Η Αθήνα του ’60 μέσα από μια σειρά συναρπαστικών φωτογραφιών

Δεκαετία του 1960. Στιγμές ζωής μίας ασπρόμαυρης Αθήνας και μια ολόκληρη εποχή σε «στοπ καρέ». Ένα βιβλίο-ντοκιμαντέρ για την πόλη, τους ανθρώπους της και την καθημερινότητά τους. Τότε που ο χρόνος κυλούσε κάπως πιο αργά κι έτρεχε μόνο σε «κουρδισμένα» ρολόγια.

Ακρόπολη, Ιερός Βράχος, Πλάκα, Μοναστηράκι, Σύνταγμα, Βαρβάκειος, Πλατεία Ταχυδρομείου, Ομόνοια και Ζάππειο.

Κόσμος στο πήγαιν’ έλα. «Εδώ το φρέσκο ψάρι, να τρώει η μάνα και στο παιδί να μη δίνει», ηλικιωμένο φλερτάκι στους εύζωνες, λαθραίο ανάγνωσμα εφημερίδας στο περίπτερο, φτώχια στο πεζοδρόμιο και ένα κομμάτι πάγος κατ ευθείαν για το ψυγείο. Χαμόσπιτα, σκόνη, ζέστη και  χώμα στο δρόμο. Το φόρεμα «λίγο πιο κάτω από το γόνατο» και η ιδρωμένη περιέργεια για το φακό μόνιμη από τότε. Βόλτες, καλοκαιρινό ραχάτι και η συνηθισμένη σαμπρέλα/παιχνίδι συντροφιά των πιτσιρικιών.

Ψωνίστε, κόσμε, από όλα έχουμε…

«Όλα τριγύρω αλλάζουνε, κι όλα τα ίδια μένουν»

Οι συντελεστές του φωτογραφικού λευκώματος

Το καλοκαίρι του 1966 η Κατερίνα Ζωιτοπούλου επιστρέφει στην Αθήνα από το Βερολίνο, έχοντας ολοκληρώσει τις σπουδές της επάνω στη φωτογραφία. Ανεβαίνει στην Ακρόπολη με μία φωτογραφική μηχανή στο χέρι και η περιπλάνησή της στην πόλη ξεκινάει. Πρόσωπα, κτήρια κι ένα μεγάλο ζουμ σε μία πόλη που αλλάζει κάθε μέρα.

Χωρίς να το υποψιάζεται η πολύ νέα τότε φωτογράφος -έχει καταφέρει να αποτυπώσει το πρόσωπο και την ταυτότητα μιας πόλης που κάθε μέρα αλλάζει. Μία συλλογή πολύτιμη που τελικά αποφάσισε να κάνει γνωστή με αυτό το ιδιαίτερο λεύκωμα.

Όλες οι φωτογραφίες συνοδεύονται από λεζάντες που υπογράφει ο Νίκος Δεληβοριάς. Ο ίδιος γράφει χαρακτηριστικά στον πρόλογο του άλμπουμ:

«Σίγουρα τα πρόσωπα των σημερινών Αθηναίων δε μοιάζουν μ  εκείνα που βλέπουμε στις φωτογραφίες της Κατερίνας. Το κέντρο δεν είναι κατοικημένο όπως τότε. Και η πόλη σήμερα έχει άλλη όψη.

Ο κόσμος δεν κατεβαίνει πια στον ίδιο βαθμό και ρυθμό από τις γειτονιές στην αγορά για να ψωνίσει. Κι όμως, όποια ώρα και να περάσεις από την οδό Αθηνάς, θα την βρεις γεμάτη. Το ίδιο και από την Αιόλου και από το Μοναστηράκι.

Κι οι τουρίστες θα κατεβαίνουν πάντα από την Ακρόπολη, θα διασχίζουν την Πλάκα και θα καταλήγουν στα ίδια μέρη από όπου πέρασε η φωτογράφος το μακρινό 1966».

Πρόσωπα, κτίρια, σπαράγματα μιας άλλης εποχής

Παγοπώλης και λαός

Σήμερα , κάποιες από τις φωτογραφίες βρίσκονται στο Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης.

To  βιβλίο μπορείτε να το αποκτήσετε μετά από τηλεφωνική επικοινωνία με τον εκδότη. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Xρήστος Μαρίνης-Παρασκήνιο.  (marinisb@gmail.com)

Μελαγχολία και ρεαλισμός-πόσο σκληρό ποίημα μπορεί να είναι αυτή η πόλη;