Το νταραβέρι σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια

Το Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός στο ποδόσφαιρο ήταν μία κι έξω. Ο,τι ήταν να γίνει έγινε. Η Αστυνομία για μία ακόμα φορά έχασε κατά κράτος. Το ματς διεκόπη. Κι ο Παναθηναϊκός θα υποστεί τις προβλεπόμενες συνέπειες. Αφαίρεση 3 ή 6 βαθμών, αποκλεισμό της έδρας.

Το θέμα του Ολυμπιακού στο μπάσκετ έχει ουρά. Που απειλεί να τινάξει όλο το οικοδόμημα στον αέρα. Και στη μέση ο Γ. Βασιλειάδης. Εγκλωβισμένος στις επιλογές του. Να ανακατεύεται παντού. Για τα επεισόδια στα γήπεδα. Που είναι αρμοδιότητα της Αστυνομίας. Και μόνο. Για το μπάσκετ. Που είναι αρμοδιότητα της Ομοσπονδίας και διοργανώτριας Αρχής. Και μόνο. Κι ανακατεύεται όχι για να λύσει προβλήματα. Αλλά για να δείξει ότι κάτι κάνει. Για να κερδίσει δημοσιότητα ενόψει των εκλογών. Καμιά φορά όμως τα παραμύθια τελειώνουν. Κι έρχεται ο λογαριασμός. Οπως καλή ώρα. Με τον εν λόγω Βασιλειάδη να μην το βάζει κάτω με τίποτα.

Καλοπιάνει

Τη μία να καλοπιάνει τον Βασιλακόπουλο αναγνωρίζοντας την προσφορά του, την άλλη να τον απειλεί με οικονομικό αποκλεισμό της Ομοσπονδίας. Υπόθεση εργασίας. Προκύπτει ένα σοβαρό ζήτημα στo NBA. Με κίνδυνο να τιναχθεί στον αέρα το πρωτάθλημα. Θα παρέμβει ο υφυπουργός Αθλητισμού των Ηνωμένων Πολιτειών για να το λύσει; Με ποια αρμοδιότητα; Με ποια δικαιοδοσία;

Στα σοβαρά κράτη οι υπουργοί έχουν συγκεκριμένα καθήκοντα. Και σ’ αυτά περιορίζονται. Σε τριτοκοσμικές χώρες σαν την Ελλάδα οι υπουργοί κάνουν ό,τι γουστάρουν. Ο υπουργός Εθνικής Αμυνας μιλάει στο τηλέφωνο με ισοβίτη για εμπόριο ναρκωτικών. Ο υφυπουργός Αθλητισμού ορίζει διαιτητή και βοηθούς στον τελικό του Κυπέλλου. Στην περσινή σεζόν δημιουργήθηκε σοβαρό ζήτημα με τον Δ. Γιαννακόπουλο και την Ευρωλίγκα. Δεν πήρε πρωτοβουλία η Ευρωπαϊκή Ενωση να το λύσει. Οι Βρυξέλλες έμειναν αμέτοχες. Δεν βρέθηκε κάποιος Βασιλειάδης να το πάρει πάνω του.

Μπερδεύεται

Μ’ έναν υπάλληλο είχε να κάνει ο Παναθηναϊκός. Τον Τζόρντι Μπερτομέου. Τον εκτελεστικό διευθυντή του συνεταιρισμού. Κανένας τρίτος δεν μπήκε στη μέση. Οπως κανείς τρίτος δεν θα παρέμβει αν αύριο τσακωθεί η Ρεάλ με την UEFA. Ούτε για το ΝΒΑ υπάρχει υπουργός Αθλητισμού ούτε για το Τσάμπιονς Λιγκ. Οπως δεν υπάρχει για την Πρέμιερσιπ και την Πριμέρα Ντιβισιόν.

Να κανονίζει πόσες ομάδες παίζουν, πόσες θα υποβιβάζονται και πόσες θα ανεβαίνουν από την κατώτερη κατηγορία. Και με ποιον τρόπο. Απευθείας ή με μπαράζ; Το φαινόμενο που ακούει στο όνομα Βασιλειάδης (φωτογραφία κάτω) είναι ελληνικό. Και συναντάται, όπως είπαμε, στις τριτοκοσμικές χώρες. Ο υπουργός να θεωρεί τον χώρο ευθύνης του ιδιοκτησία του. Κι ανάλογα να συμπεριφέρεται, να ενεργεί και να πράττει. Τι δουλειά έχει ο υφυπουργός Αθλητισμού να μπερδεύεται στη διαμάχη μιας ομάδας με τη διοργανώτρια Αρχή και την Ομοσπονδία μπάσκετ;

Αποφασίζει

Να μην αδικούμε όμως τον γενειοφόρο υπουργό. Στον χώρο του αθλητισμού υπάρχει παράδοση. Που ανατρέχει σε βάθος μισού αιώνα. Και διατηρείται μέχρι και σήμερα. Που ξεκινάει από την 21η Απριλίου, όταν ιδρύθηκε η ΓΓΑ, και τον Ασλανίδη. Και τον γενικό γραμματέα Αθλητισμού να είναι ο απόλυτος άρχων. Ο υφυπουργός Αθλητισμού στη συνέχεια ν’ αποφασίζει με πόσες ομάδες θα διεξάγεται το πρωτάθλημα.

Μοναδική εξαίρεση (1975-81) ο Κώστας Παπαναστασίου. Ενας ευπατρίδης του αθλητισμού. Πρώην ΕΔΑίτης, παράγοντας του Πανελληνίου. Ανθρωπος του στίβου, δεν τον είχε δει ποτέ κανείς σε γήπεδο ποδοσφαίρου. Το 1981 ενέσκηψε η λαίλαπα Κίμωνας Κουλούρης (φωτογραφία πάνω). Ηταν οι εποχές που ο ΓΓΑ κανόνιζε πόσους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές θα έχει η κάθε ομάδα, πόσους ξένους, όριζε τον αρχιδιαιτητή, τους αθλητικούς δικαστές, έπαιρνε τηλέφωνο στην ΕΠΟ κι έδινε εντολή ποιος προπονητής θα προσληφθεί στην εθνική ομάδα.

Κουμαντάρει

Από τη δεκαετία του ’90 η ΕΠΟ άρχισε να κατακτά το αυτοδιοίκητο. Κι άρχισαν κι οι τριβές, όταν δεν υπήρχε αντιστοιχία με την πολιτική ηγεσία. Επί Βαγγέλη Μεϊμαράκη έφτασαν να κάνουν απεργία οι διαιτητές. Και να μη διεξαχθούν τα πρωταθλήματα. Οι συγκρούσεις πολιτικής ηγεσίας – ΕΠΟ (Λιάνης, Ορφανός, Φλωρίδης) είχαν προκαλέσει τις παρεμβάσεις της FIFA.

Με τους πολιτικούς να θέλουν, ντε και καλά, να έχουν το πάνω χέρι. Πέρα από τα λεφτά της κότας με τα χρυσά αβγά που άκουγε στο όνομα ΟΠΑΠ, ήταν και τα νταραβέρια. Γιατί να κουμαντάρουν το ποδόσφαιρο οι παράγοντες και όχι ο υπουργός; Και γιατί ο επιχειρηματίας – ιδιοκτήτης της ΠΑΕ και της ΚΑΕ, όταν έχει πρόβλημα, να απευθύνεται στον παράγοντα και όχι στον υπουργό; «Ρουσφέτια κάνουμε κι εμείς». Με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Θα περίμενε κάποιος οι υπουργοί της Αριστεράς να δείξουν κάτι διαφορετικό. Εις μάτην. Τα ακόμα χειρότερα έχεις μπροστά σου.

Αποθεώνεται

Το νταραβέρι σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια. Εξού και αποθεώνεται ο Χαράλαμπος Σταύρος Κοντονής σε «υπουργάρα» από τους επιχειρηματίες – παράγοντες που λέγαμε. Για να ακολουθήσει ο Γ. Βασιλειάδης. Ο άνθρωπος που ανήγαγε το ρουσφέτι σε επιστήμη. Να νομοθετεί κατά παραγγελία. Να μοιράζει τα εκατομμύρια της ΕΡΤ σαν μαρουλόφυλλα.