Τα παιδιά του Ζιζού

Πριν από δύο χρόνια στο EURO που έγινε στο σπίτι της, η Γαλλία έπαιξε καλύτερο ποδόσφαιρο απ’ αυτό που μας έδειξε στο Παγκόσμιο Κύπελλο που τελείωσε χθες. Όμως το Κύπελλο κατέληξε στην Πορτογαλία του Φερνάντο Σάντος και του Κριστιάνο Ρονάλντο. Εκείνη η Πορτογαλία δεν ήταν η καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης. Δίδαξε, όμως, πως φτάνεις στην κορυφή αν σε ενδιαφέρει πρώτα το αποτέλεσμα και μετά να κάνεις χαρούμενο το μάτι του ουδέτερου θεατή.

Εκείνος ο τελικός ίσως να αποτέλεσε την αφετηρία για να φτάσει η Γαλλία, δύο χρόνια αργότερα, στην κορυφή του κόσμου. Εκείνος ο τελικός του πλήγωσε. Τους πόνεσε. Τους έκανε να κλάψουν. Αλλά τους έδωσε ένα σπουδαίο μάθημα: στο τέλος όλοι θυμούνται τον νικητή. Στο τέλος οι φωτογραφίες δείχνουν την ομάδα που σηκώνει το τρόπαιο ψηλά.

Ο Ντιντιέ Ντεσάν είχε την ευλογία να έχει στα χέρια του μια ακόμα εξαιρετική φουρνιά Γάλλων ποδοσφαιριστών. Με ταλέντο να περισσεύει. Τι έπρεπε να κάνει; Να τους μπολιάσει στο μυαλό πως στο Παγκόσμιο Κύπελλο δεν πας για να παίξεις καλά. Πας για να το κατακτήσεις. Αυτό είπε στα media και την παραμονή του τελικού.

«Οι τελικοί δεν παίζονται. Κερδίζονται». Όρθα – κοφτά. Ξεκάθαρα. Η δική του ομάδα θα έμπαινε στο Λουζνίκι το απόγευμα της Κυριακής για να κερδίσει τον τελικό, αδιαφορώντας για το πως. Κι όταν τα φώτα από τις κάμερες έσβησαν, έκλεισε την πόρτα των αποδυτηρίων και μίλησε στους παίκτες του σαν πρωταθλητής κόσμου. Άλλωστε, ήταν εκείνος που σαν αρχηγός είχε σηκώσει το τρόπαιο το 1998.

«Από αύριο οι ζωές σας θα είναι διαφορετικές αν γίνετε παγκόσμιοι πρωταθλητές. Μέσα σε μια μέρα θα αλλάξουν τα πάντα γύρω σας. Πάρτε το Κύπελλο και όταν γυρίσουμε στη χώρα θα καταλάβετε τι εννοώ». Κάπου εκεί τελείωσε και ο τελικός. Αυτοί οι παίκτες, με το πλούσιο ταλέντο και την τεράστια προσωπικότητα, ήθελαν κάποιον να τους εμπνέει. Από σήμερα δεν είναι απλά ταλαντούχοι. Είναι νικητές.

Είναι οι άξιοι συνεχιστές της παρέας του Ζινεντίν Ζιντάν. «Από το Ζιντάν στην… Generation ’18», έγραψε η Liberation. Δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερο τρόπο για να αποδώσει την αλήθεια. Ετούτη εδώ, η γενιά του ’18, είναι ικανή για πολλά. Και τώρα, απελευθερωμένη πια από το άγχος της κατάκτησης, μπορεί να προσφέρει και καλό ποδόσφαιρο και θέαμα…