Διάλεξη του Κλήμη Ναυρίδη για την βία στο σχολείο

Αθήνα: Το Megaron Plus, πιστό στην ευαισθησία του για τα φλέγοντα κοινωνικά θέματα, στρέφει την προσοχή του στη βία στους κόλπους του σχολείου και καλεί το κοινό του παρακολουθήσει τη διάλεξη του ακαδημαϊκού Κλήμη Ναυρίδη στις 18 Νοεμβρίου 2009, στις 19.00 μ.μ., στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Η είσοδος είναι ελεύθερη με δελτία προτεραιότητας. Η διανομή των δελτίων αρχίζει στις 17:30 μ.μ.

Η ιδιαίτερη αυτή συνάντηση με πρωταγωνιστή τον καθηγητή Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών θα θέμα την «Η Βία στο Σχολείο» και πραγματοποιείται σε συνεργασία με την Ελληνική Εταιρεία Ομαδικής Ανάλυσης και Οικογενειακής Θεραπείας. Χορηγός της διάλεξης είναι το Κοινωφελές Ίδρυμα Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης.

Ο Κλήμης Ναυρίδης είναι καθηγητής Ψυχολογίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είναι επίσης ψυχαναλυτικός ψυχοθεραπευτής ενηλίκων και ομαδικός αναλυτής, τακτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας και τακτικό μέλος και διδάσκων ομαδικός αναλυτής της Ελληνικής Εταιρείας Ομαδικής Ανάλυσης και Οικογενειακής Θεραπείας.

Διετέλεσε επισκέπτης καθηγητής στα Πανεπιστήμια της Louvain-La-Neuve (Βέλγιο) και του Angers (Γαλλία). Έχει γράψει, μεταξύ άλλων, τα βιβλία Η Αλίκη στη χώρα των πραγμάτων. Το παιδί ως διαφημιστικό αντικείμενο (σε συνεργασία με τις Μαρία Σόλμαν και Νάντια Τσαούλα, 1986, εκδόσεις Υποδομή), Κλινική Κοινωνική Ψυχολογία (1994, εκδόσεις Παπαζήση) και Ψυχολογία των Ομάδων. Κλινική ψυχοδυναμική προσέγγιση (2005, εκδόσεις Παπαζήση), καθώς επίσης πολλά άρθρα δημοσιευμένα σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά.

Είναι μέλος πολλών επιστημονικών εταιρειών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και τελευταία (2001-2005) υπήρξε επιστημονικός διευθυντής του Περιοδικού Ψυχολογία της Ελληνικής Ψυχολογικής Εταιρείας.

«Στο σχολείο, η βία εκδηλώνεται κυρίως μεταξύ μαθητών. Δεν είναι σπάνιες όμως και οι επιθέσεις μαθητών- αλλά και γονιών- προς τους εκπαιδευτικούς ή προς το ίδιο το σχολείο, όπως επίσης οι επιθέσεις εκπαιδευτικών προς μαθητές ή ακόμη και προς τη διεύθυνση του σχολείου. Μερικές φορές η καταστροφική βία μπορεί να εκδηλώνεται συλλογικά, συμπαρασύροντας μεγάλο αριθμό μαθητών, με αποτέλεσμα να μπαίνει τότε σε κρίση ολόκληρη η σχολική κοινότητα.

Οι κοινωνικο-εκπαιδευτικές, πολιτικο-ιδεολογικές και ψυχοκοινωνικές διαστάσεις αυτών των φαινομένων έχουν προ πολλού απασχολήσει σχολικούς ψυχολόγους και κοινωνιολόγους της εκπαίδευσης και είναι λίγο-πολύ οικείες.

Τα τελευταία χρόνια μάλιστα το φαινόμενο της «θυματοποίησης» και της συστηματικής ψυχολογικής ή και σωματικής κακοποίησης μαθητών από συμμαθητές τους, το λεγόμενο bulling, είναι ιδιαίτερα δημοφιλές ως ερευνητικό αντικείμενο στους συναφείς επιστημονικούς χώρους» σημειώνει ο Κλήμης Ναυρίδης.

«Ο σχολικός χώρος», συνεχίζει ο καθηγητής, «με το να παραπέμπει φαντασιωτικά και μεταβιβαστικά σε αρχαϊκές εμπειρίες μάθησης, στις πρώιμες οικογενειακές σχέσεις και στις σχέσεις με τους γονείς και τα αδέλφια, υπαρκτά ή μη, κινητοποιεί πρωτόγονα άγχη, αιμομικτικές επιθυμίες και συγκρούσεις, επιβάλλοντας ταυτόχρονα σε μαθητές και εκπαιδευτικούς ένα καθεστώς απαγορεύσεων και άγνοιας, λογοκρισίας και σιωπής γύρω από όλα αυτά τα ζητήματα.

Από το άλλο μέρος, το γεγονός ότι το σχολείο ανήκει στον ευρύτερο κοινωνικό χώρο και αποτελεί ένα «άλλο» πλαίσιο, με προνομιακούς «άλλους» που δεν είναι οι φυσικοί, αλλά οι φαντασιωτικοί και μεταβιβαστικοί στόχοι αυτής της βίας, λειτουργεί αφενός απελευθερωτικά και αφετέρου ως ιδεολογικό άλλοθι για τις όποιες εκδηλώσεις της.

Από τη μία είναι «το ξύλο βγήκε απ’ τον Παράδεισο», που για χρόνια στο παρελθόν νομιμοποιούσε τη σωματική βία εκπαιδευτικών πάνω σε μαθητές, από την άλλη είναι η βία των μαθητών, που νομιμοποιείται και αυτή με το να τελετουργικοποιείται μέσα στο μαζικό υπερθέαμα των καταλήψεων και των καταστροφών σχολικών κτιρίων».

health.in.gr