Κερδίστε προσκλήσεις για την avant premiere της ταινίας «Η κόρη του Ρέμπραντ»
Κωμική αλλά ταυτόχρονα και μυστηριώδης, με ένα πλούσιο καστ γνωστών ηθοποιών, η νέα ταινία του πολυβραβευμένου σκηνοθέτη Νίκου Παναγιωτόπουλου, (17η στη σειρά), προσεγγίζει πάλι αγαπημένα θέματα του, όπως η φθορά των ανθρωπίνων σχέσεων, το μπλέξιμο του λογικού με το παράλογο. Συμπληρώστε τη φόρμα και κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την avant premiere της ταινίας στον κινηματογράφο […]
Κωμική αλλά ταυτόχρονα και μυστηριώδης, με ένα πλούσιο καστ γνωστών ηθοποιών, η νέα ταινία του πολυβραβευμένου σκηνοθέτη Νίκου Παναγιωτόπουλου, (17η στη σειρά), προσεγγίζει πάλι αγαπημένα θέματα του, όπως η φθορά των ανθρωπίνων σχέσεων, το μπλέξιμο του λογικού με το παράλογο.
Συμπληρώστε τη φόρμα και κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την avant premiere της ταινίας στον κινηματογράφο Ιντεάλ, την Τρίτη 8/12, στις 21.00. Οι τυχεροί θα ειδοποιηθούν με e-mail.
Σύνοψη Η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από την αναζήτηση ενός άγνωστου και πιθανώς ανύπαρκτου πίνακα κατά τη διάρκεια μιας μεγαλοαστικής δεξίωσης, στους πολυτελείς εσωτερικούς χώρους και στους υπέροχους κήπους μιας εντυπωσιακής έπαυλης, όπου δίνει το παρόν η αφρόκρεμα της Αθηναϊκής κοινωνίας. Τα χιουμοριστικά στιγμιότυπα, διακοσμούν μια πλοκή σχεδόν αστυνομική αλλά εξ’ ίσου ξεκαρδιστική, αφού όλα γυρίζουν από την σοβαροφάνεια στη φάρσα, σε μια ταινία που σε τελευταία ανάλυση φωτογραφίζει παραμορφωτικά την ανεκδιήγητη πραγματικότητα που ζούμε, σε μια εποχή που τα όρια μεταξύ του πλαστού και του γνήσιου, είναι κάτι περισσότερο από δυσδιάκριτα.
Η ταινία κυκλοφορεί στις ελληνικές αίθουσες στις 10 Δεκεμβρίου από την SPENTZOS FILM
Λίγα Λόγια από τον Νίκο Παναγιωτόπουλο
«Είναι για μένα μια ταινία ορόσημο. Μια ταινία που οι εικόνες της γεννούν νοήματα. Δεν είναι τα νοήματα που γέννησαν τις εικόνες». Έτσι μιλά για την νέα του ταινία Η ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΡΕΜΠΡΑΝΤ ο Νίκος Παναγιωτόπουλος και συμπληρώνει: «Είναι μια ταινία αστεία και μαζί μελαγχολική. Αυτός είναι ο λόγος που την αφιερώνω στους Max Brothers αλλα και στον Luis Bunuel και στον Τσέχωφ.
»Άλλη μια ταινία μου αταξινόμητη. Ένας κόσμος που αυτοκαταστρέφεται. Το τέλος μιας εποχής. Η μελαγχολία του τέλους μιας εποχής. Η αμηχανία μπροστά στο νέο που έρχεται. Ο φόβος του άγνωστου. Η κωμικότητα του πανικού.
»Η ταινία μ’ έναν τρόπο, μοιάζει με τους «Τεμπέληδες της Εύφορης Κοιλάδας». Αν έκανα σήμερα τους «Τεμπέληδες» θα τους έκανα κάπως έτσι».