Μέχρι το 50% της έκδοσης ομολόγων θα καλύπτει ο EFSF

Ένας ευέλικτος και γρήγορος μηχανισμός αντιμετώπισης της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη φιλοδοξούν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να γίνει ο EFSF, σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά για τους βασικούς άξονες του σχεδίου που θα συζητηθεί στο Eurogroup της Παρασκευής και την προσεχή Κυριακή στη Σύνοδο Κορυφής.

Για τις χώρες που λαμβάνουν ήδη βοήθεια ο μηχανισμός ευρωστήριξης θα μπορεί να αγοράζει ομόλογα στην πρωτογενή αγορά (δηλαδή κατά την έκδοση τους από τα κράτη) έως το 50% της αξίας τους και θα απαιτείται προηγουμένως η έγκριση των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης (Eurogroup).

Μια χώρα της Ευρωζώνης θα πρέπει να έχει βιώσιμο χρέος για να δικαιούται στήριξη του EFSF στη δευτερογενή αγορά ομολόγων. Ο EFSF θα μπορεί να αγοράζει ομόλογα από την δευτερογενή αγορά, κάνοντας χρήση της δικής του χρηματοδοτικής ικανότητας, μόλις η ΕΚΤ και οι αξιωματούχοι των υπουργείων Οικονομικών της Ευρωζώνης εγκρίνουν ένα τέτοιο αίτημα.

Μόνο οι χώρες που εκπληρώνουν τις δεσμεύσεις τους περί μείωσης του ελλείμματος σύμφωνα με τους δημοσιονομικούς κανόνες της ΕΕ θα δικαιούνται να λαμβάνουν τέτοια βοήθεια.

Παράλληλα, μια χώρα θα πρέπει να έχει φερέγγυες τράπεζες, λογικό κόστος δανεισμού από τις αγορές και να σέβεται τις δεσμεύσεις της για μείωση των μακροοικονομικών ανισορροπιών.

Το μνημόνιο με τη χώρα που θα ζητά μια τέτοια βοήθεια θα είναι έτοιμο από την Κομισιόν και την ΕΚΤ εντός διημέρου.

Στη συνέχεια, το EFSF θα μπορεί να πωλεί και πάλι τα ομόλογα στην αγορά, μόλις ανέβουν οι τιμές τους, όμως θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι κάτι τέτοιο πιθανόν να δημιουργήσει προβλήματα στην έκδοση ομολόγων από την ίδια χώρα στην πρωτογενή αγορά.

Το EFSF θα μπορεί ακόμα να διακρατεί ομόλογα μέχρι τη λήξη τους, ωστόσο κάτι τέτοιο θα περιόριζε την χρηματοδοτική του δυνατότητα. Επίσης, θα μπορεί να τα πωλεί και πάλι στην εκδότρια χώρα προκειμένου να μειωθεί το χρέος της, ωστόσο αυτό θεωρείται πολύ δύσκολο, δεδομένου ότι οι χώρες αυτές δεν έχουν διαθέσιμα κεφάλαια για επαναγοράσουν ομόλογα, άρα θα πρέπει να δανειστούν αυτά τα κεφάλαια.

Μία άλλη επιλογή που θα έχει ο μηχανισμός θα είναι η περιορισμένη μόχλευση. Δηλαδή θα χρησιμοποιεί τα ομόλογα που κατέχει ως εγγύηση για να αντλήσει κεφάλαια σε συμφωνίες repos (επαναγοράς) με εμπορικές τράπεζες.

Έτσι, θα χρησιμοποιεί τα κεφάλαιά του αποτελεσματικότερα, αν και οι δυνατότητες θα είναι περιορισμένες σε σύγκριση με τις δυνατότητες που θα είχε αν η μόχλευση γινόταν μέσω της ΕΚΤ. Ο κίνδυνος είναι η τραπεζική ρευστότητα να είναι χαμηλή (όπως άλλωστε είναι τώρα) και να μειωθεί η ικανότητα του ευρωμηχανισμού να παρέχει βοήθεια.

Επίσης, θα έχει τη δυνατότητα να παρέχει πιστωτικές γραμμές έως το 10% του ΑΕΠ μία χώρας. Θα μπορεί να προσφέρει δάνεια σε χώρες πριν αντιμετωπίσουν δυσκολίες άντλησης κεφαλαίων από τις αγορές ομολόγων.

Στη δευτερογενή αγορά, οι αποφάσεις για την ενεργοποίηση του μηχανισμού θα λαμβάνονται με μεγαλύτερη ευελιξία και ταχύτητα.

Συγκεκριμένα, θα απαιτείται μόνο η έγκριση της Ομάδας Εργασίας του Eurogroup (στην οποία συμμετέχουν ανώτερα υπηρεσιακά στελέχη των υπουργείων Οικονομικών) και του ΔΣ του EFSF. Επίσης, δεν θα δημοσιοποιούνται λεπτομέρειες για τις αγορές, καθώς ο όγκος, η δομή και η τακτική που θα ακολουθείται θα αποφασίζεται μυστικά από μία υπο-επιτροπή του Eurogroup.

Υπό το νέο του ρόλο, ο EFSF θα αντικαταστήσει την ΕΚΤ σε ό,τι αφορά τις παρεμβάσεις στην αγορά, αλλά το εύρος κινήσεων θα είναι σαφώς μικρότερο, καθώς θα αγοράζει μόνο τα ομόλογα που εκδίδονται από κράτη.

Τα ευρωπαϊκά κράτη διαφωνούν ακόμη γύρω από το πώς θα πρέπει να ενισχυθούν τα κεφάλαια του EFSF μέσω της μόχλευσής τους, δήλωσε την Πέμπτη ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Β. Σόιμπλε.

O κ. Σόιμπλε επανέλαβε ακόμα την πάγια θέση του Βερολίνου ότι δεν πρόκειται να αυξηθεί η συνεισφορά του Βερολίνου στο Ταμείο, από τα ήδη προβλεπόμενα 211 δισ. ευρώ (σε εγγυήσεις).

Σε ό,τι αφορά το θέμα της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών το τοπίο παραμένει θολό. Τα δάνεια που θα χορηγούνται σε τράπεζες θα πρέπει προηγουμένως να τα εγκρίνουν οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης και αφού θα έχουν γίνει «τεστ αντοχής».

Κυβερνήσεις και τράπεζες φέρεται να έχουν συμφωνήσει ότι το ποσό που απαιτείται θα είναι μεταξύ 90 και 100 δισ. ευρώ.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ