Ο Φρέντυ Γερμανός ήταν ένας σπουδαίος δημοσιογράφος, ένας χαρισματικός τηλεοπτικός και ένας «ιστορικός» πεζογράφος με τίμια μέθοδο και τεκμηριωμένες, διασταυρωμένες πληροφορίες. Θα ήθελα όμως να σταθώ σε μια ιδιαίτερη τέχνη του γραπτού λόγου που καλλιέργησε. Το χρονογράφημα. Υπάρχουν και σήμερα ακόμη καλοί στυλίστες του δημοσιογραφικού αυτού κομψοτεχνήματος (αναφέρω τον πιο μακρόβιο στο είδος, τον Λευτέρη Παπαδόπουλο). Ο Γερμανός όμως, όταν πρωτοεμφανίστηκε, εισηγήθηκε ένα δικό του, ιδιότυπο, πρωτότυπο, ανεπανάληπτο, αφού ήταν χωρίς προηγούμενο, ύφος.
Ακολουθώντας την ειρωνική γραφή κάποιων Αμερικανών και Αγγλοσαξόνων χρονογράφων, όπως ο Μπούχβαλντ, ο Γερμανός έγραφε με ένα χαριτωμένο τρόπο, παιζογελώντας, χτυπώντας μια στο καρφί και μια στο πέταλο, γεμίζοντας τη στήλη του με ανατροπές, απροσδόκητα, αιφνίδια, σχεδόν αναρχικά ευρήματα.
Ο Γερμανός δεν είχε σ’ αυτό το είδος ούτε πρόγονο, όπως είπα, ούτε απόγονο ούτε συνοδοιπόρο, δεν λέω αν ήταν καλύτερος ή χειρότερος από άλλους συγχρόνους του, ήταν όμως ξεχωριστός, μοναδικός, σχεδόν μονήρης υφολογικά.
Θα το πω μάλιστα και αναλαμβάνω την ευθύνη των λόγων μου. Ο Γερμανός απευθυνόταν σε λίγους, σε μυημένους στο χιούμορ (κάτι ανάλογο και πρόδρομο εξάλλου με το χιούμορ του Γούντι Άλλεν — οι Αμερικανοί το λένε χιούμορ των Εβραίων του Μπρούκλιν), δεν διασκέδαζε τους πολλούς. Γι’ αυτό και δεν έγραψε ποτέ επιθεώρηση, ούτε τηλεοπτικά σκετς.
Η λεπτή του ειρωνεία, τα καλά του ελληνικά, το κομψό του ύφος και ο αυτοσαρκασμός (ίδιον των ισορροπημένων ανθρώπων) τον κατέστησαν μια από τις κορυφές του είδους που σιγά-σιγά εξαφανίζεται από τον εικονόληπτο Τύπο.
*Κείμενο του αειμνήστου Κώστα Γεωργουσόπουλου, που έφερε τον τίτλο «Ο χρονογράφος» και είχε δημοσιευτεί στην εφημερίδα «Τα Νέα» την Τετάρτη 26 Μαΐου 1999, λίγες μόλις ημέρες μετά το θάνατο του Φρέντυ Γερμανού.
Ο ιδιαίτερα ταλαντούχος δημοσιογράφος, χρονογράφος, μεταφραστής και συγγραφέας Φρέντυ Γερμανός γεννήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 1934 και απεβίωσε στις 21 Μαΐου 1999.