθεσία Άννας Βαγενά, με την ίδια στον πρωταγωνιστικό ρόλο, θα ανέβει από την Πέμπτη 17 Οκτωβρίου […]
“Η ζωή μπροστά σου” είναι η ιστορία ενός μικρού Άραβα, που εγκαταλείπεται από όλους, εκτός από μια Εβραία πόρνη… Από την Πέμπτη 17 Οκτωβρίου στο θέατρο Μεταξουργείο.
Tο έργο του Ρομάν Γκαρί (Romain Gary), “Η ζωή μπροστά σου” σε σκηνοθεσία Άννας Βαγενά, με την ίδια στον πρωταγωνιστικό ρόλο, θα ανέβει από την Πέμπτη 17 Οκτωβρίου και θα παίζεται για όλη τη χειμερινή θεατρική περίοδο 2013-14 στην Κεντρική Σκηνή του Θεάτρου Μεταξουργείο.
“Η ζωή μπροστά σου” είναι η ιστορία ενός μικρού Άραβα, που εγκαταλείπεται από όλους, εκτός από μια Εβραία πόρνη, στην οποία τον παρατάνε οι δικοί του, όπως πετάμε ένα νεογέννητο στα σκουπίδια. Αυτή αναλαμβάνει να τον μεγαλώσει και ο μικρός της αφοσιώνεται. Αυτά τα δύο μοναχικά πλάσματα, η γριά Εβραία και ο μικρός Άραβας δένονται με μια υπέροχη σχέση αγάπης και αφοσίωσης. Ο Μόμο, ο ήρωας του έργου είναι ο πρώτος Άραβας που βοηθάει μια Εβραία να «ξαναγυρίσει» στην πατρίδα της, το Ισραήλ.
Για τις ανάγκες της παράστασης η Άννα Βαγενά ανακάλυψε δύο παιδιά αραβικής καταγωγής γεννημένα και μεγαλωμένα στην Ελλάδα που θα παίζουν εναλλάξ τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Μόμο.
Το μυθιστόρημα του Ρομάν Γκαρί, που το έγραψε με το ψευδώνυμο Εμίλ Αζαρ, απέσπασε το βραβείο Goncourt το 1975. Το 1977 έγινε ταινία με τίτλο “Μαντάμ Ρόζα” με πρωταγωνίστρια τη Simone Signoret και κέρδισε Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας και η Simone Signoret το βραβείο Cesar. Στη συνέχεια διασκευάστηκε για το θέατρο από τον Ξαβιέ Ζαγιάρ (Xavier Jaillard) και παίχτηκε με μεγάλη επιτυχία στη Γαλλία και σε άλλες χώρες. Στην Ελλάδα είναι η πρώτη φορά που ανεβαίνει.
Ο Γιώργος Αγγελίδης, μετά την επιτυχία της παράστασης «Αυτόματη Εστίαση», επιστρέφει με το «Toxic» - ένα ψυχολογικό θρίλερ που επιδιώκει να υπενθυμίσει πόσο αδιόρατα μπορεί να μεταμορφωθεί το οικείο σε απειλή.