Γιατί πάει χαμένο το νερό από βιολογικούς καθαρισμούς;
Τα νερά από τους βιολογικούς καθαρισμούς στη χώρα μας – όπου γίνονται, αφού δεν υπάρχουν ακόμα παντού κατάλληλες μονάδες επεξεργασίας λυμάτων – καταλήγουν σε ποσοστό 45 % στη θάλασσα, 32% σε χειμάρρους, 12% σε ποτάμια και 7% στο έδαφος. Με δεδομένο ότι καθαρό πόσιμο νερό χρειαζόμαστε μόλις για το 5-10% της συνολικής κατανάλωσης στις πόλεις, […]
Τα νερά από τους βιολογικούς καθαρισμούς στη χώρα μας – όπου γίνονται, αφού δεν υπάρχουν ακόμα παντού κατάλληλες μονάδες επεξεργασίας λυμάτων – καταλήγουν σε ποσοστό 45 % στη θάλασσα, 32% σε χειμάρρους, 12% σε ποτάμια και 7% στο έδαφος. Με δεδομένο ότι καθαρό πόσιμο νερό χρειαζόμαστε μόλις για το 5-10% της συνολικής κατανάλωσης στις πόλεις, μέχρι και 40% της κατανάλωσης θα μπορούσε να υποκατασταθεί με νερό από βιολογικούς καθαρισμούς. Ακόμα και σε κάποιες γεωργικές χρήσεις θα μπορούσε να υπάρξει εφαρμογή. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Ελιάς και Υποτροπικών Φυτών Χανίων – το οποίο συμμετέχει σε σχετικό ερευνητικό πρόγραμμα που θα ολοκληρωθεί το 2009 – θα μπορούσαν μέχρι το 2010 να αρδευτούν με νερό από βιολογικούς καθαρισμούς πάνω από 1,4 εκατομμύρια στρέμματα γεωργικής γης σε όλη τη χώρα, ενώ στην Κρήτη θα αυξάνονταν οι αρδευόμενες εκτάσεις κατά 5%.
Η επαναχρησιμοποίηση αυτών των νερών εξαρτάται από τρεις παράγοντες:
Σωστή λειτουργία και συνεχή παρακολούθηση της αποδοτικότητας των συστημάτων επεξεργασίας λυμάτων, ώστε η ποιότητα του βιολογικώς καθαρισμένου νερού να είναι στο πλαίσιο των προδιαγραφών που έχουν τεθεί.
Δημιουργία κατάλληλων υποδομών, όπως π.χ. διπλά δίκτυα για τη χωριστή μεταφορά του νερού από βιολογικούς καθαρισμούς, ώστε να μην επηρεάζεται η ποιότητα του πόσιμου νερού.
Κατάλληλη ενημέρωση του κοινού, πλήρη τεκμηρίωση και διάθεση αξιόπιστων στοιχείων από ανεξάρτητους φορείς, ώστε να αποκτηθεί εμπιστοσύνη σε θέματα χρήσης νερού από βιολογικούς καθαρισμούς.
Σε βάθος χρόνου, θα μπορούσαν να δημιουργηθούν κατάλληλα διπλά δίκτυα, ώστε το νερό από τους βιολογικούς καθαρισμούς να διανέμεται στους χρήστες που θα ήθελαν να το αξιοποιήσουν, π.χ. σε καζανάκια, στις τουαλέτες ξενοδοχείων και κατοικιών, σε συνεργεία αυτοκινήτων, σε δήμους για το πότισμα πάρκων, σε πλυντήρια αυτοκινήτων, οικοδομές, βιομηχανικές και άλλες δραστηριότητες.
Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί από το ΕΣΠΑ (Δ’ ΚΠΣ) στα νησιά, όπου υπάρχει σοβαρό πρόβλημα νερού και στις μικρές πόλεις και να εφαρμοστεί σταδιακά στις επεκτάσεις των αστικών περιοχών.