Γιάννης Αντετοκούνμπο ή Στέφανος Τσιτσιπάς;

Την περασμένη Δευτέρα βρέθηκα σε ένα τραπέζι με φίλους παλιούς αθλητές – οι πιο πολλοί ανήκουν στην κατηγορία που αποκαλούμε «μεγάλες προσωπικότητες». Με χαρά διαπίστωσα πως έπειτα από χρόνια μία βράβευση του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αθλητικού Τύπου προκάλεσε μεγάλες συζητήσεις: το τραπέζι είχε μοιραστεί ανάμεσα σε αυτούς που θεωρούσαν ότι ο Στέφανος Τσιτσιπάς κέρδισε δίκαια το βραβείο του καλύτερου έλληνα αθλητή της χρονιάς κι αυτούς που τα είχαν με τους έλληνες αθλητικογράφους γιατί για μια ακόμα χρονιά δεν ψήφισαν τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Κλήθηκα να πάρω θέση: δεν ήταν και τόσο απλό, όπως δεν είναι απλό και για κανένα που δηλώνει θαυμαστής και των δύο.

Επιλογή

Ας πάρουμε τα δεδομένα για να δούμε αν υπάρχει δίκαιο ή άδικο στην επιλογή. Μέσα στη σεζόν η πρόοδος και των δύο υπήρξε κάτι συναρπαστικό. Ο Αντετοκούνμπο κέρδισε τον τίτλο του MVP της κανονικής περιόδου του NBA.

Ο Τσιτσιπάς έκλεισε τη σεζόν στο νούμερο 5 της παγκόσμιας κατάταξης στο τένις. Οι ιστορίες και των δύο είναι μοναδικές και τα κατορθώματά τους μοναδικά – λίγα χρόνια πριν θα ήταν αδύνατο κάποιος να τα περιμένει, αν δεν είχε αυτό που λέμε «αχαλίνωτη φαντασία». Δεν μπορώ να ξέρω ποιο είναι το κριτήριο των συναδέλφων που προτίμησαν τον Στέφανο από τον Γιάννη – ο καθένας άλλωστε αξιολογεί τα πάντα με τον δικό του τρόπο. Εγώ τάχθηκα υπέρ του Τσιτσιπά. Με κριτήριο όχι τις επιτυχίες τις δικές του, αλλά τις αποτυχίες του – και τις αντίστοιχες του μεγάλου Γιάννη. Παραδόξως στις καταπληκτικές χρονιές τους και οι δύο είχαν να επιδείξουν και κάποιες τέτοιες.

Αποτυχίες

Ο Αντετοκούνμπο δεν κατάφερε να φτάσει στον τελικό του NBA με τους Μιλγουόκι Μπακς και δεν κατάφερε να βοηθήσει την Εθνική μας να διακριθεί στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Κι ο Τσιτσιπάς όμως δεν αγωνίστηκε σε έναν τελικό Γκραν Σλαμ – πράγμα που στην αρχή της περσινής χρονιάς πολλοί προέβλεπαν, ειδικά μετά τα πολλά και σπουδαία που είχε δείξει στο Οpen της Αυστραλίας. Οι δύο μοιάζουν και στα καλά και στα στραβά – άλλωστε όσο πιο σπουδαίος είναι κάποιος τόσο περισσότερο χτυπάνε στο μάτι και οι αποτυχίες του.

Υπό αυτό το πρίσμα για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο το γεγονός ότι δεν αγωνίστηκε στον τελικό του NBA και δεν κατάφερε να κάνει τη διαφορά στα ματς της Εθνικής μας στο Μουντομπάσκετ (με αντιπάλους την Τσεχία και τη Βραζιλία κι όχι μεγαθήρια), είναι μεγαλύτερο πρόβλημα από τις ήττες του Τσιτσιπά στο Ρολάν Γκαρός, στο Γουίμπλεντον και στο αμερικανικό Open. O Στέφανος, άλλωστε, έχει απέναντί του τρεις πραγματικούς θρύλους, που μονοπωλούν τους μεγάλους τίτλους στον κόσμο του τένις: το ότι παίζει στα ίσια απέναντι στον Φέντερερ, τον Ναδάλ και τον Τζόκοβιτς δεν σημαίνει ότι είναι ίδιας αξίας.

Ο Αντετοκούνμπο από την άλλη στην καλύτερη χρονιά της καριέρας του και παίζοντας σε μία ομάδα η οποία συγκαταλέγεται ανάμεσα στα φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου στο ΝΒΑ, μολονότι κέρδισε τον σπουδαίο ατομικό τίτλο του καλύτερου της χρονιάς, δεν κατάφερε να οδηγήσει τους Μπακς στην υπέρβαση που όλοι περιμέναμε. Φυσικά το ίδιο μπορεί να πει κανείς και για τις εμφανίσεις του στην Εθνική. Ακόμα και αν η αποτυχία της χρεώθηκε στους προπονητές της, είναι γεγονός ότι ο Γιάννης δεν κατάφερε να τη βοηθήσει να ανέβει επίπεδο. Οπότε με το δικό μου κριτήριο χάνει από τον Στέφανο στα σημεία. Κυρίως γιατί είναι πολύ μεγάλος – ασύλληπτα μεγάλος.

Διαφορά

Είναι δεδομένο ότι και οι δύο θα μας απασχολήσουν και τα επόμενα χρόνια. Ωστόσο στις αξιολογήσεις πρέπει να σημειώσουμε κι άλλη μια διαφορά: το σπορ του Τσιτσιπά είναι ατομικό, που σημαίνει πως ό,τι κάνει εξαρτάται από τον εαυτό του, ενώ ο Αντετοκούνμπο παίζει σε ένα ομαδικό άθλημα, και κατά συνέπεια εξαρτάται πολύ και από τους συμπαίκτες του.

Αυτό είναι κάτι που στην αξιολόγηση του Γιάννη πρέπει να το λάβουμε υπόψη μας: κρατά την τύχη στα χέρια του λιγότερο από τον τενίστα. Αν π.χ. φέτος ο ίδιος είναι ακόμα πιο καλός, αλλά η ομάδα του τα πάει χειρότερα, θα είναι δύσκολο του χρόνου η συνέχιση της προόδου του να αποτυπωθεί – αντίθετα αν ο Τσιτσιπάς είναι πάλι στο νούμερο 5 η σταθερότητά του θα είναι απόδειξη των δυνατοτήτων του. Και κατά συνέπεια η επιλογή του στη θέση του καλύτερου και πιο απλή.

Κρίση

Ωστόσο ομολογώ ότι ψήφισα υπέρ του Τσιτσιπά και για έναν άλλο λόγο: γιατί η άγνοια των Ελλήνων για το τένις δεν μου επιτρέπει να έχω τη βεβαιότητα ότι ο Τσιτσιπάς θα τύχει και μελλοντικά μιας δίκαιης κρίσης – ευτυχώς για τον Αντετοκούνμπο οι Ελληνες το μπάσκετ το ξέρουν και το παρακολουθούν πιο πολύ.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι η άγνοια του τένις δεν κάνει εύκολα κατανοητά και τα κατορθώματα: αν για παράδειγμα του χρόνου ο Τσιτσιπάς παίξει τρεις ημιτελικούς στα τουρνουά του Γκραν Σλαμ, αλλά πέσει δυο θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη, δεν ξέρω αν θα πάρει από τους έλληνες δημοσιογράφους τις ίδιους ψήφους, καθώς θα είναι δύσκολο να γίνει κατανοητό ότι η σεζόν του υπήρξε εξίσου σπουδαία.

Αντίθετα η δουλειά του Γιάννη αξιολογείται ευκολότερα: οι πόντοι, τα ριμπάουντ, οι νίκες, οι εμφανίσεις είναι μπροστά στα μάτια μας και η δυσκολία τους μοιάζει πάντα μεγάλη. Εδώ το πρόβλημα να εξαρτάσαι από τους άλλους γίνεται πλεονέκτημα: ένα καλύτερο φινάλε της σεζόν από τους Μπακς θα κάνει και τη σεζόν του Γιάννη αυτομάτως ακόμα καλύτερη. Ενώ ο Τσιτσιπάς βοήθειες δεν μπορεί να περιμένει.

Μήνυμα

Στο τραπέζι έπεσε και κάτι ακόμα: το κοινωνικό μήνυμα της βράβευσης. Για τους πιο πολλούς η ιστορία του Γιάννη, του μικρούλη από τα Σεπόλια που έτρεχε για το μεροκάματο κι έφτασε μέχρι το ΝΒΑ, είναι πιο συναρπαστική από την ιστορία του Στέφανου που είχε την τύχη να έχει πατέρα και μητέρα αθλητές του τένις κι από αυτούς κόλλησε το «μικρόβιο».

Διαφώνησα, μολονότι κι εμένα η ιστορία των Αντετοκούνμπο με συγκινεί. Απλά η καθιέρωση του Τσιτσιπά στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης σε ένα σπορ που η Ελλάδα δεν έχει παράδοση μου φαίνεται κομμάτι μεγαλύτερο κατόρθωμα. Πρώτον γιατί ο Τσιτσιπάς προέκυψε πραγματικά από το πουθενά. Και δεύτερον γιατί για να κάνει ό,τι κάνει δεν είναι προικισμένος με σπάνια σωματικά προσόντα όπως ο Γιάννης. Προσπάθησα να πείσω την ομήγυρη ότι ο Αντετοκούνμπο ήταν κομμάτι τυχερός γιατί βρέθηκε στη χώρα που έπρεπε για να αγαπήσει το μπάσκετ (το σπορ που του ταιριάζει), ενώ αντίθετα ο Στέφανος έγινε σπουδαίος σε μια χώρα που δεν του πρόσφερε τίποτα. Δεν νομίζω ότι τα κατάφερα…