Ο τρόπος που εντελώς ξαφνικά άνοιξαν ένα σωρό ζητήματα στον Παναθηναϊκό, φανερώνει και τη μεγαλύτερη αδυναμία στο πως διοίκει ο Γιάννης Αλαφούζος. Ενέργειες που υπό άλλες προϋποθέσεις και σε άλλο τάιμινγκ θα ήταν οι σωστές και ενδεδειγμένες, καταλήγουν να κοστίζουν πολύ περισσότερο και να έρχονται σε ένα περίεργο ή λανθασμένο χρονικό σημείο.

Ας εστιάσουμε στις μεταγραφές των Ανδρέα Τεττέη και Παύλου Παντελίδη. Όταν μία διοίκηση αποφασίζει να τονώσει το ελληνικό στοιχείο στο ρόστερ, τότε η απόκτηση δύο Ελλήνων σε παραγωγική ηλικία, που αφήνουν θετικές εντυπώσεις στο πρωτάθλημα, είναι ορθή επιλογή.

Το πρόβλημα έγκειται στη διαχείριση… Ο πρόεδρος της Κηφισιάς Χρήστος Πρίτσας, δηλωμένος φίλαθλος του Παναθηναϊκού, κάτοχος εισιτηρίου διαρκείας για δύο δεκαετίες, επεδίωξε να έχει μία καλή σχέση με τη διοίκηση Αλαφούζου. Επιθυμώντας να επωφεληθεί και για την ομάδα του, για να λύσει το γηπεδικό της με τη χρήση του ΟΑΚΑ ή του «Απόστολος Νικολαΐδης». Το καλοκαίρι του 2025, λοιπόν, ο Πρίτσας πρότεινε τον Τεττέη στους ανθρώπους του Τριφυλλιού με μικρό αντίτιμο. Εντούτοις, προφανώς ο Τεττέη δεν αξιολογήθηκε με τα σωστά κριτήρια (αυτό αποδεικνύει η τωρινή υπέρβαση) και οι ίδιοι άνθρωποι δαπάνησαν σχεδόν 3 εκατομμύρια ευρώ για έναν άλλο στράικερ, τον Μίλος Πάντοβιτς.

Με συνέπεια, ένας παίκτης που θα μπορούσε να φορέσει τα πράσινα πριν μερικούς μήνες με 500.000 ευρώ, θα τα βάλει τελικά από την 1η Ιανουαρίου με πενταπλάσιο κόστος. Κοινώς, βαπορίσια τιμή… Το λες και πανωλεθρία της διαπραγμάτευσης…

Πάντως, για να μην τα βλέπουμε όλα μαύρα, ήταν μία επίδειξη δύναμης από τον Παναθηναϊκό με μία οικονομική προσφορά που διέλυσε τον ανταγωνισμό. Γιατί για τον Τεττέη και τον Παντελίδη ρώτησαν όλοι οι μεγάλοι, οι δε ΑΕΚ και ΠΑΟΚ κατέθεσαν προτάσεις, αλλά χαμηλότερες από του Τριφυλλιού! Ούτε και τα λογιστικά αφορούν τον οπαδό. Αυτός θέλει να βλέπει καλούς παίκτες και δεν τον νοιάζουν τα υπόλοιπα.

Εκεί που έπεισε, ξανάγινε υπηρεσιακός

Στο μεταξύ, την ώρα που ο Παναθηναϊκός προετοιμάζεται για το κρίσιμο παιχνίδι με τον Άρη στο «Κλεάνθης Βικελίδης», όλο το ποδοσφαιρικό τμήμα βρέθηκε στον… αέρα. Πρώτος απ’ όλους ο Χρήστος Κόντης, για τον οποίο οι ιθύνοντες του συλλόγου επικοινωνούσαν ότι έπεισε με τη δουλειά του και κέρδισε τη μονιμοποίηση του. Στην πράξη, ο Αλαφούζος ουδέποτε σκέφτηκε τον Κόντη με άλλο καθεστώς εκτός από του υπηρεσιακού τεχνικού.

Γιατί όποιος πιστεύει ότι η διαπραγμάτευση του μεγαλομετόχου του Παναθηναϊκού με τον Ράφα Μπενίτεθ άρχισε πριν δύο μέρες, πλανάται πλάνη οικτρή. Ο Αλαφούζος αντιμετώπισε τον Κόντη ως μία μεταβατική λύση και έψαχνε τον ιδανικό προπονητή, όπως τον έχει στο μυαλό του.

Επειδή δεν γνωρίζω τι ακριβώς έχει συζητηθεί μεταξύ των δύο ανδρών, δεν θα επεκτείνω τις εικασίες. Αλλά αν ο Κόντης είχε πάρει την υπόσχεση ότι θα συνεχίσει για περισσότερο χρονικό διάστημα και έμαθε από τον Τύπο για την προσέγγιση με τον Μπενίτεθ, τότε υφίσταται άδικη μεταχείριση. Αλλά αυτό το γνωρίζει εκείνος, ο Αλαφούζος και τα κοντινά τους πρόσωπα.

Όσο για τον Μπενίτεθ, εξυπακούεται ότι υπάρχουν οι κλασικές ενστάσεις. Για την ηλικία του, πως δεν έχει πετυχημένη δουλειά εδώ και χρόνια, για τη διάθεση του να προπονήσει στην Ελλάδα. Αλλά δεν έχει νόημα να συζητάμε για το αν είναι παρωχημένος, αν σκεφτούμε ποιοι θα είναι οι αντίπαλοι συνάδερφοι του. Ούτε να αμφισβητούμε την όρεξη του, αφού συνεργάζεται με την UEFA και ταξιδεύει σε όλη την Ευρώπη για να δει και να αναλύσει αγώνες, να διδάξει σε σεμινάρια και να επισκεφτεί ομοσπονδίες. Δεν είναι ένας παππούς που κάθισε σπίτι του…

Λάθος όπως και να το πιάσεις

Αντίστοιχα, ο Γιάννης Παπαδημητρίου διάβαζε και άκουγε την Πέμπτη ότι θα τον αντικαταστήσει ένα στέλεχος της αρεσκείας του Φράνκο Μπαλντίνι. Προφανώς, οι ρεπόρτερ δεν… σκεφτόμαστε ταυτόχρονα ένα θέμα. Παρέχεται πληροφόρηση από «πηγές» στο Τριφύλλι που απηχούν τις προθέσεις της ιδιοκτησίας.

Βέβαια, το ζήτημα σχετίζεται και με τον ίδιο τον Παπαδημητρίου. Πως αισθάνεται όταν αντιλαμβάνεται ότι ο εργοδότης του ψάχνει ήδη τον αντικαταστάτη του, πως αντιδρά όταν δεν πήρε μέρος στις συζητήσεις για δύο σημαντικές μεταγραφές ή για τη συμφωνία με τον Ράφα Μπενίτεθ. Εκ του ρόλου του, έπρεπε να αναμειγνύεται άμεσα στις επαφές και όχι να παρακολουθεί τα τεκταινόμενα σαν παρατηρητής… Στον αντίποδα, ποιο το νόημα να μην αποπέμπει ο Αλαφούζος έναν διευθυντή τον οποίο δεν εμπιστεύεται; Όπου και να το πιάσει κανείς, είναι ένα λάθος…

Όποιος διαβάζει το κείμενο, κατανοεί το μεγάλο πρόβλημα του Τριφυλλιού. Ο ιδιοκτήτης του club ξοδεύει χρόνο, χρήμα, προσπαθεί, στεναχωριέται, αλλά δεν έχει βρει τον σωστό τρόπο. Ίσως η παροιμία «δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο» να είναι η απόλυτη περιγραφή για τα κακώς κείμενα στον Παναθηναϊκό.