
Συλλαλητήριο για Τέμπη: Θα πει ποτέ την αλήθεια η ΕΛΑΣ;
Στο συλλαλητήριο για τα Τέμπη είχαμε ένα όργιο απρόκλητης βίας, μία ακόμα επιχείρηση παραπληροφόρησης και πάλι δεν κουνιέται φύλλο.
Κυριακή στην Πανεπιστημίου, στο ύψος του ξενοδοχείου Τιτάνια. Τμήματα της πορείας για τα Τέμπη κάνουν τον πολλοστό γύρο του αθηναϊκού κέντρου. Τα οργανωμένα μπλοκ κομμάτων, οργανώσεων και φορέων βρίσκονται στο Σύνταγμα. Ξαφνικά, πέντε μηχανάκια στα οποία ιππεύουν δυάδες αρματωμένων αστυνομικών εφορμούν μέσα στην πορεία και ρίχνουν χειροβομβίδες κρότου-λάμψης.
Οι αντιδράσεις όσων βρίσκονταν στο σημείο εκείνη τη στιγμή αποκαλύπτουν το εξωφρενικό αυτής της πρακτικής: πανικόβλητο τρέξιμο που σχεδόν έγινε ποδοπάτημα, ουρλιαχτά πανικού, ο κόσμος να στριμώχνεται σε μία κοντινή πιλοτή – πράγμα που όποιος έχει στοιχειώδη εμπειρία από διαδηλώσεις γνωρίζει ότι είναι αυτοκτονικό, καθώς είναι μια πολύ συνήθης πρακτική στην αστυνόμευση των διαδηλώσεων να επιτίθενται οι ένστολοι σε στριμωγμένο κόσμο και να βαράνε αδιακρίτως όποιον βρουν – κάτι που ευτυχώς αυτή τη φορά αποφεύχθηκε.
Οι παρευρισκόμενοι έτρεξαν και στριμώχτηκαν στην πιλοτή, όμως, ακριβώς επειδή ήταν προφανές ότι δεν είχαν καμία εμπειρία από διαδηλώσεις. Άνθρωποι μέσης, ενίοτε και τρίτης ηλικίας, νέοι, κάποιοι εκ των οποίων μπορεί να ήταν και μαθητές, γονείς με τα παιδιά τους, γενικώς μία μάζα ανθρώπων που φαινόταν από τα δάκρυα και τις φωνές ότι αυτή η τρομακτική βία που υπέστησαν από την ΕΛΑΣ τους ήταν πρωτόγνωρη, απρόσμενη και παραλυτική.
Άλλωστε, μην έχοντας ιδία εμπειρία, το λογικό που θα περίμεναν απορροφώντας τις πληροφορίες από το ρουλεμάν των ΜΜΕ -που για να το πούμε κομψά, τείνουν να αναπαράγουν ό,τι τους σερβίρει η ΕΛΑΣ χωρίς ιδιαίτερες τροποποιήσεις- είναι ότι η αστυνομική βία στις διαδηλώσεις πάντα απαντάει σε κάποια «πρόκληση», δεν έρχεται ποτέ μόνη της. Δυστυχώς, χθες αναγκάστηκαν να διαπιστώσουν έντρομοι ότι τα πράγματα στην Ελλάδα δεν λειτουργούν έτσι.
Παρόμοιες σκηνές επαναλήφθηκαν και σε άλλα σημεία της πορείας, με προφανέστατο στόχο τη διάλυσή της, καθώς αυτές οι επιθέσεις οδηγούσαν το πανικόβλητο πλήθος να διασπείρεται προς πάσα κατεύθυνση. Ο δε λόγος που αυτές οι επιθέσεις συναντούσαν συχνά «άβγαλτο» κόσμο που έφευγε τρομοκρατημένος είναι κατά κύριο λόγο αριθμητικός: αυτό το πλήθος ήταν τόσο τεράστιο που δεν θα μπορούσε να αποτελείται μόνο από τους οργανωμένους πολιτικούς χώρους, οι οποίοι παρεμπιπτόντως υφίστανται πολύ πιο συχνά την απρόκλητη αστυνομική βία απ’ ό,τι τείνει να πιστεύει η πλειοψηφία.
Το οποίο μας φέρνει στο δεύτερο πρόβλημα: το ψεύδος που ακολούθησε τη συγκέντρωση για τα Τέμπη, με την ανακοίνωση της ΕΛΑΣ να κάνει λόγο για 30.000 διαδηλωτές, αναφερόμενη σε έναν όγκο ανθρώπων που κάλυπτε ασφυκτικά όλη την έκταση του Συντάγματος, ενώ είχε υπολογίσιμα πλήθη και στην Αμαλίας, τη Φιλελλήνων, την Ερμού, την Πανεπιστημίου, τη Σταδίου, την Ακαδημίας και τη Βασιλίσσης Σοφίας. Αρκεί μια ματιά στα πλάνα από drone που ανήρτησε το ΠΑΜΕ και μία στοιχειώδη αντίληψη της έννοιας του εμβαδού για να καταλάβει κανείς ότι και μόνο λόγω έκτασης, το πλήθος αυτό δεν είναι το ½ των 60.000 που παρακολούθησαν τη συναυλία της Άννας Βίσση στο Καλλιμάρμαρο. Είναι πολλαπλάσιο.

Φυσικά, θα ήταν εμπαιγμός στη νοημοσύνη μας να θεωρήσουμε ότι αυτές οι συστηματικά κακές εκτιμήσεις για τον όγκο των διαδηλώσεων για τα Τέμπη οφείλονται σε κάποιο ανίκανο τμήμα καταμέτρησης εντός της ΕΛΑΣ, καθώς η απλή και πρόδηλη αλήθεια είναι ότι γράφονται για να κυκλοφορήσουν ως επίσημες εκδοχές των γεγονότων, μετριάζοντας ή ενίοτε, όπως έγινε και χθες, ισοπεδώνοντας τις αντιδράσεις κατά της εκάστοτε κυβέρνησης. Είναι εν τέλει προπαγανδιστικά εργαλεία με θεσμικό προκάλυμμα, η μακροχρόνια αποτίμηση των οποίων δεν προσφέρει καμία φερεγγυότητα στον φορέα που τα υπογράφει. Πολλώ δε μάλλον όταν σύμφωνα με πηγές στην ΕΛΑΣ, οι εκτιμήσεις στο εσωτερικό της ίδιας υπηρεσίας που δημοσίως ανακοινώνει τον αριθμό 30.000, υπολογίζουν τους διαδηλωτές στις 180.000.
Η απρόκλητη αστυνομική βία είναι φυσικά καταγεγραμμένη σε πλήθος υποθέσεων που βρήκαν άκρη μόνο στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, αλλά και σε πολλαπλές εκθέσεις εγχώριων και διεθνών οργανισμών. Οι δε λανθασμένες «εκτιμήσεις» έχουν γίνει πια ένα συνήθειο με το οποίο τείνουμε να γελάμε, ενώ ίσως θα έπρεπε να οργιζόμαστε. Το πραγματικό ερώτημα είναι γιατί και για πόσο ακόμη θα πρέπει να κανονικοποιούμε δια της σιωπής την ασυδοσία και την παραπλάνηση από την πλευρά ενός τόσο βασικού πυλώνα του συστήματος εξουσίας σε αυτή τη χώρα;
- Τσουκαλάς: Η ΝΔ χτυπά με κάθε τρόπο το ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρουλάκη γιατί αυτόν φοβάται
- Σέρρες: «Σκότωσα τη γυναίκα μου και πάω να κρεμαστώ» – Ο γυναικοκτόνος άφησε σημείωμα πριν αυτοπυρποληθεί
- Κατάθεση αίτησης για λειτουργία στην Ελλάδα του Μη Κρατικού Πανεπιστημίου – παραρτήματος του Πανεπιστημίου της Σορβόννης
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις