Αθήνα 1966. Εποχή των εργολάβων και των υπηρετριών από την επαρχία. Εποχή των Beatles και του Θεοδωράκη, των χίπις και των λαμπράκηδων. Αθήνα 1967. Εποχή των συνταγματαρχών. Αυτές είναι οι συντεταγμένες μέσα στις οποίες κινείται η εν λόγω ταινία του Γιώργου Τσεμπερόπουλου, ενός σκηνοθέτη που ακόμη και στους πλέον χαλεπούς καιρούς του ελληνικού κινηματογράφου, κατάφερε […]
Αθήνα 1966. Εποχή των εργολάβων και των υπηρετριών από την επαρχία. Εποχή των Beatles και του Θεοδωράκη, των χίπις και των λαμπράκηδων. Αθήνα 1967. Εποχή των συνταγματαρχών. Αυτές είναι οι συντεταγμένες μέσα στις οποίες κινείται η εν λόγω ταινία του Γιώργου Τσεμπερόπουλου, ενός σκηνοθέτη που ακόμη και στους πλέον χαλεπούς καιρούς του ελληνικού κινηματογράφου, κατάφερε (με τον «Ξαφνικό Έρωτα» και με το «Αντε Γεια») να βρει δρόμους επικοινωνίας με το κοινό. Με την «Πίσω Πόρτα», ο Τσεμπερόπουλος όχι μόνο υπογράφει την καλύτερη -με διαφορά- ταινία του, αλλά καταφέρνει επιπλέον κάτι πολύ δύσκολο και σημαντικό: πλησιάζει τα γούστα του σημερινού κοινού, χωρίς να καταφεύγει στην ευκολία της τηλεοπτικής αισθητικής. Κεντρικός ήρωας ένα δεκατριάχρονο αγόρι, γόνος ευκατάστατης οικογένειας των Αθηνών. Όταν ο μεγαλοεργολάβος πατέρας του πεθαίνει από καρδιακή προσβολή πάνω στο… καθήκον (όταν δηλαδή η πολεοδομία απαγορεύει την ανέγερση του ουρανοξύστη του), ο μικρός Δημήτρης ξεκινά απότομα την πορεία του προς την ενηλικίωση. Η απέχθεια προς τον καιροσκόπο νέο σύζυγο της μητέρας του θα τον ωθήσει σε μια πρώιμη έξοδο από το οικογενειακό καταφύγιο, αναζητώντας την εμπειρία της ζωής. Η ταινία, δίχως τη συχνή στις ελληνικές ταινίες εποχής νοσταλγική διάθεση, αλλά αντίθετα, με αιχμηρό και σε πολλές περιπτώσεις ανατρεπτικό χιούμορ, περιγράφει αυτή την πορεία μέσα από την οπτική γωνία του πρωταγωνιστή της. Έτσι, οι σχέσεις με τα πρόσωπα του οικογενειακού ή του φιλικού του περιβάλλοντος, οι πρώτες εμπειρίες, οι απογοητεύσεις, οι προδοσίες και τα πολιτικά γεγονότα παρουσιάζονται ζωντανά, αυθεντικά και φιλτραρισμένα από την εφηβική και επομένως ευμετάβλητη διάθεση του αγοριού. Επιπλέον αρετές, η σκηνική οικονομία, σε συνδυασμό με τη σωστή ανάπλαση των χαρακτήρων αλλά και η ποιότητα σε όλα τα επίπεδα της παραγωγής. Τον κεντρικό ρόλο φέρνει σε πέρας απόλυτα ικανοποιητικά ο μικρός Κωνσταντίνος Παπαδημητρίου. Δίπλα του η Αλεξανδριανή Σικελιανού, ο Χάρης Σώζος, ο Αντώνης Καφετζόπουλος και ο πολύ καλός Ιεροκλής Μιχαηλίδης. Σε μικρότερους ή μεγαλύτερους ρόλους εμφανίζονται μερικά από τα πιο φρέσκα και ελπιδοφόρα πρόσωπα του ελληνικού κινηματογράφου (Ανδρέας Κοντόπουλος, Κατερίνα Τσάβαλου, Κατερίνα Κωσταρέλη κ.ά.). Η ελληνικής κατασκευής έκδοση DVD περιοχής 2 αποτελεί μια πλήρη έκδοση σε επίπεδο περιεχομένου και πρόσθετων παροχών. Η εικόνα (σε μακρόστενο letterbox) διαθέτει καλή υφή και λεπτομέρεια, ενώ ο τετρακάναλος ήχος αποδίδει μια μάλλον ικανοποιητική αίσθηση περιβάλλοντος χώρου.
Αφετηρία της παράστασης «Δύο ή τρία πράγματα που ξέρω γι’ αυτόν» είναι η προσέγγιση του ρόλου του πατέρα και του αποτυπώματος που αφήνει στις επόμενες γενιές.
![Άκρως Ζωδιακό: Τα Do’s και Don’ts στα ζώδια σήμερα [Δευτέρα 29.12.2025]](https://www.in.gr/wp-content/uploads/2025/12/ken-cheung-yHST1WmTqzI-unsplash-315x220.jpg)
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232442