Το βραβευμένο και πολυμεταφρασμένο μυθιστόρημα «Η Μητέρα του Σκύλου» του Παύλου Μάτεσι, σε σκηνοθεσία Χριστίνας Ματθαίου και διασκευή Θεοδώρας Καπράλου από 28 Νοεμβρίου στο Θέατρο Ιλίσια, με πρωταγωνίστρια τη Μαρία Καβογιάννη. Το θεατρικό αριστούργημα συγκαταλέγεται στα 1001 βιβλία της παγκόσμιας λογοτεχνίας που πρέπει να έχει διαβάσει κάποιος μέχρι το τέλος της ζωής του.
Μια γυναίκα μας μιλάει για τη ζωή της. Μια ζωή που έζησε, φαντάστηκε ή θέλησε να ζήσει. Πίσω της σαν σκιά η εικόνα του πολέμου και οι άνθρωποι που πέρασαν από δίπλα της χωρίς να καταφέρουν να την ακούσουν ή να συνδεθούν μαζί της.
Η ιστορία της έρχεται άλλοτε σαν εύθυμο τραγούδι και άλλοτε σαν κραυγή. Θέλει να την ακούσουν και να την θυμούνται. Με λόγο συνειρμικό και σχεδόν παραληρηματικό, ακροβατώντας ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία φέρνει στο φως το τραύμα της, τραύμα που αδυνατεί να επουλώσει και να θυμηθεί την εμπειρία που το προκάλεσε.
Η μητέρα της. Μια γυναίκα που τιμωρείται άδικα και μετατρέπει μόνη της την τιμωρία σε ισόβια. Επιλέγει την σιωπή. Η στιγμή της τιμωρίας κατακερματίζει τις ταυτότητες των δύο ηρωίδων. Τις αλλάζει για πάντα. Η Ραραού ενδύεται το προσωπείο πίσω από το οποίο θα ζήσει όλη της τη ζωή και η μητέρα της, η Ασημίνα, γίνεται «Η μητέρα του σκύλου».
Η εξιστόρηση της ζωής αυτής και της μητέρας της είναι μια απόπειρα να παραμείνει δίπλα της το απόν.
Είναι η στιγμή της να λάμψει. Όχι μόνο να πει την ιστορία της αλλά και να την παίξει. Να γίνει για λίγο πρωταγωνίστρια. Απαιτεί τον πρώτο ρόλο στο έργο και την δόξα, μα δόξα της είναι η θυσία. Τα όνειρά της, κατασκευασμένα από ύλη ζωής, δημιουργούν χώρους μετάλλαξης και αλλαγής.
Σαν μαγικά κατώφλια ανάμεσα στον κόσμο και την φαντασία της ηρωίδας. Σε μια κυκλική πορεία ξανά προς το χώμα. Δεν ζητάει να την πιστέψουμε παρά μόνο να την συμπονέσουμε. Απλώς και μόνο «δυο στιγμές παρέα».