Ο δεύτερος «θάνατος» του Ζακ Κωστόπουλου για χάρη των… νοικοκυραίων

Έπρεπε να περάσουν σχεδόν δυο μήνες για να ολοκληρωθούν και να γνωστοποιηθούν τα αποτελέσματα των τοξικολογικών εξετάσεων του Ζακ Κωστόπουλου, του ακτιβιστή που έχασε τη ζωή του μετά από άγριο ξυλοδαρμό στην οδό Γλαδστώνος στην Ομόνοια, στις 21 Σεπτεμβρίου.

Επί δυο μήνες σχεδόν το πανελλήνιο αλλά, κυρίως, η οικογένεια κι οι οικείοι του Ζακ, παρακολουθούν τα ΜΜΕ να καλύπτουν την υπόθεση βασισμένα σε φήμες, κουτσομπολιά και προκαταλήψεις, αποσπασματικές κι αντιφατικές καταθέσεις από τη δικογραφία, καθώς κι αόριστα στοιχεία και «αναφορές» που διοχετεύει η Αστυνομία στο ρεπορτάζ.

Επί δυο μήνες δικάζεται το θύμα. Ο άνθρωπος που όλη η Ελλάδα παρακολούθησε να τρώει ξύλο από τουλάχιστον δυο πολίτες και οχτώ αστυνομικούς, να περισυλλέγεται σαν κουβάρι από το έδαφος από το ΕΚΑΒ, δεμένος χειροπόδαρα, χωρίς να ξέρουμε ακόμη αν υπήρχε η δυνατότητα, η ελπίδα, να σωθεί.

Ο Ζακ δικάστηκε ως γκέι, ως «πρεζάκι», ως «περιθωριακός», ως «παρενδυτικός», ως ό,τι μπορούσε να ξυπνήσει τις φοβίες του Έλληνα νοικοκυραίου. Την ώρα που τον έκλαιγαν η μάνα του και οι αγαπημένοι του, τα ΜΜΕ ασχολούνταν με το τι πήγαινε «στραβά» με το θύμα και όχι με το ποιοι ήταν αυτοί που τον έδερναν στο πεζοδρόμιο, με το τι απέγινε η ΕΔΕ για τους αστυνομικούς που άφησαν τον ιδιοκτήτη του κοσμηματοπωλείου να πλύνει και να σκουπίσει τον τόπο του εγκλήματος.

Είναι αδιανόητο, πρωτοφανές, να έχουμε ένα έγκλημα που καταγράφηκε σε βίντεο και το παρακολούθησε όλη η Ελλάδα και ουδείς να ασχολείται με αυτούς που δέρνουν. Αντ’αυτού να ασχολούνται με το πώς θα απαξιώσουν ηθικά το θύμα και όσους υπερασπίζονται τη μνήμη του και φωνάζουν για δικαιοσύνη.

Τελικά οι τοξικολογικές βγήκαν «καθαρές». Θα απαντήσει η ΕΛ.ΑΣ. για το ποιες ήταν αυτές οι πληροφορίες ότι το θύμα ήταν υπό την επήρεια ουσιών; Θα μας εξηγήσουν από πού προέκυπτε αυτό αφού, προφανέστατα, δεν ήταν εύρημα εργαστηριακών εξετάσεων;

Ποιος και γιατί έδινε αυτή την πληροφόρηση παραπλανώντας τα ΜΜΕ και, μέσω αυτών, την κοινή γνώμη, προσβάλλοντας τη μνήμη του θύματος και φέρνοντας την οικογένεια του στην θέση να πρέπει να διαχειριστεί, εκτός από την απώλεια, και την κατασυκοφάντηση του παιδιού του;