Αποχαιρετισμός στα όπλα για τον Olivier Panis

Αντίο στα Grand Prix της Formula 1 ετοιμάζεται να πει ο Olivier Panis στην Ιαπωνία το σαββατοκύριακο 9-10 Οκτωβρίου. Ο μεγαλύτερος σε ηλικία οδηγός του grid την φετινή χρονιά, θα πραγματοποιήσει στην πίστα της Suzuka την 158η και τελευταία εμφάνισή του σε αγώνα της Formula 1.

Παρόλο που θα μου λείψει η ένταση των αγώνων, θα έχω την ευκαιρία να συνεχίσω να προσφέρω τις υπηρεσίες μου στη Toyota από ένα νέο πόστο. Αυτό που θέλω και ελπίζω για αυτό το σαββατοκύριακο, είναι να ολοκληρώσω την πορεία μου στην F1 κερδίζοντας κάποιους βαθμούς ανέφερε ο Γάλλος οδηγός, ο οποίος θα παραμείνει στην ομάδα του και την επόμενη χρονιά ως οδηγός δοκιμών.

Ο 38άχρονος οδηγός έκανε το ντεμπούτο του στην Formula 1 το 1994 και από τους οδηγούς του φετινού πρωταθλήματος, μόνο οι Michael Schumacher, Rubens Barrichello και David Coulthard, έχουν συμμετάσχει σε περισσότερα Grand Prix από αυτόν. Επιπλέον, ο O.Panis είναι μέλος του άτυπου club των οδηγών που έχουν σημειώσει νίκη σε Grand Prix της Formula 1.

Η νίκη αυτή επιτεύχθηκε σε έναν ιστορικό, για τη Formula 1, αγώνα στο βρεγμένο Grand Prix του Monaco το 1996. Ο Γάλλος οδηγούσε για την ομάδα της Ligier εκείνη τη χρονιά και ήταν ο νικητής του αγώνα που ολοκληρώθηκε πρόωρα και στον οποίο τερμάτισαν, συνολικά, μόλις τρία μονοθέσια. Αριθμός, ο οποίος εξακολουθεί να είναι ο μικρότερος στην ιστορία της F1.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον ήχο από τις σειρήνες των γιοτ και τα βεγγαλικά που εκτοξεύονταν στον αέρα κατά τη διάρκεια του γύρου πανηγυρισμού που έκανα δηλώνει ο Γάλλος για τον αγώνα στον οποίον κατέκτησε τη μοναδική του νίκη στη Formula 1.

Όσο και αν ακούγεται παράξενο, κάθε άλλο παρά τυχερός ήταν ο O.Panis στο συγκεκριμένο αγώνα, στον οποίο είχε ξεκινήσει από την 14η θέση του grid. Οδήγησε εκπληκτικά, χωρίς να κάνει το παραμικρό λάθος και απέφυγε όλες τις συγκρούσεις στις όποιες έπεσαν θύματα οι περισσότεροι οδηγοί. Επιπλέον, ο 38άχρονος ήταν ο ταχύτερος οδηγός στις πρωινές δοκιμές του αγώνα, οι οποίες είχαν διεξαχθεί στις ίδιες δυσμενείς καιρικές συνθήκες και είχε αποδείξει ότι άξιζε να πετύχει τη νίκη στο δημοφιλέστερο GP της Formula 1.

Η χειρότερη στιγμή, στην πολύχρονη καριέρα του, ήταν αναμφίβολα στον Καναδά το 1997. Σε εκείνο τον αγώνα ο Γάλλος έσπασε και τα δύο του πόδια σε ένα σοβαρό ατύχημα, το οποίο θα μπορούσε να αποβεί μοιραίο για τη ζωή του. Εκείνη την περίοδο, βρισκόταν στην καλύτερη στιγμή της καριέρας του, διένυε την τρίτη του χρονιά στο πρωτάθλημα και βρισκόταν στην τρίτη θέση του βαθμολογικού πίνακα. Παρά τον σοβαρό τραυματισμό του, ο Γάλλος ανάρρωσε γρήγορα. Επέστρεψε στις πίστες μετά από τρεις μήνες, αλλά δεν κατάφερε να επιστρέψει ποτέ στο επίπεδο που βρισκόταν πριν το ατύχημά του.

Το 1998 συνέχισε την καριέρα του στην ίδια ομάδα, η οποία στο μεταξύ είχε αγοραστεί από τον Alain Prost και είχε αποκτήσει πλέον το όνομα του νέου της ιδιοκτήτη. Η Prost δεν κατάφερε να γίνει ανταγωνιστική και μετά από ρήξη με τον συμπατριώτη του και ιδιοκτήτη της ομώνυμης ομάδας, αποχώρησε από αυτή στο μέσο του πρωταθλήματος του 1999.

Το 2000 μεταπήδησε στη McLaren και παρέμεινε σε αυτή για έναν χρόνο ως οδηγός δοκιμών. Το 2001 μεταγράφηκε στη BAR στην οποία και παρέμεινε για δύο χρόνια ως teammate του Jacques Villeneuve. Τελευταίος του σταθμός ήταν η ομάδα της Toyota με την οποία συνεργάζεται από το πρωτάθλημα του 2003.

Auto Express