Το ελληνικό ντοκιμαντέρ σε σκηνοθεσία Γιώργου Ζέρβα είναι μια συμπαραγωγή του ιδίου, της ΕΡΤ, με την ενίσχυση του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Την Τρίτη 26/6 στις 22.00 στην ΕΤ1. Διαβάστε επίσης τη γνώμη των επισκεπτών μας από τη συζήτηση που είχε γίνει για τις επιπτώσεις της ινδικής κάνναβης. Στο ντοκιμαντέρ βλέπουμε κάποιες περιπτώσεις ανθρώπων, που μετά […]
Στο ντοκιμαντέρ βλέπουμε κάποιες περιπτώσεις ανθρώπων, που μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος του 18 ΑΝΩ, έμειναν κάποια χρόνια καθαροί. Παρακολουθούμε στιγμιότυπα της ζωής τους και εξομολογήσεις τους, για τις προσπάθειές τους να βρουν δουλειά, να γίνουν δημιουργικοί, να συνεχίσουν ή να ανατρέψουν κάτι, που άφησαν στη μέση, να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα, που τους κληροδότησε το παρελθόν στις ουσίες, να φτιάξουν διαφορετικές σχέσεις με τους γονείς και τα παιδιά τους, αλλά και νέες φιλίες και έρωτες.
Όταν λέμε κοινωνική ένταξη των απεξαρτημένων από ουσίες ατόμων, εννοούμε την ένταξή τους στην κοινωνία, υπό νέους όρους, που τους επιτρέπουν να διεκδικήσουν μια ζωή χωρίς εξαρτήσεις. Η διαδικασία της ένταξης είναι διπλή: προς τα έξω, προς την κοινωνία, αλλά και προς τα μέσα, προς την εσωτερική πραγματικότητα, τις βαθύτερες ψυχικές ανάγκες του ατόμου. Μέσα από τις πράξεις του ο απεξαρτημένος στην καινούρια του ζωή αποκτά αξία στα μάτια των άλλων, αλλά και στα δικά του. Αναζητά την αναγνώριση, την αποδοχή του άλλου για να επιβεβαιώσει τις δικές του δυνάμεις, για να αναπτύξει το θεμελιακό αίσθημα ότι είναι κάποιος που μετρά. Αυτή η επίπονη διαδικασία υπονομεύεται συχνά είτε από κοινωνικές συνθήκες (ανεργία, φτώχεια, διακρίσεις, προκαταλήψεις, κοινωνικό ρατσισμό, αδιαφορία της πολιτείας, έλλειψη ευαισθησίας ή άγνοιας των δικαστηρίων, αρνητικό ρόλο του οικογενειακού περιβάλλοντος…), είτε από εσωτερικές συνθήκες αν ο ίδιος ο απεξαρτημένος δεν έχει κατακτήσει το αίσθημα του «ανήκειν» σε μια συλλογικότητα. Κι αν μερικοί από αυτούς υποτροπιάσουν, τότε κάποιοι άλλοι διατυμπανίζουν αυτάρεσκα τα στερεότυπα «δεν γίνεται καλά ποτέ ο τοξικομανής» ή «η τοξικομανία είναι μια χρόνια υποτροπιάζουσα ασθένεια στην κατηγορία των ψυχικών διαταραχών» παραβλέποντας τις γενικότερες ευθύνες της κοινωνίας.
Αφετηρία της παράστασης «Δύο ή τρία πράγματα που ξέρω γι’ αυτόν» είναι η προσέγγιση του ρόλου του πατέρα και του αποτυπώματος που αφήνει στις επόμενες γενιές.
Σύνταξη
WIDGET ΡΟΗΣ ΕΙΔΗΣΕΩΝΗ ροή ειδήσεων του in.gr στο site σας
![Άκρως Ζωδιακό: Τα Do’s και Don’ts στα ζώδια σήμερα [Πέμπτη 01.01.2026]](https://www.in.gr/wp-content/uploads/2025/12/benjamin-davies-Xhj88MexoG4-unsplash-315x220.jpg)
![Αγορές: Τα μεγάλα trades της χρονιάς που τελειώνει [γραφήματα]](https://www.ot.gr/wp-content/uploads/2025/11/ot_markets_down_25_1-300x300.jpg)
![Άκρως Ζωδιακό: Τα Do’s και Don’ts στα ζώδια σήμερα [Πέμπτη 01.01.2026]](https://www.in.gr/wp-content/uploads/2025/12/benjamin-davies-Xhj88MexoG4-unsplash-150x85.jpg)
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232442