Χρώμα και συσκευασία παρασύρουν σε υπερκατανάλωση τροφίμων
Ουάσιγκτον: Το χρώμα, η παρουσίαση αλλά και η συσκευασία των τροφίμων αποτελούν παράγοντες που επηρεάζουν άμεσα την ποσότητα φαγητού που καταναλώνουμε, σύμφωνα με αμερικανική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Journal of Consumer Research.
Ουάσιγκτον: Το χρώμα, η παρουσίαση αλλά και η συσκευασία των τροφίμων αποτελούν παράγοντες που επηρεάζουν άμεσα την ποσότητα φαγητού που καταναλώνουμε, σύμφωνα με αμερικανική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Journal of Consumer Research.
Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Ιλινόις αμφισβητούν την άποψη ότι η ικανότητα ενός ανθρώπου να ελέγχει την ποσότητα φαγητού που καταναλώνει επαφίεται αποκλειστικά στη θέλησή του και υπογραμμίζουν πως πολλοί άλλοι παράγοντες υπεισέρχονται στη διαδικασία.
«Το χρώμα και το σχέδιο της συσκευασίας είναι δυνατό να οδηγήσουν τα άτομα στην κατανάλώση μεγαλύτερης ποσότητας φαγητού δίχως να το καταλαβαίνουν», επισημαίνει ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας Δρ Μπράιαν Γουανσινκ.
Κλασικό παράδειγμα αυτής της θεωρίας αποτελεί η περίπτωση κατά την οποία μια ομάδα ατόμων, στα οποία χορηγήθηκαν καραμέλες ζελέ με έξι διαφορετικά χρώματα, τα οποία βρίσκονταν ωστόσο στο ίδιο μπολ, έφαγαν 69% περισσότερη ποσότητα απ’ ό,τι όταν τα ίδια ζελέ τοποθετήθηκαν σε ξεχωριστά μπολ.
Το ίδιο συνέβη και σε μια άλλη μελέτη, όπου σε μια ομάδα επισκεπτών ενός κινηματογράφου χορηγήθηκαν σοκολατάκια με επικάλυψη σε 10 διαφορετικά χρώματα. Οι ερευνώμενοι έφαγαν 43% περισσότερο σε σχέση με μια άλλη ομάδα ατόμων, στα οποία χορηγήθηκαν σοκολατάκια με επικάλυψη επτά διαφορετικών αποχρώσεων.
Τέλος, σε πρόσφατη μελέτη διαπιστώθηκε πως τα άτομα που κατανάλωσαν ποπ κορν από μεγάλη συσκευασία έφαγαν έως και 50% μεγαλύτερη ποσότητα σε σχέση με τους ερευνώμενους που παρέλαβαν την αμέσως μικρότερη σε μέγεθος συσκευασία, ακόμα κι αν δεν ήταν φρέσκο.
Οι ερευνητές κατέληξαν σε μια σειρά από συστάσεις που μπορούν να βοηθήσουν τον έλεγχο της καταναλισκόμενης ποσότητας φαγητού, οι οποίες συνοψίζονται στα εξής:
– Χορήγηση μεγαλύτερης ποικιλίας αλλά μικρότερων μερίδων σε παιδιά και ηλικιωμένους που είναι «δύσκολα» στο φαγητό.
– Αποφυγή της τοποθέτησης περισσότερων από δύο διαφορετικών ομάδων τροφών στο ίδιο πιάτο.
– Αποφυγή υπερβολικής ποικιλίας φαγητών στο ίδιο τραπέζι και μάλιστα τοποθετημένων συμμετρικά.