Ο Πεδουλάκης δικαιολογεί γιατί η επιτυχία του Παναθηναϊκού ήταν πιο μεγάλη

Πιο σημαντική επιτυχία θεωρεί ο Αργύρης Πεδουλάκης την κατάκτηση του πρωταθλήματος από τον Παναθηναϊκό παρά την επιτυχία του Ολυμνπιακού στην Ευρωλίγκα καθώς όπως τονίζει οι οι «πράσινοι» αναγκάστηκαν να ξεκινήσουν από το… μηδέν. Παράλληλα ο τεχνικός του τριφυλλιού αναφέρεται στις δυσκολίες της σύγκρισης με τον Ομπράντοβιτς.

Αναλυτικά όσα είπε σε συνετευξή του στην εφημερίδα «Επενδυτής».

Κόουτς, σπουδαία σεζόν η φετινή, αλλά ζόρικη και κατά τη διάρκειά της γίνατε δέκτης σφοδρής κριτικής…

«Ο κόσμος ήταν αναμενόμενο να λειτουργήσει με το θυμικό, λόγω του «Ζοτς». Έχουμε την πιο βαριά φανέλα στην Ευρώπη και αυτό ήταν ψυχολογικό βάρος για την ομάδα, χωρίς να αναζητώ ελαφρυντικό. Λόγω τραυματισμών, κάποιοι κλήθηκαν να κάνουν πράγματα στα οποία δεν ήταν τόσο καλοί, δεν ήμασταν ελκυστικοί ως ομάδα, επιστρατεύσαμε «τρικ», κάναμε «δύσκολες νίκες». Κάποια παιδιά δεν μπόρεσαν να το αντέξουν, δεν επέδειξαν την απαιτούμενη «κοινωνικότητα» στο σύνολο, στην οικογένεια που δημιουργούσαμε».

Τα εις βάρος σας σχόλια, πώς λειτούργησαν;

«Ως κίνητρο, συσπείρωσαν την ομάδα. Για μένα, άλλωστε, οι παίκτες είναι ο σκληρότερος κριτής των προπονητών. Ούτε ο Τύπος, ούτε κανείς άλλος».

Ο…. χαβαλές που έγινε για τα αγγλικά σας, σάς πείραξε;

«Δεν ήταν χαβαλές, ήταν η άποψη συγκεκριμένων ανθρώπων για συγκεκριμένους λόγους…».

Το ότι φτάσατε τόσο κοντά στο Final 4 σάς πικραίνει;

«Εμείς στοχεύαμε στους «16». Όπως κλονίσαμε την αυτοπεποίθηση του Ολυμπιακού με τη νίκη στο κύπελλο και το «σπάσιμο» της έδρας, έτσι κοντράραμε και την Μπαρτσελόνα που «έτρεχε» σερί 22-2 και την φέραμε στους πέντε αγώνες. Αν το λέγαμε αυτό πριν από την έναρξη της σεζόν, θα ήμασταν ικανοποιημένοι».

Υπάρχει διάχυτη η αίσθηση ότι ο Διαμαντίδης φέτος «ξεζουμίστηκε»…

«Ναι, γιατί ο κόσμος δεν εμβαθύνει. Ο Δημήτρης σε μ.ο. φέτος είχε μισό λεπτό παραπάνω συγκριτικά με πέρυσι. Και λόγω τραυματισμού έμεινε 30 ημέρες «έξω», παίρνοντας ανάσες».

Υπάρχει επίσης η εντύπωση ότι (και) ο Παναθηναϊκός αδράνησε στην υπόθεση Αντετοκούνμπο. Ότι οι Ισπανοί ήταν πιο οργανωμένοι…

«Όχι! Τον παρακολουθούσαμε καιρό, γνωρίζαμε ότι είναι εξαιρετικός, ότι έχει εντυπωσιακή σωματοδομή, αλλά είχε και σοβαρό θέμα με τα χαρτιά του. Επίσης, ήταν ζήτημα χρόνου να βρεθεί στο ΝΒΑ, επομένως δεν θα αποτελούσε μια επένδυση μακράς πνοής. Πάντως, αποτελεί προϊόν του ελληνικού μπάσκετ, από ταλέντα είναι το κορυφαίο που έχω δει, και ελπίζω στο μέλλον να ενισχύσει την Εθνική».

Να… προβοκάρω λίγο; Με ψυχρή λογική, μεγαλύτερη επιτυχία φέτος ήταν η δική σας ή του Ολυμπιακού;

«Στην Ελλάδα μας αρέσουν τα δίπολα, γι’ αυτό έχουμε ζήσει και πολύ έντονους εμφυλίους… Προφανώς, και οι δύο ομάδες είναι πετυχημένες, αφού πέτυχαν κάτι ξεχωριστό. Αν έπρεπε να διαλέξω, εκτιμώ πως το δικό μας εγχείρημα ήταν πιο δύσκολο. Κανονικά, χρειάζονται τρία έως πέντε χρόνια για να δημιουργήσεις (ξανά) μια ομάδα πρωταγωνίστρια».

Χρειάζεται και ελληνικός κορμός, όπως αυτός του Ολυμπιακού…

«Όντως. Για διαφορετικούς λόγους είχαμε μείνει πολλά χρόνια πίσω στο ελληνικό στοιχείο. Πέρυσι, κάναμε μερικές «επενδύσεις» και φέτος συνεχίζουμε προς αυτήν την κατεύθυνση. Το σημαντικότερο όμως είναι να δίνεται και ο απαιτούμενος χρόνος προσαρμογής στους παίκτες. Υπάρχει και το παράδειγμα του Καλάθη. Για μας το ζητούμενο είναι να έρθει ο παίκτης στη λογική της ομάδας, όχι το αντίθετο. Επίσης, δεν γίνεται να φτάσει κάποιος από το δημοτικό απευθείας στο… master».

Ο μεταγραφικός σχεδιασμός πότε αναμένεται να υλοποιηθεί;

«Ποτέ δεν μπορείς να το ξέρεις αυτό. Η ομάδα είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Τώρα, κοιτάμε 1-2 παιδιά. Πρέπει να παραμείνουμε προσαρμοσμένοι στα οικονομικά δεδομένα. Ένα συμβόλαιο 1 εκατ. ευρώ μάς κοστίζει 1.780. Οι Ρώσοι έχουν ποσοστό φορολόγησης 12%, οι Τούρκοι 10% και εμείς πρέπει να τους ανταγωνιστούμε. Το παράλογο φέτος ήταν ότι φτιάξαμε ομάδα, παίρνοντας και τίτλους».

Η οικονομική κρίση αφήνει ανεπηρέαστη τη δυναμική του ελληνικού μπάσκετ…

«Η χώρα περνά τραγικές καταστάσεις, όμως το μπάσκετ μπορεί να μείνει ανταγωνιστικό, όπως συμβαίνει με τη ναυτιλία. Υπάρχουν και οι ρίζες και η τεχνογνωσία, χρειάζονται φιλοδοξίες και πίστη στις δυνατότητές μας».

Είστε από αυτούς που παραξενεύτηκαν με την έλευση Ιταλού προπονητή στην Εθνική;

«Ίσα-ίσα. Περνούμε μια περίοδο εσωστρέφειας σε όλα τα επίπεδα, αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι όποτε ο ελληνικός πολιτισμός συναντήθηκε με άλλους επικράτησε και μεγαλούργησε. Από τεχνικής πλευράς, οι Έλληνες προπονητές είναι υψηλού επιπέδου, πάντα το πίστευα, αλλά χρειάζεται και μέτρο. Εδώ αναζητούμε πάντα «από μηχανής θεούς» και «αποδιοπομπαίους τράγους». Παλιότερα συνέβαινε αυτό με τους «κακούς» Κοινοτικούς παίκτες. Ως το 2000, πιστεύαμε στους «καλούς» ξένους».

Και η ξενομανία και η ξενοφοβία, που επισημαίνετε, την υπερβολή, η οποία κυριαρχεί, αναδεικνύουν…

«Είμαι υπέρ του μέτρου, όχι των ακροτήτων. Μόνο στη δική μας γλώσσα, άλλωστε, η λέξη «ξένος» αποκτά θετική έννοια: φιλόξενος».

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ