Τα πανάκριβα φοιτητικά ενοίκια!

Τελικά, το όραμα της «δωρεάν παιδείας» που άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά στην εποχή της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης (1963-65) Γ.Α.Παπανδρέου, Ευάγγελου Παπανούτσου και Λουκή Ακρίτα, στις μετέπειτα εκπαιδευτικές περιόδους γνώρισε διαδοχικές φάσεις αναζωογόνησης και παρακμής. Με τελευταίο βέβαια σταθμό αυτό της πορείας τη μετατροπή της φοιτητικής, αλλά και λυκειακής παιδείας στο πιο ακριβοπληρωμένο χαράτσι.

Το πιο κραυγαλέο δείγμα αυτής της διαλυτικής ιστορικής φάσης για μαθητές και περισσότερο για φοιτητές και φοιτήτριες είναι τα φροντιστήρια και τα ενοίκια για τη μισθωμένη φοιτητική στέγη.

Στο φύλλο της Τρίτης 27 Αυγούστου της «Καθημερινής» αποκαλύπτεται ότι τα μισθώματα για τη φοιτητική στέγη αυξήθηκαν φέτος κατά 34% σε σύγκριση με το 2018: και ανάλογα με τη γειτνίαση της αθηναϊκής μισθωμένης φοιτητικής στέγης τα πλησιέστερα ΑΕΙ ή ΤΕΙ τα ενοίκια κυμαίνονται στα 345 έως 375 και 400 Ευρώ για ένα δυάρι! Το Υπουργείο Παιδείας για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος σε πρώτη φάση θα μπορούσε να χορηγήσει προς τους εισοδηματικά ασθενέστερους φοιτητές επίδομα φοιτητικού ενοικίου.

Τα ίδια και στην επαρχία!

Μολονότι δεν έχω, στη διάθεσή μου, πρόσφατα συγκριτικά στοιχεία, για τα ενοίκια αυτά, από τις εκτός Αθήνας επαρχιακές πόλεις, είναι γνωστό και πασίδηλο, ότι η μισθωμένη φοιτητική στέγη σε όλη σχεδόν την Ελλάδα αποτελεί αλύπητη αφαίμαξη των οικογενειών με σπουδάζοντα τέκνα.

Βασικές αιτίες αυτού του φαινομένου είναι η παρακμή των φοιτητικών εστιών και η διασπορά αμέτρητων ειδικών τμημάτων ανώτερων και ανώτατων σχολών ακόμη και στα πιο μεμακρυσμένα και ασύνδετα με τα πανεπιστήμια ή τα ΤΕΙ πληθυσμιακά κέντρα ακόμη και κωμοπόλεις της επικράτειάς μας.

Μάλιστα πρέπει να σημειωθεί ότι η διασπορά αυτών των σχολών, ακόμη και σε μικρές πόλεις, επιτεύχθηκε «κατόπιν… ευεργετικών» ρουσφετολογικών παρεμβάσεων τοπικών πολιτικών προσώπων. Με άλλα λόγια των βουλευτών που προσδοκούν διατήρηση και επαύξηση της εκλογικής τους πελατείας.

Χαρακτηριστικό το, από «πρώτο χέρι», παράδειγμα πολιτικού παραγοντισμού η μετατροπή του κτιρίου, όπου στεγαζόταν το Πνευματικό Κέντρο της ιδιαίτερης πατρίδας μου της Λιβαδειάς, δηλαδή η στέγαση σε αυτό τμήματος μιας ανώτατης σχολής, η οποία εδρεύει έξω από την πρωτεύουσα της Βοιωτίας…

Και κλείνει αυτό το παράδειγμα με τη διευκρίνιση ότι, στο Πνευματικό αυτό Κέντρο στεγαζόταν η Πινακοθήκη του αείμνηστου νεοϊμπρεσιονιστή ζωγράφου Θεόδωρου Λαζαρή. Τόσο τα αμέτρητα έργα του Λαζαρή, όσο και άλλων σημαντικών Λιβαδειτών ζωγράφων βρίσκονται παραπεταμένα. Κύριος οίδε σε ποιες υγρές και μουχλιασμένες αποθήκες! Γιατί όχι και σε… ιδιωτικά διαμερίσματα!

Η μοναδική ελπίδα για την επίλυση των σοβαρών δειγμάτων αδιαφορίας επαφίεται στον νέο δήμαρχο της γενέτειράς μου, τον εκλεκτό γιατρό Γιάννη Ταγκαλέγκα.

Η διάλυση των φοιτητικών εστιών

Ένα από τα πρώτα μελήματα της ομολογουμένως δραστήριας και έμπειρης Υπουργού Παιδείας της κυρίας Νίκης Κεραμέως είναι η ανασύσταση και τέλεια κάθαρση των φοιτητικών εστιών από τις φθορές αλλά και τους εξωγενείς αλήτες καταληψίες, που ενοικιάζουν σε φοιτητές-φοιτήτριες τα δωμάτια των φοιτητικών εστιών που ανήκουν εντελώς δωρεάν στους διδασκομένους. Έρχονται δηλαδή τα άγρια και εγκαθιστούν στην φυσική τους στέγη επ’ αμοιβή τα ήμερα!