Η ανακούφιση να είσαι δημοφιλέστερος από τον Καμμένο

Ο Αλέξης Τσίπρας, που τάζει, μοιράζει και φωνάζει, μπορεί να είναι ευτυχής ή τουλάχιστον ανακουφισμένος: Είναι δημοφιλέστερος από τον Πάνο Καμμένο και από τον Νίκο Μιχαλολιάκο. Προς το παρόν, τουλάχιστον.

Αν δει έτσι την έρευνα της Public Issue μπορεί να χαμογελάσει και να ανάψει κι ένα πούρο στην βεράντα του Μαξίμου.

Αν την δει αλλιώς, δηλαδή όπως είναι, θα πρέπει μάλλον να κάνει κάτι άλλο. Τα ποσοστά της δημοφιλίας του είναι χαμηλότερα από του Βασίλη Λεβέντη, του Σταύρου Θεοδωράκη, της Φώφης Γεννηματά, του Δημήτρη Κουτσούμπα και του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Το λες και επίτευγμα για έναν πρωθυπουργό που έχει το ελαφρυντικό της νεότητας (βλ. Βερναρδάκης), το δίκαιο με το μέρος του, τη ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς, την έξοδο από τα μνημόνια και την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης που παρέλαβε, για να μην τα ξεχνάμε και αυτά.

Παρά ταύτα, οι αγνώμονες που συμμετείχαν στην έρευνα φαίνεται ότι ούτε το όνομά του δεν θέλουν να ακούν.

Γιατί συμβαίνει άραγε αυτό;

Δεν βλέπουν όλα αυτά τα ευεργετήματα για τα οποία πρέπει όλοι να πίνουμε νερό στο όνομα του Πρωθυπουργού; Δεν βλέπουν πώς αγωνιά για τους φτωχούς και καταφρονεμένους;

Πώς κάνει την καρδιά του πέτρα και αναγκάζεται να χαριεντίζεται με κάποιον σαν τον Τραμπ για το καλό της χώρας; Πώς παρέχει πολιτική κάλυψη στον Πολάκη;  Πώς λύνει όλα αυτά που οι άλλοι δεν μπορούσαν, από το Σκοπιανό και την διαφθορά, μέχρι το καθεστώς στο Αιγαίο και προσεχώς το Κυπριακό; Πώς αναγκάστηκε μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα της 23ης Ιουλίου να κάνει συσκέψεις σε ζωντανή μετάδοση και να ρωτάει πότε θα πετάξουν τα πυροσβεστικά;

Στο βάθος των δεκαετιών δεν ήταν παράδοξο φαινόμενο ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης να είναι δημοφιλέστερος από τον Πρωθυπουργό. Όμως η εικόνα ενός Πρωθυπουργού να περιφρονείται από τους πολίτες δεν έχει παρουσιαστεί σε άλλες περιόδους με τέτοιο τρόπο.

Υπό αυτές τις συνθήκες, ο κ. Τσίπρας έχει ένα θλιβερό προνόμιο: τείνει να μετατραπεί σε βαρίδι για το κόμμα του, με τρόπο μη αναστρέψιμο.

Πιστεύει παρόλα αυτά ότι θα κερδίσει όλες τις εκλογές, όσες και να είναι και όποτε και αν γίνουν. Ως γνωστόν, άλλωστε, ο ίδιος και η πολιτική του παρέα έχουν υπερασπιστεί περισσότερο από οτιδήποτε άλλο το δικαίωμα στην αυταπάτη.

Φαίνεται ότι κυριαρχείται πλέον από αυτήν, σε όλες τις εκφάνσεις και εκδοχές της.