Η πατρική ηλικία σχετίζεται με τον κίνδυνο απόκτηση απογόνου με αυτισμό
Λονδίνο: Οι άνδρες άνω των 40 ετών έχουν σχεδόν εξαπλάσιο κίνδυνο να αποκτήσουν απόγονο με αυτισμό συγκριτικά με τους νεότερους άνδρες, λόγω μεταλλάξεων ή άλλων γενετικών αλλαγών, σύμφωνα με νέα διεθνή μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Archives of General Psychiatry.
Λονδίνο: Οι άνδρες άνω των 40 ετών έχουν σχεδόν εξαπλάσιο κίνδυνο να αποκτήσουν απόγονο με αυτισμό συγκριτικά με τους νεότερους άνδρες, λόγω μεταλλάξεων ή άλλων γενετικών αλλαγών, σύμφωνα με νέα διεθνή μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Archives of General Psychiatry.
Ο Δρ Αβραάμ Ρέιτσενμπεργκ συνεργάτης της Ιατρικής Σχολής «Όρος Σινά» στη Νέα Υόρκη και του Ινστιτούτου Ψυχιατρικής του Κολεγίου Κινγκ του Λονδίνου μελέτησε στοιχεία γεννήσεων που αφορούσαν 132.271 παιδιά που είχαν γεννηθεί στο Ισραήλ κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 και υπήρχαν καταγραμμένα στοιχεία για την μητρική και πατρική ηλικία.
Εξ αυτών 110 είχαν φάσμα αυτιστικών διαταραχών, στο οποίο περιλαμβάνεται ο αυτισμός, το σύνδρομο Asperger και το σύνδρομο Rett.
Από την επεξεργασία των δεδομένων διαπιστώθηκε ότι στα παιδιά των οποίων οι πατέρες ήταν μεταξύ 15 και 29 ετών όταν γεννήθηκαν, η συχνότητα του αυτισμού ήταν 6 ανά 10.000, ανεβαίνοντας στο 9 ανά 10.000 όταν ο πατέρας ήταν μεταξύ 30 και 39 ετών. Στην ομάδα των παιδιών με πατέρες μεταξύ 40 και 49 ετών, η συχνότητα αυξανόταν στο 32 ανά 10.000, ενώ ήταν ακόμα υψηλότερη στα παιδιά με πατέρα άνω των 50 ετών, αν και το συγκεκριμένο δείγμα ήταν πολύ μικρό αριθμητικά.
Η ηλικία της μητέρας δεν φάνηκε να επηρεάζει τον κίνδυνο απόκτησης απογόνου με αυτισμό. Ενδεχομένως να επιδρά και η μητρική ηλικία, αλλά στη μελέτη ήταν ελάχιστες οι γυναίκες που απέκτησαν παιδί στα 40 έτη και έτσι το ποσοστό δεν κρίθηκε στατιστικά σημαντικό.
Όπως εξηγεί ο Δρ Ρέιτσενμπεργκ «καθώς το άτομο γερνά, οι μηχανισμοί αποκατάστασης των κυττάρων του DNA χάνουν μέρος της λειτουργικότητάς τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, όλο και περισσότερες από τις τυχαίως συντελούμενες γενετικές μεταλλάξεις στα κύτταρα του σπέρματος να περνάνε από τον πατέρα στον απόγονο.
Επίσης μπορεί να συντελείται κάποια αλλαγή και στον τρόπο που εκφράζεται κάποιο γονίδιο καθώς μεγαλώνουμε. Έτσι ο μηχανισμός «σίγασης» μπορεί να μην λειτουργεί με την πάροδο του χρόνου, και συγκεκριμένες γονιδιακές εκφράσεις που συνήθως έχουν σιγήσει να εκφράζονται στους απογόνους».
Παλαιότερες μελέτες είχαν συσχετίσει την πατρική ηλικία με τον κίνδυνο άλλων νευρολογικών παθήσεων, περιλαμβανομένης της σχιζοφρένειας και του συνδρόμου Down.
Ο Δρ Ρέιτσενμπεργκ αυτή την περίοδο έχει επικεντρωθεί στην μελέτη των κλινικών επιπτώσεων της έρευνάς του με στόχο τον εντοπισμό των μεταλλάξεων που οδηγούν στην εκδήλωση του φάσματος αυτιστικών διαταραχών.