Λίγα χρόνια πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, επιχειρήθηκε στο Σχινιά μια σύνθετη παρέμβαση που συνδύαζε την κατασκευή των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων με την ίδρυση μιας προστατευόμενης περιοχής. Το Ολυμπιακό Κέντρο Κωπηλασίας & Κανό αποτελεί ίσως το πιο «διάσημο» Ολυμπιακό έργο, επειδή προκάλεσε πολλές αντιδράσεις και μεγάλη δημοσιότητα, αφού χωροθετήθηκε σε μια περιοχή οικολογικά ευαίσθητη και […]
Λίγα χρόνια πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, επιχειρήθηκε στο Σχινιά μια σύνθετη παρέμβαση που συνδύαζε την κατασκευή των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων με την ίδρυση μιας προστατευόμενης περιοχής. Το Ολυμπιακό Κέντρο Κωπηλασίας & Κανό αποτελεί ίσως το πιο «διάσημο» Ολυμπιακό έργο, επειδή προκάλεσε πολλές αντιδράσεις και μεγάλη δημοσιότητα, αφού χωροθετήθηκε σε μια περιοχή οικολογικά ευαίσθητη και αρχαιολογικά σημαντική. Ένα μέρος των περιβαλλοντικών οργανώσεων της χώρας αντιτάχθηκαν στο σχέδιο αυτό, ενώ εκφράστηκαν ζωηρές αντιρρήσεις από αρχαιολογικά σωματεία. Η κινητοποίηση έλαβε διεθνείς διαστάσεις και διήρκεσε επί πολλούς μήνες, χωρίς όμως τελικά να επηρεάσει τον σχεδιασμό που είχε προκύψει από τις περιβαλλοντικές μελέτες.
Ο περιβαλλοντικός σχεδιασμός του τεχνικού έργου και η ένταξή του στο φυσικό περιβάλλον δημιούργησαν προϋποθέσεις οικολογικής βελτίωσης, με παράλληλη ελαχιστοποίηση των αρνητικών επιπτώσεων. Πρόκειται για μια από τις ελάχιστες περιπτώσεις μεγάλου τεχνικού έργου στην Ελλάδα, όπου η περιβαλλοντική διάσταση αποτέλεσε κύριο στοιχείο κατά τις φάσεις σύλληψης, σχεδιασμού, οριστικής μελέτης και εντάχθηκε στο πρόγραμμα κατασκευής. Ο σχεδιασμός της αποκατάστασης αποσκοπούσε αφ’ ενός μεν στην επαναφορά της ροής νερού στον υγρότοπο μέσω του υγρού στίβου και αφ’ ετέρου στην προώθηση μέτρων για περιβαλλοντική ανάταξη της περιοχής. Η χωροθέτηση, ο φιλοπεριβαλλοντικός τρόπος κατασκευής, ο ήπιος χαρακτήρας των αθλημάτων, σε συνδυασμό με το σχέδιο προστασίας του Εθνικού Πάρκου, εκτιμήθηκε ότι θα οδηγούσαν στη δημιουργία ενός πρότυπου πόλου οικολογίας, αθλητισμού και αναψυχής για χιλιάδες επισκέπτες.
Τα συγκεκριμένα αντισταθμιστικά οφέλη που δόθηκαν υπέρ του φυσικού περιβάλλοντος έναντι της κατασκευής του Κωπηλατοδρομίου στο βιότοπο ήταν: • Η αποκατάσταση της φυσικής ροής του νερού, με ουσιαστική άρση της αποξήρανσης που είχε ξεκινήσει το 1923 και με δημιουργία μιας νέας, σχεδόν φυσικής λίμνης • Η οριστική απομάκρυνση του υπάρχοντος μικρού αεροδρομίου • Η εγκατάσταση σύγχρονου αυτόματου συστήματος πυρόσβεσης στο δάσος, με αποθήκη νερού το Κωπηλατοδρόμιο • Η αποξήλωση των παλιών στρατιωτικών εγκαταστάσεων της αμερικανικής βάσης, η απορρύπανση και αποκατάσταση του φυσικού εδάφους που κατελάμβαναν • Η ίδρυση Εθνικού Πάρκου για την αποτελεσματική προστασία και οργάνωση του χώρου.