Βιολόγοι καταγράφουν δύο περιπτώσεις αλματώδους εξέλιξης οργανισμών
Δύο περιπτώσεις οργανισμών που εξελίσσονται με απροσδόκητα γρήγορους ρυθμούς εντόπισαν ερευνητές, σύμφωνα με δύο άρθρα που δημοσιεύονται στο περιοδικό Science. Τα στοιχεία αφορούν σε ένα είδος σολομού και ένα είδος μύγας που δείχνουν να διαφοροποιούνται με ρυθμό δεκαπλάσιο από τον αναμενόμενο.
Δύο περιπτώσεις οργανισμών που εξελίσσονται με απροσδόκητα γρήγορους ρυθμούς εντόπισαν ερευνητές, σύμφωνα με δύο άρθρα που δημοσιεύονται στο περιοδικό Science. Τα στοιχεία αφορούν σε ένα είδος σολομού και ένα είδος μύγας που δείχνουν να διαφοροποιούνται με ρυθμό δεκαπλάσιο από τον αναμενόμενο.
Όπως αναφέρει το BBC, η πρώτη έρευνα έγινε από εξελικτικούς βιολόγους του Πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης, και έχει θέμα ένα είδος σολομού που τοποθετήθηκε στη λίμνη Ουάσινγκτον το 1937.
Μέσα σε 63 χρόνια -διάστημα που ισοδυναμεί με 13 γενιές- ο αρχικός πληθυσμός διαχωρίστηκε σε δύο επιμέρους μορφολογικά διαφορετικές ομάδες ή ποικιλίες, οι οποίες ήδη προτιμούν να μη διασταυρώνονται μεταξύ τους.
Η μία ομάδα αποθέτει τα αβγά της στις όχθες της λίμνης, ενώ η άλλη αναπαράγεται στο περιβάλλον των ποταμών. Αν και οι δύο πληθυσμοί ανήκουν ουσιαστικά στο ίδιο είδος -αφού δυνητικά μπορούν να διασταυρωθούν-, φαίνεται ότι οδηγούνται σε ριζική γενετική διαφοροποίηση με ταχύ ρυθμό.
Ο υπεύθυνος της έρευνας, δρ. Αντριου Χέντρι, δηλώνει: «Τα ευρήματα θα πρέπει να μας οδηγήσουν σε επανεξέταση της σημασίας της φυσικής επιλογής και της προσαρμογής στην ταχεία δημιουργία νέων ειδών και την αύξηση της βιοποικιλότητας».
Σε άλλη έρευνα, που διεξήχθη από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Κουίνσλαντ στην Αυστραλία, αναφέρεται ότι οι φερομόνες αρσενικών ατόμων της μύγας Drosophila (οι φερομόνες είναι χημικές ουσίες που ελκύουν τα άτομα του αντίθετου φύλου) άλλαξαν χημική σύσταση σε χρονικό διάστημα που αντιστοιχεί σε εννέα γενιές μόνο.
Οι εξελικτικοί βιολόγοι ποτέ δεν απέκλειαν το ενδεχόμενο αλματώδους εξέλιξης, ωστόσο θεωρούσαν ότι αυτό το σχετικά σπάνιο φαινόμενο συμβαίνει ύστερα από δραστικές και ταχείες αλλαγές του ενδιαιτήματος ή μετά από φυσική απομόνωση ενός μικρού πληθυσμού.
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στο περιοδικό Science προτείνουν ότι η διαφοροποίηση των ειδών μπορεί να συμβαίνει με ρυθμό δεκαπλάσιο από τον αναμενόμενο, χωρίς να διαφαίνεται συγκεκριμένη ανάγκη που να οδηγεί στο γενετικό διαχωρισμό των αρχικών ειδών.