
Μεγάλες αλήθειες
Ό,τι δεν ενοχλεί είναι ή ψόφιο ή άνανδρο ή ευνουχισμένο ή δημαγωγικό
Το κείμενο του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου για την τριγωνική σχέση Ορθοδοξίας, ελληνισμού και κοσμοπολιτισμού, στο προ ολίγου δημοσιευθέν άρθρο μας με το οποίο τιμούμε σήμερα τη μνήμη του, καταδεικνύει κατά τη δική μου αντίληψη δύο θεμελιώδεις αρετές του: αφενός μεν το διορατικό πνεύμα του, το διεισδυτικό βλέμμα του, αφετέρου δε την ευθύτητα των λόγων του, το θάρρος και την καθαρότητα στην έκφραση των απόψεών του.
Οι αρετές αυτές, δυσεύρετες και συχνά αχώνευτες, φέρνουν στη σκέψη μου δύο άλλα γραπτά, πνευματικά δημιουργήματα δύο σπουδαίων επίσης Ελλήνων.
Το πρώτο εξ αυτών περιελήφθη σε ένα πρόσφατο (προχθεσινό για την ακρίβεια) άρθρο μας, με βασικό άξονα το ποίημα του Κ. Π. Καβάφη «Σοφοί δε προσιόντων». Γράφει εκεί ο Αλεξανδρινός:
[…]
Εκ των μελλόντων οι σοφοί τα προσερχόμενα
αντιλαμβάνονται. Η ακοή
αυτών κάποτε εν ώραις σοβαρών σπουδών
ταράττεται. Η μυστική βοή
τούς έρχεται των πλησιαζόντων γεγονότων.
Και την προσέχουν ευλαβείς. Ενώ εις την οδόν
έξω, ουδέν ακούουν οι λαοί.
Το δεύτερο είναι ένα κείμενο του Άγγελου Τερζάκη, που είχε δημοσιευτεί στην εφημερίδα «Το Βήμα» πριν από μισόν και πλέον αιώνα, την Κυριακή 7 Ιανουαρίου 1973 (τίτλος του, «Η εμπειρία της φωτιάς»). Από αυτό προέρχονται οι ακόλουθες αράδες:
Πολλές μεγάλες αλήθειες λέγονται μέσα σ’ αυτές τις 284 μεγάλου σχήματος σελίδες (σ.σ. ο Τερζάκης αναφέρεται στο βιβλίο του Αλέξη Μινωτή «Εμπειρική θεατρική παιδεία», έκδοση του 1972), που θα ενοχλήσουν πολλούς· αλλά τόσο το καλλίτερο. Ό,τι δεν ενοχλεί είναι ή ψόφιο ή άνανδρο ή ευνουχισμένο ή δημαγωγικό. Σ’ αυτόν εδώ τον τόπο μάς χρειάζεται πρώτα απ’ όλα παρρησία, γιατί ο δρόμος που έχουμε να διανύσουμε ακόμα είναι μακρύς και σκληρός. Με την αυταρέσκεια δεν θα ιδούμε ποτέ προκοπή — αν προκοπή λέγεται ό,τι δεν μετριέται με δεκάρες.
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις