Έξι ταινίες προβάλλονται από αυτή την εβδομάδα στις κινηματογραφικές αίθουσες. Απ' όλα έχει ο μπαχτσές: Περιπέτειες, κωμωδίες, αστυνομικά και αυτοβιογραφίες. Ξεχωρίζει το Πέρα από το Όνειρο του Άρι Φόλμαν.
Έξι ταινίες προβάλλονται από αυτή την εβδομάδα στις κινηματογραφικές αίθουσες. Απ’ όλα έχει ο μπαχτσές: Περιπέτειες, κωμωδίες, αστυνομικά και αυτοβιογραφίες. Ξεχωρίζει το Πέρα από το Όνειρο του Άρι Φόλμαν.
Πέρα από το Όνειρο (The Congress)
(3,5/5)
Μία ηθοποιός που έχει περάσει η μπογιά της, δέχεται μία προσφορά από ένα μεγάλο στούντιο: να σκαναριστεί, να αποτυπωθεί ψηφιακά και οι ρέπλικές της να πρωταγωνιστούν σε μεγάλες παραγωγές, στις οποίες η ίδια φοβόταν να πρωταγωνιστήσει. Η Ρόμπιν Ράιτ ερμηνεύει τον εαυτό της -περίπου- σε έναν ρόλο που απαιτεί θάρρος για να ερμηνεύσει (και η ίδια δείχνει ότι το διαθέτει σε περίσσευμα). Ο Άρι Φόλμαν, ο σκηνοθέτης του πολυβραβευμένου Βαλς με τον Μπασίρ εμπνέεται από το μυθιστόρημα του Στάνισλαβ Λεμ και συνδυάζει animation με live action για μία πολύ ιδιαίτερη ταινία, γεμάτη ψυχεδελικές εικόνες και βαθιά νοήματα. Μπορεί πολλοί να περίμεναν άλλη μία ενασχόληση με τον πόλεμο, όπως στο Βαλς Με τον Μπασίρ, ο σκηνοθέτης όμως δείχνει ότι τολμά να ασχοληθεί και με άλλες θεματικές, αποκαλύπτοντας τον κόσμο του Χόλιγουντ (και όχι μόνο) σε ένα ιδιότυπο sci fi.
Ο Τομ Κρουζ ερμηνεύει έναν αξιωματικό του στρατού που για κάποιο λόγο ζει και ξαναζεί την ίδια ημέρα, την ημέρα όπου η ανθρωπότητα εξαπολύει επίθεση κατά των εξωγήινων που την απειλούν. Απαραίτητο στοιχείο το να πεθάνει ξανά και ξανά κάθε φορά. Πρόκειται για ένα έξυπνο τέχνασμα που τουλάχιστον για την πρώτη ώρα που διαρκεί κρατάει το ενδιαφέρον του θεατή, με σκηνές γεμάτες περιπέτεια και χιούμορ. Δυστυχώς, το τέχνασμα αυτό εξαντλείται, το ίδιο και η υπομονή του θεατή που καλείται να δει μία μάλλον κλισέ περιπέτεια. Και αν τον Τομ Κρουζ έχουμε βαρεθεί να τον βλέπουμε στον ίδιο ρόλο ξανά και ξανά, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για τη χαρισματική συμπρωταγωνίστριά του, Έμιλι Μπλαντ, η οποία κλέβει την παράσταση.
Ένας άνδρας εργάζεται σε εργοστάσιο χάλυβα σε μια επαρχιακή πόλη των ΗΠΑ. Ο πατέρας του είναι άρρωστος, ενώ ο αδελφός του έχει γυρίσει από το Ιράκ και οργισμένος αναζητά το εύκολο χρήμα σε αγώνες μποξ. Όταν ο αδελφός εξαφανίζεται, ο Ράσελ θα ψάξει να βρει τα ίχνη του. Μια μελαγχολική ματιά στη δύσκολη ζωή μιας μικρής πόλης, όπου οι κάτοικοι καλούνται να αντιμετωπίζουν προβλήματα με την επιβίωση και τον νόμο. Στο πρώτο μέρος της ταινίας, ο σκηνοθέτης Σκοτ Κούπερ (Crazy Heart) χτίζει ένα εξαιρετικό δράμα βασισμένο στις ανθρώπινες σχέσεις και τα ανθρώπινα λάθη (η σχέση του Ράσελ με τη σύντροφό του και τον αδελφό του κυριαρχούν). Το δεύτερο μέρος κινείται σε πιο προβλέψιμα μονοπάτια, καθώς μετατρέπεται σε μία ιστορία εκδίκησης με συμβολισμούς που έχουμε δει ξανά στο σινεμά. Το πρόβλημα είναι ότι οι αναλογίες της ταινίας με τον Ελαφοκυνηγό είναι τόσο εμφανείς που αφήνουν βαριά τη σκιά τους στην ταινία. Όσο για τις ερμηνείες, όλοι οι ηθοποιοί δίνουν στιβαρές ερμηνείες -με αποκορύφωμα μία σκηνή ανάμεσα στους Κρίστιαν Μπέιλ και Ζόε Σαλντάνα. Ατμοσφαιρική η μουσική του Χίντσλιφ, ιδρυτικού μέλους των Tindersticks.
Βιογραφική ταινία του σχεδιαστή μόδας Ιβ Σεν Λοράν, σκηνοθετημένη από τον Ζαλίλ Λεσπέρ. Ο Λεσπέρ ξεκινά από την Αλγερία για να αφηγηθεί την άνοδο (αλλά και τα σκαμπανεβάσματα) της καριέρας του σπουδαίου σχεδιαστή, καθώς και τη σχέση του με τον Πιέρ Μπερζέ. Μάλλον κλασική βιογραφία, χωρίς εκπλήξεις (απλή σκηνοθεσία, όμορφη αναβίωση της εποχής). Προς τιμήν του, ο Λεσπέρ δεν έφτιαξε μια αγιογραφία του Ιβ Σεν Λοράν, παρ’ όλα αυτά συμπάσχει με τον ήρωά του, έναν ευαίσθητο και προβληματικό άνθρωπο. Αν κάτι δίνει μεγάλη δύναμη στην ταινία είναι οι ερμηνείες των δύο βασικών πρωταγωνιστών: του Πιέρ Νινεΐ στον ρόλο του σχεδιαστή και τον Γκιγιόμ Γκαλιέν στον ρόλο του Πιέρ Μπερζέ. Η ταινία αφήνει μια άσχημη αίσθηση προς το τέλος, καθώς κλείνει βιαστικά, ενώ και το voice over θα μπορούσε να λείπει.
Μία κωμωδία για τον ρατσισμό που βρίσκεται μέσα σε όλους μας. Η ταινία, η οποία έσπασε ταμεία στη Γαλλία, αφηγείται την ιστορία ενός ζευγαριού που έχει τέσσερις κόρες σε ηλικία παντρειάς. Οι συντηρητικοί και ευκατάστατοι Βερνέιγ παθαίνουν σοκ όταν οι κόρες τους παντρεύονται έναν μουσουλμάνο, έναν κινέζο και έναν εβραίο. Η τέταρτη παντρεύεται έναν καθολικό μεν, αλλά αφρικανικής καταγωγής και οι πεποιθήσεις των συμπεθέρων κλονίζονται.
Με ένα πραγματικό έγκλημα που προκάλεσε σάλο στις ΗΠΑ καταπιάνεται ο σκηνοθέτης Ατόμ Εγκογιάν. Το 1993 σε μία αγροτική περιοχή του Άρκανσο εξαφανίζονται τρία ανήλικα αγόρια. Τα αγόρια βρίσκονται δολοφονημένα και οι Αρχές κατηγορούν τρεις νεαρούς, που θεωρούν ότι έκαναν σατανιστικές τελετές. Ο καναδός δημιουργός προσεγγίζει με τρόπο κλισέ την ιστορία του, παραπέμποντας περισσότερο σε τηλεταινία. Οι ερμηνείες είναι αδύναμες, χωρίς ένταση, ενώ η υπόθεση εξαντλείται σε μία αστυνομική έρευνα και ένα δικαστικό δράμα. Τελικά, η ταινία δεν προσθέτει τίποτα καινούριο σε μία υπόθεση που έχει γίνει αρκετές φορές θέμα ντοκιμαντέρ.