Ο Θοδωρής Αμπαζής επιστρέφει στο Θέατρο Τέχνης και σκηνοθετεί σε πρώτη παρουσίαση το νέο έργο του Γρηγόρη Λιακόπουλου, δημιουργώντας μία ατμοσφαιρική παράσταση υπαρξιακής αγωνίας και υποδόριου χιούμορ.
Ποια είναι τα όρια ανάμεσα στην πραγματικότητα και στην αναπαράστασή της; Ποιοι είναι οι μηχανισμοί, γλωσσικοί, ψυχολογικοί και πολιτισμικοί, που δημιουργούν, συντηρούν και επικοινωνούν τα ζωτικά ψέματα που είναι απαραίτητα για τη διατήρηση κάθε ανθρώπινης κοινωνίας;
Η υπόθεση
Δύο γυναίκες, ηθοποιοί που αναλώνονται σε προχειροδουλειές, συγκατοικούν εδώ και χρόνια σε ένα μικρό διαμέρισμα.
Πλέον επικοινωνούν κωδικοποιημένα, ελλειπτικά, έμμεσα.
Οι καθημερινές συζητήσεις και οι τυπικές κουβέντες έχουν πλέον αντικατασταθεί από την αδιάκοπη αναπαραγωγή σκηνών από κινηματογραφικές ταινίες. Η αναπαράσταση της ζωής έχει υποκαταστήσει την ίδια τη ζωή.
Όταν όμως η μία προσπαθήσει να απεγκλωβιστεί από τη συνθήκη αυτή, θα αναγκαστεί να επανεφεύρει κάθε κώδικα επικοινωνίας που γνωρίζει, μαζί και τον εαυτό της.
Υπάρχει κάτι βαθιά υπαρξιακό στην εργασία του ηθοποιού
Το παιχνίδι, μια διαδικασία χωρίς κανένα σκοπό πέρα από τον ίδιο τον εαυτό της, είναι μια διακοπή της πραγματικότητας και της καθημερινότητας, μια αναστολή των υφιστάμενων κοινωνικών σχέσεων – ιεραρχικών, εργασιακών, προσωπικών.
Είναι μια αναδιανομή των ρόλων, προς όφελος μια αυτόνομης αισθητικής εμπειρίας.
Όμως οι τρόποι και οι κανόνες του κάθε παιχνιδιού δεν είναι αγνοί, δεν υφίστανται από μόνοι τους. Επηρεάζονται και καθορίζονται από τα πολιτισμικά προϊόντα που καταναλώνουμε, από τις εικόνες και τις αφηγήσεις με τις οποίες έχουμε μεγαλώσει και γαλουχηθεί.