Ξεσπάει κατά του Ολάντ η Σεγκολέν Ρουαγιάλ: Αφελής πολιτικός με διπλή ζωή

Χρόνια μετά το σκάνδαλο χωρισμού της με τον Φρανσουά Ολάντ και το σκάνδαλο της σχέσης του τέως γάλλου προέδρου με τη δημοσιογράφο, Βαλερί Τριερβελέρ, η Σεγκολέν Ρουαγιάλ έσπασε τη σιωπή της και εκτόξευσε βέλη προς όλες τις κατευθύνσεις. Κατήγγειλε επίσης σεξισμό στην πολιτική, μιλώντας μάλιστα ανοιχτά για την εμπειρία της.

Από το στόχαστρο της δεν γλίτωσαν ούτε ο πρώην εραστής της και πρώην προέδρος της Γαλλίας, Φρανσουά Ολάντ, αλλά ούτε και ο νυν Γάλλος πρόεδρος, Φρανσουά Ολάντ.

Όλα αυτά στο βιβλίο της που μόλις κυκλοφόρησε και τιτλοφορείται «Οσα μπορώ επιτέλους να σας πω». Σε αυτό η πρώην υπουργός καταφέρνει χτυπήματα σε πολλούς και μιλάει για τον σεξισμό που υπέστη αλλά και για την «προδοσία» του Φρανσουά Ολάντ.

Αναφορικά με την απιστία του πρώην συντρόφου της, Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος διατηρούσε ερωτικό δεσμό με την δημοσιογράφο Βαλερί Τριερβελέρ, το 2007, ενώ ζούσε ακόμη μαζί της.

Η Ρουαγιάλ γράφει ότι «προδόθηκε βίαια από μια γυναίκα δέκα χρόνια νεότερη». Μιλάει για «την βία αυτής της απιστίας», για «την αγριότητα της διγαμίας η οποία καταρρακώνει».

«Εκανα πολύ καιρό για να θεραπεύσω τις πληγές μου και να χειραφετηθώ από αυτή την υπόθεση, καθώς και να στραφώ σε ένα άλλο μέλλον. Γι’αυτό και αρνήθηκα την πρόταση που μου έγινε να ξαναζήσουμε μαζί (σ.σ με τον Φρανσουά)».

«Θα έπρεπε να είχα βάλει αμέσως τέλος σε αυτή την ιστορία και να χωρίσω», γράφει χαρακτηριστικά.

Όμως δεν αρκείται μόνο στην προσωπική επίθεση, η Ρουαγιάλ επιτίθεται στον Ολάντ και για την πολιτική του. Κάνει λόγο για «απίστευτη ταλαιπωρία με μηδενικό αποτέλεσμα» που είχε ο νόμος για τα εργασιακά, επί προεδρίας Ολάντ.

Προσθέτει ότι ο Ολάντ ήταν «ένα μείγμα αφέλειας και αυταπάτης», ότι έφτασε «στον βαθμό μηδέν της πολιτικής» με τα νομοσχέδια για αύξηση των φόρων.

Αναφορά γίνεται και στον Εμανουέλ Μακρόν. Αφού αρχικά αναγνωρίζει πως αρχικά τον είχε συμπαθήσει γιατί έβρισε «σεβαστό το γεγονός πως είχε τολμήσει να παντρευτεί μια γυναίκα είκοσι χρόνια μεγαλύτερή του», ενώ επίσης αναφέρει ότι σε πολλά θέματα συμφωνεί μαζί του, όπως τα πυρηνικά.

Ωστόσο αποκαλύπτει πως εκείνη είχε προτείνει, σαν αστείο, στον Φρανσουά Ολάντ να ορίσει πρωθυπουργό τον Εμανουέλ Μακρόν.

«Η τετράδα των ιστορικών στελεχών γύρω από τον Ολάντ δεν τον άφησαν», γράφει και αποκαλύπτει ότι οι «προεδρικοί» χρησιμοποιούσαν για τον Μακρόν λέξεις όπως «ανυπάκουος», «ανεξέλεγκτος».

Μάλιστα, κάνει λόγο για συγκεκριμένη σκηνή, τον Ιανουάριο του 2016, στη γαλλική βουλή: Ο Εμανουέλ Μακρόν ήταν υπουργός Οικονομικών και ανακοίνωσε ότι η γαλλική οικονομία βρισκόταν σε κάμψη. Έξαλλος ο τότε πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς τον βρίσκει και του λέει: «Και η ψ@λ@ σου, βρίσκεται κι αυτή σε κάμψη;». Ο Μακρόν έσφιξε τα δόντια και είπε: «Αν θέλει πόλεμο, θα τον έχει».

Στη συνέχεια αναφέρεται στον εγωκεντρισμό και το στιλ «εγώ είμαι ο Δίας» του Μακρόν από την στιγμή που έγινε πρόεδρος δημοκρατίας, κάτι που δεν της αρέσει καθόλου.

Συγκεκριμένα, γράφει στο βιβλίο της πως ο Μακρόν έχει «έλλειμμα διαλόγου», πάσχει από «αυταρχισμό» και κάνει πολλά λάθη στην άσκηση εξουσίας.

«Το να πιστεύει κάποιος ότι οι μεταρρυθμίσεις είναι απαραίτητες και δεν πειράζει να κάνουμε ό,τι να’ναι για να δείξουμε ότι κάτι κινείται, είναι ένα τεράστιο λάθος», γράφει.

«Ο μύθος του μοναχικού ανθρώπου, κληρονόμου των βασιλιάδων της Γαλλίας και του Ναπολέοντα, δεν στέκεται στις δημοκρατίες. Ειδικά όταν έχεις πάρει 24% στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών», γράφει ειρωνικά αναφερόμενη στον Μακρόν.

Τέλος επικρίνει, επίσης, την βιασύνη του «να μειώσει τον φόρο των πλουσίων» και αναφέρει ότι κάνει τα ίδια λάθη με τον Ολάντ.

Σε άλλο σημείο του βιβλίου της απαριθμεί απαριθμεί τις μισογύνικες παρατηρήσεις που άκουσε σε όλη τη διάρκεια της πολιτικής της καριέρας, ενώ όπως αναφέρει, κάποιες από αυτές την πλήγωσαν.

Για παράδειγμα κάνει αναφέρει πως το 1998 όταν και ανέβηκε για πρώτη φορά στο βήμα της βουλής, ως νέα βουλευτής, άκουσε έναν συνάδελφό της βουλευτή να της φωνάζει: «Βγάλε τα ρούχα σου!»

Το 2000, όταν την όρισαν μέλος σε επιτροπή της βουλής για τις ζωοτροφές, ο πρόεδρος της επιτροπής είπε στην πρώτη συνεδρίαση: «Μια τρελή αγελάδα συμμετέχει μαζί μας στην έρευνα».

Την ίδια χρονολογία, ο τότε σοσιαλιστής πρωθυπουργός Λιονέλ Ζοσπέν την όρισε υφυπουργό κοινωνικών υποθέσεων και οικογένειας. «Πιστεύω ότι επειδή έχεις τέσσερα παιδιά θα κάνεις γι’αυτή τη δουλειά», ήταν το σχόλιο του.

Εκτός από πολιτικά πρόσωπα, στο βιβλίο μιλάει και για διάσημους αρθρογράφους, όπως τους Αλέν Ντουαμέλ και Λορέν Ζοφρέν οι οποίοι έκαναν συνέχεια σχόλια πως είναι ανίκανη, επειδή είναι γυναίκα.

Τέλος κάνει αναφορά στο τις είχαν πει δύο γάλλοι υπουργοί της σοσιαλιστικής κυβέρνησης Μανουέλ Βαλς, σε μια γαλλο-ιταλική σύνοδο κορυφής, το 2016, όταν είδαν να συμμετέχει μια ιταλίδα υπουργός και σχολίασαν: «Αυτή θα ήταν καλή στο να κάνει άλλα πράγματα, όχι πολιτική».

«Ο σεξισμός είναι ρατσισμός, τρέφεται από την ίδια σκοταδιστική θεωρία», καταλήγει.