Η ελληνο-κυπριακή επικράτεια σε κατάσταση τουρκικής πολιορκίας. Αλλά ΟΗΕ-ΗΠΑ-ΕΕ αδρανούν

Ελλάδα και Κύπρος, ισότιμα κράτη-μέλη του ΟΗΕ, ΕΕ, αλλά και «σύμμαχοι» των ΗΠΑ και Γαλλίας, τελούν σε εξόφθαλμη κατάσταση  ατιμώρητης τουρκικής πολιορκίας, με τις εξής σωρευτικές πράξεις εχθρικής συμπεριφοράς του νεο-φασιστικού Ερντογανικού καθεστώτος:

1) Αυθαίρετη εισβολή, στα Βαρώσια της Κύπρου, των τουρκικών εκσκαφέων για την ακώλυτη μετατροπή της κυπριακής Αμμοχώστου σε ιδιόκτητο…χωράφι των στρατευμάτων τουρκικής κατοχής του Αττίλα 1 και 2. Και αυτό βέβαια, με την προκλητική αδράνεια των δυνάμεων ειρήνευσης του ΟΗΕ, που εδρεύουν στην Κύπρο. Έτσι, «οι πόρτες ανοιχτές και τα σκυλιά δεμένα», για τους ξενομπάτες!

2) Μονομερής, εκ μέρους του Ερντογανικού στρατοκρατικού καθεστώτος, χαρακτηρισμός μιας ακαθόριστης τουρκικής υφαλοκρηπίδας (εντός του ελληνικού θαλάσσιου χώρου), ως τουρκικής ΑΟΖ, όπου αλωνίζουν τουρκικά ερευνητικά πλοία για φυσικό αέριο και υδρογονάνθρακες και μάλιστα υπό την προστασία τουρκικών πολεμικών πλοίων!

3) Ο αδιόρθωτος καραβανάς-τρομοκράτης (πιθανός διάδοχος του κοινοβουλευτικού δικτάτορα Ερντογάν), ο κομψευόμενος τούρκος υπουργός Άμυνας Χαλουσί Ακάρ βαπτίζει ως αιτία πολέμου (casus belli) τη στρατιωτική θωράκιση και άμυνα των ελληνικών νησιών του ανατολικού Αιγαίου! Και αυτό βέβαια, μετά τη μεταβάπτιση του ανατολικού ελληνικού νησιωτικού συμπλέγματος, ως ελληνοτουρκικής «γκρίζας Ζώνης». Με απώτερο βέβαια στόχο τη διχοτόμηση του Αιγαίου!

Ελληνο-αμερικανικά χαμόγελα!

Παρ’ όλα αυτά, η ελληνική πολιτική πλευρά πλέει σε πελάγη αισιοδοξίας και τα χαμόγελα και οι υποκλίσεις (αντί των απαγορευμένων λόγω Covid-19 εναγκαλισμών), μεταξύ των ΥΠΕΞ Ελλάδας-ΗΠΑ, δίνουν και παίρνουν. Ιδιαίτερα τώρα, που πραγματοποιήθηκε η συνυπογραφή στην Ουάσιγκτον της πενταετούς «αμυντικής» συμφωνίας, μεταξύ των δύο «συμμάχων». Τίθενται επομένως τα αδυσώπητα ερωτήματα:

1) Ποιο θα είναι το όφελος, για την ελληνική πλευρά, εάν επεκταθούν, με τη «συμφωνία» αυτή, οι πολεμικές-αμυντικές βάσεις των ΗΠΑ και στο τελευταίο σημείο της ελληνικής επικράτειας; Δεν φτάνουν οι άκριτοι και ενδοτικοί πολλαπλασιασμοί των βάσεων αυτών, κατά τη διάρκεια της ψευδοαριστερής και ψευδο-αντιϊμπεριαλιστικής πρώην κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ;

Από την πλευρά του ο έλληνας υπουργός εξωτερικών Νίκος Δένδιας, γνωστός για την επτανησιακή του ευγένεια και καρτερία, καιρός είναι να δείξει μια εκδήλως αυστηρότερη συμπεριφορά προς τους συμμαχικούς ομολόγους του, σε ό,τι αφορά την εθνική μας κυριαρχία.

2) Εάν υποτεθεί ότι γίνει πράξη το τουρκικό αυθαίρετο casus belli, πώς θ’ αντιδράσει η πολεμική δύναμη των ΗΠΑ, που έχει στρογγυλοκαθίσει στη Σούδα και το Ακρωτήρι της Κρήτης, χωρίς την παραμικρότερη «συμμαχική» υποστήριξη της Ελλάδας και της Κύπρου; Τόσο στις καθημερινές παραβιάσεις, από την Τουρκία του ελληνοκυπριακού αμυντικού χώρου, όσο και κατά την εχθρική εισβολή και κατοχή του 36% της κυπριακής επικράτειας το 1974-1975 από τις τουρκικές πειρατικές ένοπλες δυνάμεις…

Δεν αρκεί η δική μας νομιμοφροσύνη

Για όλα αυτά όχι απλώς εναντιώνεται, αλλά και βοά η ελληνική Κοινή Γνώμη, που θεωρεί τη διαρκή επίκληση, από την ελληνική πλευρά, των κανόνων της Διεθνούς Νομιμότητας, ως την πανάκεια, το φάρμακο δια πάσαν πολιτικήν αδράνειαν, αντί των επιβεβλημένων τόσο από το Χάρτη του ΟΗΕ όσο και  από την ιδρυτική πράξη της ΕΕ κυρώσεων κατά του αιωνίως… αθώου τούρκου ταραξία αυτής της «νομιμότητας»…

Αξέχαστες, γοητευτικές εικόνες της Αμμοχώστου στην προ της τουρκικής εισβολής, στην κυπριακή μεγαλόνησο, περίοδο. Δεν είχαν τίποτα να ζηλέψουν τα Βαρώσια από το Κάπρι, την Κυανή Ακτή ή το Ακαπούλκο. Από εκεί παρήλασαν οι μεγαλύτερες προσωπικότητες του πνεύματος, της τέχνης αλλά και της πολιτικής.

Έχει ήδη φτάσει η ώρα της εμπραγμάτωσης μιας άλλης πολιτικής θεώρησης αλλά και διόρθωσης της ελληνικής αμυντικής τακτικής, όχι μόνον από τη σημερινή κυβέρνηση, αλλά και όλες τις προγενέστερες κυβερνήσεις. Και αυτό διότι η περιβόητη «ικανή» τουρκική διπλωματία το μόνο προσόν που έχει είναι η με ανυπόστατους ψευδείς ισχυρισμούς, αλλά και φιλοπολεμικές φοβέρες διεκδίκηση των αδιαμφισβήτητων κεκτημένων μας.

Όταν αυτές οι φοβέρες και αυτές οι διεκδικήσεις της Τουρκίας απορρίπτονται από τις «μεγάλες δυνάμεις», τότε αρχίζουν τα κουτοπόνηρα και ταυτόχρονα μαφιόζικα τουρκικά παζάρια. Αγοράζουμε τα όπλα σας, ή στήνουμε τουρκικές θυγατρικές βιομηχανίες όπλων στα εδάφη μας, υπό την προϋπόθεση να κάνετε «στραβά μάτια» στις διεκδικήσεις μας!

Ας μη μας παίρνουν λοιπόν για ευκολόπιστους «κουτόφραγκους» τα κέντρα αποφάσεων των Βρυξελλών και της Ουάσινγκτον. Η ανοχή παρόμοιων θεάτρων έχει τα όριά της. Αυτά τα όρια ας μη τα υπερβαίνουν οι αλληλοδιάδοχες κυβερνήσεις μας. Διότι τότε ίσως θρηνήσουμε παρόμοιες ή και χειρότερες καταστάσεις από εκείνες του 1955, 1963, 1974-1975 και βάλε…

Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της οργής για το τουρκικό πλιάτσικο στην πόλη της Αμμοχώστου, ήταν η επιστράτευση από τον ψευδο-πρωθυπουργό του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους των εκσκαφέων για την μετατροπή της άλλοτε κοσμοπολίτικης Αμμοχώστου σε τουρκικό χωράφι.