Η δίκη Τοπαλούδη, ο χαμός με την εισαγγελέα και η Δικαιοσύνη

Η υπόθεση του βιασμού και της δολοφονίας της Ελένης Τοπαλούδη συγκλόνισε το Πανελλήνιο όταν έγινε, συγκλονίζει και τώρα εξαιτίας της δίκης που είναι σε εξέλιξη.

Και από χθες, Τετάρτη, μετά την αγόρευση της εισαγγελέως της έδρας, δημιουργήθηκε μείζον θέμα το οποίο απασχολεί την κοινή γνώμη.

Η αγόρευσή της ήταν συγκλονιστική. Ξέσπασε σε κλάματα, είπε ότι δεν έχει δικά της παιδιά αλλά αισθάνεται την Ελένη σα δικό της. Μίλησε για πρόβατο που πήγε στη σφαγή, κατακεραύνωσε τους δύο νεαρούς που κάθονται στο εδώλιο.

Και στο τέλος δέχθηκε ένα λουλούδι από τον χαροκαμένο πατέρα της 19χρονης. Έναν πατέρα ο οποίος μαζί με τη σύζυγό του περνούν έναν απίστευτο Γολγοθά ο οποίος δεν θα τελειώσει ούτε κι αν καταδικαστούν οι δολοφόνοι της κόρης τους.

Η αγόρευση της εισαγγελέως ασυνήθιστα συναισθηματική. Ο δικαστής πρέπει στην έδρα να μην εκφράζει τις προσωπικές του απόψεις, να μη δείχνει τα συναισθήματά του, να μην κλαίει, ούτε να γελάει.

Να μην οδηγεί τη σκέψη και την κρίση του από το περί δικαίου αίσθημα ή από άλλες καταστάσεις που τον πιέζουν ψυχολογικά. Ειδικά ο εισαγγελέας που καταθέτει πρόταση ενοχής ή αθώωσης ενός κατηγορούμενου.

Η εισαγγελέας στη δίκη της άτυχης Ελένης έκανε όλα τα παραπάνω. Όλα όσα δεν έπρεπε (νομικά μιλώντας) να κάνει. Και έκλαψε, και συγκινήθηκε, και έδειξε με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο τα συναισθήματά της.

Αντί να παραθέσει μόνο τα συντριπτικά στοιχεία που έδειχναν ξεκάθαρα την ενοχή των δύο κατηγορουμένων, τι έκανε; Λύγισε, μίλησε ξεχνώντας ότι είναι εισαγγελέας, ότι είναι δικαστής και δεν πρέπει να έχει συναισθηματικές εξάρσεις, αλλά πρέπει να είναι ψυχρή.

Οι αντιδράσεις

Το πρώτο «χτύπημα» ήρθε από τον Δικηγορικό Σύλλογο της Αθήνας που την κατηγόρησε για απαξιωτική και προσβλητική συμπεριφορά απέναντι στους συνηγόρους υπεράσπισης.

Αλλά πιο ηχηρή ήταν η παρέμβαση του πιο στενού συνεργάτη του Κυριάκου Μητσοτάκη, του Ακη Σκέρτσου ο οποίος είπε ότι: «Τα δικαστήρια δεν είναι «λαϊκή απογευματινή». Άλλο η ενσυναίσθηση, αναγκαίο στοιχείο για μια ισορροπημένη δικαστική κρίση, και άλλο η ταύτιση».

Και φυσικά ανέφερε ότι ο δικαστής πρέπει να είναι ψυχρός και αμερόληπτος και να λαμβάνει ακόμη και αντιδημοφιλείς αποφάσεις, ακόμη και μακριά από τον δικαστικό λαϊκισμό.

Πρόκειται επί της ουσίας για μια ίσως προαιώνια διαμάχη απόψεων γύρω από το ρόλο του δικαστή.

Οντως, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί γίνονται λαϊκά δικαστήρια. Δεν το επιτρέπει ούτε ο πολιτισμός, ούτε και το νομικό μας σύστημα.

Κάθε κατηγορούμενος, ακόμη και για το πιο απεχθές έγκλημα, έχει δικαίωμα ίσης μεταχείρισης απέναντι στο νόμο και φυσικά μιας δίκαιης δίκης.

Οι δύο νεαροί, ακόμη κι αν καταδικαστούν για το βιασμό και τη δολοφονία της Τοπαλούδη, πρέπει να έχουν μια δίκαιη δίκη, μέχρι τέλους.

Σε άλλη περίπτωση θα πρέπει να καταργήσουμε το Σύνταγμα και τους νόμους και να παραδίδουμε τους κατηγορούμενος στο λαό για να τους λιντσάρει.

Όχι, δεν μπορεί να επικρατήσει ο νόμος της ζούγκλας, δεν είμαστε Φαρ Ουέστ, όσο κι αν αυτό πονάει σε πολλές δίκες όπου οι αποφάσεις δεν είναι αυτές που ικανοποιούν το περί δικαίου αίσθημα.

Δεν κρίνει ο λαός και δεν καταδικάζει κανείς άλλος παρά μόνο ο αμερόληπτος δικαστής.

Αυτά είναι βασικά στοιχεία του νομικού μας πολιτισμού και δεν αμφισβητούνται από κανέναν.

Η εισαγγελέας της έδρας μπορεί να έγινε ηρωϊδα με τη γεμάτη συναίσθημα αγόρευσή της.

Μπορεί να την αποθεώνουν όλοι όσοι θέλουν την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων για το βιασμό και τη δολοφονία της Ελένης.

Μπορεί μέσα από αυτή τη δίκη και την καταδίκη να γίνει το 19χρονο θύμα ένα σύμβολο κατά της γυναικοκτονίας, κατά της προσβολής της γυναίκας και της άνανδρης επίδειξης του ανδρισμού ορισμένων.

Όμως σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να ξεφύγουμε από το δρόμο του νόμου. Ακόμη κι αν μερικές φορές και οι δικαστές κάνουν λάθος κι εκδίδουν λανθασμένες ή άδικες αποφάσεις.

Θα χαθεί η αξιοπιστία της Δικαιοσύνης αν κι άλλοι δικαστές μιμηθούν την εισαγγελέα και λειτουργήσουν ως… άνθρωποι κι όχι ως δικαστές.Αν και είναι πολύ δύσκολο ορισμένες φορές να τα διαχωρίσεις αυτά…

Ναι, να την συγχωρήσουμε την εισαγγελέα γιατί επικράτησε η γυναικεία της φύση και η ανθρωπιά της.

Αλλά δεν μπορούμε να μην υπογραμμίσουμε το ατόπημά της ως δικαστής.

Κι από την άλλη, αν και η ανάρτηση έγινε στον προσωπικό λογαριασμό στο facebook, μπορούμε να κρίνουμε και να επικρίνουμε και την παρέμβαση του κ. Σκέρτσου.

Η Δικαιοσύνη δεν χρειάζεται παρεμβάσεις, μπορεί μόνη της να λύνει τα ζητήματα, γι’ αυτό είναι ανεξάρτητη.

Η ψυχούλα της Ελένης θα ησυχάσει αν τιμωρηθούν παραδειγματικά οι ένοχοι. Αλλά κι αν η Δικαιοσύνη απρόσκοπτα κάνει τη δουλειά της.

Χωρίς συναισθηματισμούς και περισπασμούς που προέρχονται από τον κόσμο και τους… κριτές και δικαστές των social media.

Και θα ησυχάσει όταν η κοινωνία θωρακιστεί από κτήνη που προβαίνουν σε τέτοιες πράξεις. Ή όταν η κοινωνία δεν θα κρατά τα μάτια κλειστά, ούτε θα… πέφτει από τα σύννεφα κάθε φορά που αποκαλύπτονται ειδεχθή εγκλήματα.