Τα καλτσάκια

Σαν τον πισσωμένο κορμοράνο του Περσικού Κόλπου, αν θυμάστε. Σε τέτοιο μαύρο χάλι αναδυόμουν από τη δημοσιογραφική μελάνη που τόσες μέρες χυνόταν για την υπόθεση Λιγνάδη, κι ακόμα χύνεται αλλά πιο περιθωριακά πλέον, καθότι το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης εύκολα μετατοπίζεται κι εύκολα αλλάζει στόχους και συντεταγμένες.

Εστω κι έτσι όμως, μέσα στην τόση παραζάλη των αντικρουόμενων πληροφοριών, μπόρεσα να συλλέξω από το πεδίο της μάχης κάποια αποθρώσκοντα ανδρικά καλτσάκια, φανταιζί όσο φανταιζί είναι και η υπερασπιστική γραμμή, σύμφωνα με την οποία τα πολύχρωμα αυτά αξεσουάρ του Δημήτρη Λιγνάδη αποτέλεσαν θέμα της προανάκρισης!

Δεν ξέρω αν η πληροφορία αληθεύει, θα μ’ άρεσε ωστόσο να μάθω για ποιο λόγο μια ανακρίτρια μπορεί ενδεχομένως να ενδιαφερθεί για μερικά ζευγάρια ανδρικές κάλτσες και τι, μα την αλήθεια, προσδοκά να συμπεράνει από αυτές. Γυναίκα είμαι κι εγώ και ξέρω τι μαρτύριο είναι το κυνήγι της χαμένης πολύχρωμης κάλτσας μέσα στο πλυντήριο, εξού και σπίτι μας, άντρες – γυναίκες – παιδιά – σκυλιά, φοράμε όλοι το ίδιο one size μαύρο καλτσίδιο. Δεν υπήρξαμε από πάντα μπαστουνόβλαχοι.

Το φάσμα της μονής ανδρικής κάλτσας είναι αυτό που μας εξανάγκασε να ρίξουμε απαγορευτικό στη ζαλιστική γεωμετρία του Paul Smith, τα ζωάκια, τις πεταλούδες, τον Μίκυ, τη γιαγιά Ντακ, τον Σνούπυ, τα μπαλόνια και τα κουνελίσια μουσουδάκια, όλα αυτά τα happy socks που μετατόπισαν την αντρική κοκεταρία από τη φανταιζί γραβάτα των 90s στη φανταιζί καλτσούλα των zeroes. Είκοσι χρόνια τώρα οι κάλτσες ανδρών ανδροπρεπών ζουζουνίζουν α βολοντέ και τίποτα το επιλήψιμο δεν ακούστηκε για τον ζωολογικό κήπο κάτω από το μπατζάκι.

Και είναι λοιπόν υποχρεωμένος ένας λειτουργός της Δικαιοσύνης να παρακολουθεί τις τάσεις και τα κέφια της κοινωνίας για να κάνει τη δουλειά του; Είναι και παραείναι λέω εγώ, γιατί μια γοργόνα στο μπράτσο δεν σηματοδοτεί πλέον κατ’ ανάγκη έναν αλατισμένο ναυτικό αλλά μάλλον κάνα νερόβραστο χιπστερά της πλατείας Αγίας Ειρήνης, όπως και ένα ξεσκισμένο τζιν (ripped jeans) δεν σημαίνει ότι είσαι ταχυδρόμος που σου την έπεσε ο σκύλος. Αρφ, αρφ…