Είμαι σίγουρος πως αυτή τη στιγμή το καθηγητικό κατεστημένο πλέει σε πελάτη ευτυχίας. Φαίνεται πως κατάφεραν να τορπιλίσουν και αυτό το διακομματικό νόμο για την αντικειμενική αξιολόγηση της εργασίας που προσφέρουν και για την αξιοκρατική διοίκηση των Πανεπιστημίων.
Αυτό φυσικά δεν αποτελεί έκπληξη. Εδώ κατάφεραν να εμποδίσουν ακόμη και την απόλυση όσων καθηγητών είχαν διορίσει οι συνεργάτες των Γερμανών κατά τη διάρκεια της κατοχής. Σίγουρα δεν θα κολλούσαν σε έναν απλό νόμο. (Για περισσότερες πληροφορίες δείτε το εξαιρετικό βιβλίο «Μετά τον Πόλεμο» επιμέλειας Mark Mazower).
Αλλά τα Πανεπιστήμιά τους δεν παράγουν πλέον γνώση. Απλώς χαρτιά για διορισμό στο δημόσιο. (Ναι ξέρω υπάρχουν και εξαιρέσεις αλλά δυστυχώς ελάχιστες).
Όσο το όνειρο μιας θέσης στο δημόσιο παραμένει ισχυρό οι καθηγητές θα είναι ασφαλείς. Λεφτά όμως δεν υπάρχουν πια και σύντομα όλοι θα καταλάβουν πως το αποκούμπι της θεσούλας με κρατικό μισθό τελείωσε. Να δούμε πως θα τα βγάλουν πέρα τότε με όλες αυτές τις άσχετες σχολές και τα άνευ ουσιαστικού αντικειμένου πτυχία που δημιούργησαν.
Εγώ πάντως δεν θα τους λυπηθώ καθόλου. Και ούτε και κανένας άλλος φαντάζομαι.