Η δημοσιογράφος Κ. Αντωνοπούλου μιλά στο in.gr σε «Πρώτο Πλάνο»

ΕΡ. Tο να κάνεις εκπομπή δική σου εν έτει 2013 θέλει τύχη αναμφισβήτητα. Θεωρείτε ότι είστε τυχερή ή ότι επιτέλους έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για να την κάνετε;
ΑΠ. Ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Όταν δουλεύεις στο δελτίο ειδήσεων είσαι «στρατιώτης της ενημέρωσης», και όταν η ενημέρωση παίρνει τη μορφή εκπομπής και κληθείς να την υπηρετήσεις, ρίχνεσαι στη μάχη χωρίς δεύτερη σκέψη.

ΕΡ. Ποιο θέμα θέλετε να καλύψετε οπωσδήποτε;
ΑΠ. Θα ήθελα να είμαι εκεί και να έχω τα πρώτα πλάνα από τη στιγμή, που τα γεωτρύπανα του Nordic Explorer της Νορβηγικής PGS, θα «χτυπήσουν» κοίτασμα πετρελαίου στο Ιόνιο ή την Κρήτη. Πιστεύω ότι αυτή θα είναι η στιγμή, που θα αλλάξει ριζικά το πολιτικό και οικονομικό κάρμα της Ελλάδας.

ΕΡ. Τι σας γοητεύει στην εκπομπή;
ΑΠ. Η δυνατότητα να εμβαθύνεις περισσότερο σε ένα θέμα, ερευνώντας παράλληλα πολλές πτυχές ή και όμορες δράσεις, που αλληλεπιδρούν και συνδιαμορφώνουν το βασικό άξονα του κεντρικού θέματος κάθε εκπομπής. Άλλωστε, αυτό είναι και το μικρόβιο του ρεπόρτερ : Όσο περισσότερα ανακαλύπτεις, τόσο περισσότερα αναζητάς.

ΕΡ. Από πού αντλείτε τα θέματα του πρώτου πλάνου;
ΑΠ. Από την κοινωνική, πολιτική και οικονομική επικαιρότητα, όπως αυτή διαμορφώνεται καθημερινά μέσα από την παγκοσμιοποίηση της πληροφορίας.

ΕΡ. Ποια είναι τα συστατικά μιάς επιτυχημένης εκπομπής, στην προκείμενη περίπτωση του «Πρώτου Πλάνου»;
ΑΠ. «Εν αρχή ην …η εικόνα», για αυτό και προτεραιότητα έχει η παρουσία και το ρεπορτάζ στα σημεία έρευνας, με στόχο να μεταφέρεις την ίδια την κατάσταση, το συναίσθημα, την ατμόσφαιρα σε όλο το κοινό, για αυτό και δίνεται μεγάλη σημασία στην αυτοψία και στις μαρτυρίες. Πολύ σημαντική είναι και η ανάλυση κάθε ζητήματος, για αυτό και σε «Σε Πρώτο Πλάνο» έρχονται και στοχευμένες συνεντεύξεις με ειδικούς, θεσμικούς παράγοντες, υπουργούς και ξένους αξιωματούχους σε αντίστοιχα πόστα, για παροχή περισσότερων στοιχείων και φυσικά… απαντήσεων σε προβλήματα. Επίσης, δεν λείπει το «παράθυρο στον κόσμο», με υλικό από το εξωτερικό, παρουσίαση αντίστοιχων ερευνών και δράσεων γύρω από το βασικό θέμα.
Το …δέσιμο κάθε εκπομπής στοχεύει πάντα σε μια ιδανική αρμονία μεταξύ εικόνας, λόγου, φυσικών ήχων και μουσικής, αλλά και σε νότες αισιοδοξίας, γιατί πάντα υπάρχει… φως στο τούνελ, και σημασία έχει να το ακολουθήσεις, όσο αχνό και αν φαίνεται στην αρχή.

ΕΡ. Είστε υπέρ της ομάδας ή υπέρ του «εγώ» και μετά η ομάδα;
ΑΠ. Η τηλεόραση είναι ομαδικό «άθλημα». Επομένως, για να πετύχεις το μέγιστο, πρέπει όλα τα «γρανάζια» της ομάδας να λειτουργούν συντονισμένα και προς τη σωστή κατεύθυνση. Το «εγώ» στην τηλεόραση είναι συνώνυμο της αποτυχίας.

ΕΡ. Τηλεόραση, δημοσιογραφία ή οικογένεια;
ΑΠ. Και τα τρία με τη σωστή δοσολογία.

ΕΡ. Το βραβείο «Πούλιτζερ» ποιος θα το πάρει φέτος;
ΑΠ. Δύσκολη πρόβλεψη, όταν ακόμα δεν έχουν ανακοινωθεί όλες οι συμμετοχές που πάνε τελικό! Από τα βραβεία του 2012 ξεχωρίζω πάντως το βραβείο για ερευνητική δημοσιογραφία, που κέρδισαν ρεπόρτερ των ‘Seattle Times’ για τη μεθαδόνη και τις «πολιτικές πόνου», σχετικά με τις αστοχίες δομών της Ουάσιγκτον, αλλά και τη φωτογραφία του Hossaini, που απαθανατίζει την κραυγή ενός κοριτσιού μόλις 12 ετών, που βρίσκεται ζωντανό μέσα σε πτώματα, ύστερα από επίθεση αυτοκτονίας στην Καμπούλ. Μου θυμίζουν τους δύο πολέμους που έχω καλύψει, στο Ισραήλ το 2006 και στην Γεωργία το 2008 –ιδια συναισθήματα, ίδιες σκληρές εικόνες, ίδια υπέρβαση ορίων καθημερινά, και για εμένα τότε.

ΕΡ. Εμείς ευχόμαστε μια καλή πορεία στην εκπομπή και να συνεχίσει και του χρόνου. Εσείς θα είχατε να ευχηθείτε κάτι;

ΑΠ. Υγεία και Δύναμη για όλους μας! Εύχομαι πρώτα από όλα, λοιπόν, να είστε γεροί, …να μας παρακολουθείτε και να μας κριτικάρετε…!