Η απώλεια βάρους βελτιώνει την ωορρηξία στο σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών
Νέα Υόρκη: Η απώλεια σωματικού βάρους φαίνεται να βελτιώνει την αποδέσμευση ωαρίων στις παχύσαρκες γυναίκες που πάσχουν από το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών, αυξάνοντας τις πιθανότητες τεκνοποίησης, σύμφωνα με νεότερη αμερικανική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Fertility and Sterility.
Νέα Υόρκη: Η απώλεια σωματικού βάρους φαίνεται να βελτιώνει την αποδέσμευση ωαρίων στις παχύσαρκες γυναίκες που πάσχουν από το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών, αυξάνοντας τις πιθανότητες τεκνοποίησης, σύμφωνα με νεότερη αμερικανική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Fertility and Sterility.
Στο σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών διαταράσσεται η ισορροπία των ορμονών που ρυθμίζουν την ωορρηξία. Φυσιολογικά, τα οιστρογόνα, η τεστοστερόνη και η ωχρινοποιητική ορμόνη (LH) αυξάνονται και ελαττώνονται ρυθμικά, και η γυναίκα οδηγείται σε έμμηνο ρύση. Στην περίπτωση όμως των πολυκυστικών ωοθηκών, οι ορμόνες αυτές παραμένουν σε υψηλά επίπεδα. Τα ωοθυλάκια δεν ωριμάζουν, δεν συμβαίνει ωοθυλακιορρηξία (ή συμβαίνει σπάνια) και οι ωοθήκες διογκώνονται και γεμίζουν με πολλές μικρές κύστες.
Το κατεξοχήν ορμονικό χαρακτηριστικό του συνδρόμου είναι τα αυξημένα επίπεδα LH στο πλάσμα και τα ελαττωμένα επίπεδα FSH. Η συνεχής δράση της αυξημένης LH στα κύτταρα της θήκης των ωοθυλακίων προκαλεί αυξημένη παραγωγή ανδρογόνων. Τα αυξημένα ανδρογόνα προκαλούν αμηνόρροια και υπερτρίχωση. Τα οιστρογόνα πιθανώς προκαλούν τάση παχυσαρκίας.
Ερευνητική ομάδα της Σχολής Ιατρικής και Οδοντιατρικής του Πανεπιστημίου Ρότσεστερ της Νέας Υόρκης με επικεφαλής την Δρ Καθλίν Χόεγκερ έθεσε υπό ιατρική παρακολούθηση 38 παχύσαρκες πάσχουσες από το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών, οι οποίες συμμετείχαν σε πρόγραμμα διατροφής και γυμναστικής με ή χωρίς λήψη μετφορμίνης για χρονικό διάστημα 24 εβδομάδων.
Μερικές εκ των ασθενών δεν ακολούθησαν κανέναν από τα προαναφερόμενα προγράμματα και αποτέλεσαν την ομάδα ελέγχου.
Τα μέλη τόσο της ομάδας διατροφής όσο και της γυμναστικής παρουσίασαν σημαντική μείωση του σωματικού βάρους, ενώ τα άτομα της ομάδα ελέγχου όχι. Από τα προγράμματα δίαιτας και γυμναστικής, εκείνο που επίσης συνδυάστηκε με λήψη μετφορμίνης κατόρθωσε να ανταποκριθεί καλύτερα στον στόχο της απώλειας βάρους.
Οι πάσχουσες που απώλεσαν βάρος είχαν εννιαπλάσιες πιθανότητες κανονικής ωορρηξίας συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου, ανεξαρτήτως αν λάμβαναν μετφορμίνη ή όχι. Επιπλέον, μεταξύ εκείνων που έπαιρναν μετφορμίνη και έχασαν περιττά κιλά ήταν δεκαεξαπλάσιες οι πιθανότητες κανονικής ωορρηξίας συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου.