«Το νησί που χορεύει»: ταξίδι στον Ψηλορείτη, τα Σφακιά και την Κνωσσό, μέσως μιας μουσικοχορευτικής παράστασης! Ο Γιάννης και ο Γιώργος Μεγαλακάκης θα δώσουν δύο παραστάσεις με τίτλο «Το νησί που χορεύει» στη μουσική σκηνή “Αυλαία”, την Πέμπτη 9 & 16 Δεκεμβρίου. Ο χορός και η μουσική μάς προσκαλούν σ’ ένα φανταστικό ταξίδι στα βάθη […]
«Το νησί που χορεύει»: ταξίδι στον Ψηλορείτη, τα Σφακιά και την Κνωσσό, μέσως μιας μουσικοχορευτικής παράστασης!
Ο Γιάννης και ο Γιώργος Μεγαλακάκης θα δώσουν δύο παραστάσεις με τίτλο «Το νησί που χορεύει» στη μουσική σκηνή “Αυλαία”, την Πέμπτη 9 & 16 Δεκεμβρίου.Ο χορός και η μουσική μάς προσκαλούν σ’ ένα φανταστικό ταξίδι στα βάθη της αυθεντικής, ανεξερεύνητης ταυτότητας της Kρήτης, στο θεϊκό άκουσμα της λύρας, στον Ψηλορείτη, στα Σφακιά, στην Κνωσσό και στο απίστευτο φυσικό κάλλος του νησιού. Με σεβασμό στην κρητική παράδοση, τα αδέλφια Γιάννης & Γιώργος Μεγαλακάκης μάς μυούν στη γνήσια, ζωντανή ψυχή της Κρήτης, έτσι όπως αυτή εκφράζεται μέσα από τον χορό. Η μουσική παιδεία και επιδεξιότητα του Πάρι Περυσινάκη εγγυάται το άρτιο και εμπνευσμένο μουσικό αποτέλεσμα της παράστασης. Τραγούδια από την πλούσια προσωπική δισκογραφία του συνυπάρχουν αρμονικά με τις χορευτικές σκηνές. Μαζί του μία νέα φωνή ο Νικόλας Καράτζης και ο Αντώνης Παπαδάκης στο λαούτο. Εκτός από την παρουσίαση πάνω από 12 κρητικών χορών, γνωστών αλλά και λιγότερο γνωστών από την Κίσσαμο μέχρι την Ιεράπετρα, πρόκειται για μία παράσταση η οποία στηρίζεται πολύ στον καλλιτεχνικό διάλογο και σύμπραξη των χορευτών και των μουσικών επί σκηνής. Οι κρητικοί χοροί δεν χορεύτηκαν στη γένεσή τους όπως χορεύονται σήμερα. Υπάρχει μία εξελιχτική πορεία στη βηματολογία και στην απόδοσή τους, γι’ αυτό έχουν μία διαχρονική αξία και οντότητα, η οποία συγκινεί και εμπνέει τους δημιουργούς της παράστασης. Θα δούμε ένα χορευτή να παραγγέλνει και να χορεύει κάτι πολύ συγκεκριμένο. Παρακολουθούμε, επίσης, δυο άντρες οι οποίοι αυτοσχεδιάζουν χωρίς μουσική, αναδεικνύοντας πόσο δύσκολος τεχνικά, είναι ο κρητικός χορός, υπάρχουν σκηνές στις οποίες ένας άντρας και μία γυναίκα κοντράρονται χορευτικά ή υμνούν τον έρωτα, χορεύοντας τη σούστα. Με στόχο την ανάδειξη της τέχνης του κρητικού χορού, η παράσταση προβάλλει την αλήθεια και την ουσία του, αποβάλλοντας φολκλορικά και μουσειακά στοιχεία.