Η μικρή ιδιοκτησία ήταν πάντοτε η βάση της ελληνικής οικονομίας. Ο μικρός βιοτέχνης παρήγαγε και πουλούσε το προϊόν του στα μικρά καταστήματα λιανικής. Αυτές οι δύο κατηγορίες επιχειρήσεων αποτελούσαν τις δύο όψεις του νομίσματος μικρή (συνήθως οικογενειακή) ελληνική επιχείρηση.
Δυστυχώς, ο λιανέμπορος έσπασε αυτή την αλυσίδα και αντικατέστησε τον ντόπιο προμηθευτή του με φθηνότερες εισαγωγές. Και μη έχοντας πελατεία ο μικροπαραγωγός πέρασε και αυτός στη λιανική με εισαγώμενα.
Έτσι, από χώρα παραγωγών και εμπόρων μετατραπήκαμε σε πωλητές όσων παρήγαγαν άλλοι. Τα λεφτά όμως από δάνεια και κοινοτικές επιδοτήσεις για να πληρώσουμε τους παραγωγούς τελείωσαν και τώρα ο Έλληνας Έμπορος παίρνει το δρόμο που ο ίδιος έστρωσε προηγουμένως για τον Έλληνα Παραγωγό.
Ας μας δώσει ο εμπορικός κόσμος που ζητάει ενίσχυση μια πειστική εξήγηση για τον τρόπο με τον οποίο βοηθάει τους Έλληνες Παραγωγούς και μετά το συζητάμε.