Η έντονη σωματική άσκηση μπορεί να εξουδετερώσει την γονιδιακή επιρρέπεια στην παχυσαρκία
Νέα Υόρκη: Τα άτομα που είναι φορείς του γονιδίου FTO, που έχει σχετιστεί με την παχυσαρκία δεν είναι παχύτερα από τους μη φορείς, αρκεί να γυμνάζονται τουλάχιστον τρείς ώρες ημερησίως, σύμφωνα με αμερικανική μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Archives of Internal Medicine.
Νέα Υόρκη: Τα άτομα που είναι φορείς του γονιδίου FTO, που έχει σχετιστεί με την παχυσαρκία δεν είναι παχύτερα από τους μη φορείς, αρκεί να γυμνάζονται τουλάχιστον τρείς ώρες ημερησίως, σύμφωνα με αμερικανική μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Archives of Internal Medicine.
Ομάδα επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ με επικεφαλής την Δρ Εβαντνι Ραμπερσαουντ μελέτησε ομάδα ατόμων από την κοινωνία των Amish, μιας ομοιογενούς θρησκευτικής ομάδας ατόμων με ευρωπαϊκή καταγωγή.
Οι Amish είναι αγρότες που δεν χρησιμοποιούν τεχνολογικές εξελίξεις και βασίζονται αποκλειστικά σε παραδοσιακά πρότυπα διαβίωσης. Συνεπώς, είναι ευκολότερο για την συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα να διακρίνεται από έντονη σωματική δραστηριοποίηση σε καθημερινή βάση, συγκριτικά με τον μέσο άνθρωπο της δυτικής κοινωνίας.
Η ερευνήτρια πάντως επισημαίνει ότι το περπάτημα, η καθαριότητα του σπιτιού και η κηπουρική αποτελούν μορφές σωματικής άσκησης, αν και για τους περισσότερους από εμάς, δεν θεωρούνται καν αφορμές για σωματική δραστηριοποίηση.
Το 30% των ατόμων ευρωπαϊκής καταγωγής έχουν μεταλλάξεις του γονιδίου FTO, το οποίο σχετίζεται με τον υψηλό Δείκτη Μάζας Σώματος, το αυξημένο ποσοστό λίπους στον οργανισμό και την παχυσαρκία. Όπως και με τα γονίδια που σχετίζονται με άλλες περίπλοκες διαταραχές, όπως ο διαβήτης τύπου ΙΙ, η ύπαρξη μιας γενετικής μετάλλαξης δεν σημαίνει απαραιτήτως και την εκδήλωση ή μη της διαταραχής. Αντιθέτως, οι μεταλλάξεις αυτές θεωρούνται γονίδια επιρρέπειας και η συμπεριφορά του ατόμου συνδυαστικά με το περιβάλλον στο οποίο ζει είναι σημαντικοί καθοριστικοί παράγοντες για τον ατομικό κίνδυνο.
Θέλοντας να μελετήσουν οι επιστήμονες τον ρόλο της σωματικής δραστηριοποίησης στην σχέση μεταξύ μεταλλάξεων του γονιδίου FTO και του υψηλού ΔΜΣ, συγκρότησαν ομάδα από 704 ενήλικες Amish από την περιοχή του Λανκαστερ της Πενσυλβάνια. Οι άνδρες και οι γυναίκες χωρίστηκαν σε δύο ομάδες ανάλογα με το επίπεδο δραστηριοποίησης κατά τη διάρκεια μιας εβδομάδας.
Οι μεταλλάξεις που σχετίζονται με την παχυσαρκία συνδέθηκαν με υψηλότερο ΔΜΣ στην ομάδα των λιγότερο δραστήριων ατόμων, αλλά δεν καταγράφηκε σχέση μεταξύ μεταλλάξεων και ΔΜΣ στα άτομα με αυξημένη σωματική δραστηριοποίηση.
Οι γυναίκες της ομάδας με την χαμηλότερη σωματική δραστηριοποίηση κατανάλωναν 2.610 θερμίδες την ημέρα, ενώ αυτές με υψηλή σωματική δραστηριοποίηση έκαιγαν 3.590 θερμίδες ημερησίως. Για τους άνδρες, η θερμιδική απώλεια ήταν στις 3.310 και 3.990 αντίστοιχα. Aρα 860 θερμίδες επιπλέον την ημέρα για τις γυναίκες και 980 για τους άνδρες συνδυαστικά με την έντονη σωματική άσκηση, ήταν αρκετές για να εξουδετερώσουν την αρνητική επίδραση του γονιδίου FTO.
Συνεπώς αυτό που πρέπει να έχουμε κατά νου είναι ότι ανεξαρτήτως γονιδιακού προφίλ, ο καθένας καθορίζει με τις επιλογές του την εξωτερική του εμφάνιση.