Η «ετσιθελική» επέλαση της νέας αντίληψης

Νέες αντιλήψεις παντού και για σειρά θεμάτων που προκαλούν αντιδράσεις και εγείρουν ζητήματα για τον τρόπο που ένα τμήμα της κυρίαρχης τάξης αντιλαμβάνεται τις όποιες παρεμβάσεις στο δημόσιο χώρο που δεν είναι τσιφλίκι κανενός.

Πολύ φασαρία γίνεται για το στολισμό των κεντρικών δρόμων της Αθήνας. Και δικαίως με την αντιαισθητική αντίληψη περί στολισμού ενός συγκεκριμένου γεγονότος και όχι γενικά και αόριστα.

Η κριτική γίνεται για συγκεκριμένες παρεμβάσεις που αντιστρατεύονται σημεία της λαϊκής παράδοσης και όχι για το σύνολο των ενεργειών των διαφόρων ιδρυμάτων και εταιρειών.

Όχι δεν είμαστε παραδοσιακοί απλά για την παράδοση, δεν αρνούμαστε τη νεωτερικότητα και δεν εμμένουμε να είμαστε απλά «φρουροί» μιας παραδοσιακής αντίληψης για τα πράγματα.

Πολλά μπορούν να ειπωθούν για την Ξεκινάμε από τα απλά. Δεν εφευρίσκουμε τον τροχό. Παίρνουμε ιδέες από το εξωτερικό. Σχεδιάζουμε τον διάκοσμο με συνεργασία των αρχιτεκτόνων αλλά και των τεχνικών του δήμου. Συνεργαζόμαστε ακόμα και με ειδικές εταιρείες που είναι μια από τις πρακτικές.

Επιλέγουμε πρώτα τα τοπόσημα Σύνταγμα, πλατεία Κοτζιά, κ.α. και άλλους επιθυμητούς άξονες και αφού σχεδιάσουμε κοστολογούμε.

Στη συνέχεια επιμερίζουμε το κόστος. Ο δήμος αγοράζει ότι μπορεί ή κατασκευάζει ότι δύναται και δίνει στους χορηγούς να χρηματοδοτήσουν όποιο μέρους θέλουν. Αυτοί όμως κινούνται εντός ολοκληρωμένου σχεδιασμού εκ μέρους του Δήμου.

Υπάρχει ένας υφέρπων λαϊκισμός με τους χορηγούς που οφείλουν να εξυπηρετούν ένα συνολικό σχέδιο και όχι να επιδιώκουν την επιβολή, λόγω και οικονομικής ισχύος, αμφιλεγόμενων απόψεων.

Το δημόσιο σε οποιαδήποτε μορφή του, οφείλει να διαθέτει με τον βέλτιστο κάθε φορά τρόπο τα χρήματα των φορολογουμένων πολιτών, αλλά και τυχόν ιδιωτών να σχεδιάζει, να εκτελεί, να επιβλέπει και κυρίως να εγγυάται το τελικό αποτέλεσμα. Αυτό δεν είναι εξάλλου και το επιτελικό Κράτος;

Επίσης, ειπώθηκε ότι ο Δήμος Αθηναίων έχει να αγοράσει λαμπάκια από το 2003. Και το ερώτημα είναι γιατί επί 16 χρόνια δίνονταν χρήματα για στολισμό και όχι για να αγοράσουν λαμπάκια.

Και εδώ είναι πρωτίστως θέμα μάνατζμεντ που εάν είχε γίνει δεν θα φτάναμε να συζητάμε για το πώς στολίστηκε η Βασ. Σοφίας και η Πανεπιστημίου και για το ύφος της απαξίωσης όσων δεν κατανοούμε την μεταμοντέρνα αντίληψη για τους δημόσιους χώρους.