O «γιος» της νίκης

Φαντάζομαι ότι δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμο να είσαι εγγονός του Τσόρτσιλ και να κάνεις πολιτική καριέρα στη Μεγάλη Βρετανία. Ακόμη και αν δεν έχεις το όνομά του, όπως ο 71χρονος βουλευτής των Συντηρητικών Νίκολας Σόουμς, του μοιάζεις όμως πάρα πολύ φυσιογνωμικά. Οι συνειρμοί είναι αναπόφευκτοι και, μοιραία, θα αναδεικνύουν πάντα τον σπουδαιότερο βρετανό πολιτικό της σύγχρονης βρετανικής Ιστορίας – και έναν από τους σημαντικότερους της αντίστοιχης ευρωπαϊκής.

Για παράδειγμα, από προχθές ακούμε ότι ο Μπόρις Τζόνσον διέγραψε όχι τον Σόουμς αλλά τον «εγγονό του Τσόρτσιλ». Η είδηση, δηλαδή, εδώ δεν είναι η διαγραφή – σε άλλους είκοσι Τόρις έδειξε εξάλλου την πόρτα εξόδου ο Τζόνσον – αλλά η συγγενική σχέση.

Είναι δεδομένο ότι ο γόνος ενός μεγάλου πολιτικού θα έχει αντίστοιχα προσόντα; Ούτε καν πιθανόν. Αν κρίνουμε, τουλάχιστον από τη δική μας πολιτική Ιστορία, οι «κληρονόμοι», πλην ελαχίστων περιπτώσεων, έχουν, μέχρι τώρα, κριθεί και αποδειχθεί κατώτεροι των περιστάσεων. Υπάρχουν ιστορικά «χρέη» που θα πρέπει να εξαργυρώνονται σε ένα όνομα; Πιστεύω  πως όχι όσο κι αν η πολιτική έχει να κάνει με τη διαχείριση των συμβόλων.

Ο «Πατέρας της νίκης» του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είναι, βέβαια, μία ειδική περίπτωση που ξεπερνά κατά πολύ αυτό καθαυτό το αποτύπωμά του στην πολιτική.

Η επιτυχία της ταινίας «Η πιο σκοτεινή ώρα», αλλά και το πώς αναπαράχθηκαν φράσεις και σκηνές της, αποδεικνύει ότι ο Ουίνστον Τσόρτσιλ είναι πλέον ένα είδος pop idol. Κυρίως λόγω των αποφθεγμάτων του που έχουν επικοινωνιακή δύναμη σχεδιασμένη, λες, από ταλαντούχο διαφημιστή. Δύο από αυτές μας αφορούν. Εκείνο το «Δεν πολεμούν σαν ήρωες οι Ελληνες.

Οι ήρωες πολεμούν σαν Ελληνες» και το όχι και τόσο κολακευτικό αλλά απολύτως αληθινό «Αν οι Ελληνες αποκτήσουν μόρφωση και ενότητα, αλίμονό μας». Ωστόσο, εγώ κρατώ πάντα την απάντησή του όταν του πρότειναν να περικόψει τη χρηματοδότηση στις τέχνες λόγω των αναγκών του πολέμου: «Τότε γιατί πολεμάμε;».