Όσα Χωράει Μια Στιγμή

!function(d,s,id){var js,fjs=d.getElementsByTagName(s)[0];if(!d.getElementById(id)){js=d.createElement(s);js.id=id;js.src=»//platform.twitter.com/widgets.js»;fjs.parentNode.insertBefore(js,fjs);}}(document,»script»,»twitter-wjs»);

Αρ. σελίδων: 192

Όσο κι αν κρατήσει αυτή η αφήγηση, στην πραγματικότητα κρατάει μόνο μια στιγμή…
Με αυτή τη φράση ξεκινάει η αναδρομή του Βασίλη στο παρελθόν, με την αλμύρα της θάλασσας να δροσίζει το πρόσωπό του και τον αέρα να παρασέρνει μακριά τις σκέψεις του.

«Μην κοιτάς ποτέ πίσω. Το μόνο που θα βρεις είναι ό,τι άφησες ή ό,τι σ’ άφησε να φύγεις», του είχαν πει κάποτε. Όμως αυτή τη φορά είναι διαφορετικά. Είναι πολλά αυτά που πρέπει να θυμηθεί: το μυστικό που σημάδεψε τη ζωή του, το ταξίδι με το τρένο, τη γέννηση ενός παιδιού, μια προδοσία, το Λονδίνο, έναν καταραμένο έρωτα… Έχει μόνο μια στιγμή. Θα προλάβει;

Ο Στέφανος Λίβος σχολιάζει:
Η διαδρομή του βιβλίου

Ξεκίνησα να το γράφω στα 16 μου, το τελείωσα στα 23 μου, αλλά έκτοτε επί 4 χρόνια το διόρθωνα, αφού δεν το θεωρούσα έτοιμο για να αντικρίσει το κοινό. Τελικά, στις 12 Ιουνίου 2011, κυκλοφόρησε ηλεκτρονικά ως δωρεάν e-book, και συνέχισε έτσι για έντεκα μήνες, λαμβάνοντας μια ζεστή υποδοχή από τους αναγνώστες που φαίνονται να το απολαμβάνουν.

Το Φεβρουάριο του 2012 το -ακόμα- δωρεάν e-book Όσα Χωράει Μια Στιγμή κίνησε το ενδιαφέρον του Εκδοτικού Οργανισμού Λιβάνη, ενδιαφέρον που οδήγησε σε μια πρόταση συνεργασίας και μια τελική συμφωνία για την κυκλοφορία του βιβλίου σε έντυπη μορφή.

Στο μεσοδιάστημα, η κριτική επιτροπή των πρώτων e-awards στην Ελλάδα χάρισε στο βιβλίο μία υποψηφιότητα στην κατηγορία “Συγγραφικό Έργο”, όπου το μυθιστόρημα συναγωνιζόταν το αδερφό βιβλίο “Δήγμα Γραφής”, το οποίο τελικά κέρδισε και το βραβείο.

Τρεις μέρες μετά την απονομή, στις 17 Μαΐου 2012, το «Όσα Χωράει Μια Στιγμή» άρχισε να διανείμεται στα βιβλία της Αθήνας και της επαρχίας, ξεκινώντας έτσι ξανά ένα ταξίδι, από ένα διαφορετικό λιμάνι αυτή τη φορά. Καλό του ταξίδι, λοιπόν!

Αποσπάσματα

Κανένα μυστικό δεν μένει για πάντοτε κρυμμένο. Σιωπηλά και υπομονετικά, περιμένει στο σκοτάδι. Σ’ αφήνει να χτίσεις την ζωή σου, να στοιχίσεις με προσοχή τα τούβλα σου, και μετά φανερώνεται. Δίνει μία και στα γκρεμίζει όλα. Γι’ αυτό και διατηρείται άφθαρτο στο χρόνο, γιατί η μοίρα του είναι στο τέλος να αποκαλυφθεί. Έτσι όπως θα αποκαλυπτόταν και το μυστικό της οικογένειάς μου.

.
Στα μάτια μου, το Λονδίνο έμοιαζε με μια ηλικιωμένη, αρχοντική γυναίκα, που μετά από πολλές ταλαιπωρίες και μεγάλα πάθη, κάθεται φιλάρεσκη μπροστά στον καθρέφτη, φτιάχνοντας τα άσπρα της μαλλιά λίγο πριν πέσει για ύπνο. Δεν μπορούσε τίποτα άλλο να είναι αυτή η πόλη, παρά μια γυναίκα νάρκισσος.

.
Ένιωθα τη ζωή μου σαν μια τούρτα σοκολάτα, που το μαχαίρι μιας σχέσης έκοβε σε δύο ίσα κομμάτια, την ανεμελιά και τον έρωτα. Δεν είχε κερασάκια για υποσχέσεις, αλλά είχε κομμάτια μπισκότου, για όλες εκείνες τις στιγμές που με απόλαυση δαγκώναμε, τραγανίζοντάς τες μέχρι να λιώσουν και να μας γαργαλίσουν τον ουρανίσκο της καθημερινότητας. Ήταν το πιο νόστιμο γλυκό που είχα δοκιμάσει ποτέ…

.
Κλείδωσα την παμπ και αρχίσαμε να περπατάμε στη βροχή, κάτω από μια ομπρέλα, σαν να μην είχαν περάσει ποτέ αυτοί οι άδειοι μήνες από τον τελευταίο μας περίπατο. Γέλια, αγκαλιές και φλυαρίες, μέχρι που σε μία διασταύρωση σταματήσαμε και σοβαρευτήκαμε. Κοίταξα τα μαύρα σύννεφα των ματιών της να φωτίζονται από ένα βλέμμα σαν πανσέληνο και ένιωσα το αεράκι της ανάσας της στα χείλη μου. Την έσφιξα πάνω μου και οι ανάσες μας έγιναν μία, εγκλωβίστηκαν μέσα στη σπηλιά που είχαν σχηματίσει τα σφραγισμένα χείλη μεταξύ τους. Με κλειστά μάτια και οι δυο, ούτε καν προσέξαμε την κόκκινη πινακίδα πάνω από τα κεφάλια μας, που με κίτρινα γράμματα νέον έγραφε Love above all.

.
Δεν ήταν δύσκολο να αρχίσω να νιώθω κάτι παραπάνω από φιλικά συναισθήματα για αυτήν. Όπως μου είχε πει κάποτε και ο παιδικός μου φίλος ο Καρκαβίτσας, η πρώτη ομολογία του έρωτα είναι η προσπάθεια που καταβάλλει κάποιος για να κρύψει από τον άλλον τα αισθήματά του. Αυτό έκανα κι εγώ, με όλο και μεγαλύτερο σθένος, όσο έβλεπα τα δικά της φιλικά αισθήματα για μένα.

.
Έτσι είναι η αγάπη, μητέρα της μεγαλύτερης ευτυχίας, και μητριά της τραγικότερης δυστυχίας…

.
Πόσο γρήγορα απομακρυνόμουν πλέον απ’ όλα αυτά… Σύντομα θα έφτανα στο σημείο όπου ούτε καν με τη φαντασία δεν θα ήμουν ικανός να εντοπίσω εκείνον τον τόπο. Θα έβαζα την πυξίδα μου απάνω στους χάρτες της νοσταλγίας και θα περίμενα να μου δείξει το δικό μου Βορρά, εκείνη τη θέα από την αγαπημένη μου βεράντα. Μόνο τότε μπορεί να έβρισκα το δρόμο μου…

.
Δεν είχε συναίσθημα εκείνη η βραδιά. Ήταν όμως αυτή η έλλειψη συναισθήματος και ρομαντισμού που είχα απολαύσει περισσότερο. Είχαμε εφεύρει έναν καινούριο κανόνα για το παιχνίδι μας, και είχαμε συμφωνήσει ότι νικητής θα ήταν όποιος τον παρέβαινε.

.
Παρέμεινα σιωπηλός. Έστρεψα το βλέμμα μου στη θάλασσα, που έμοιαζε με γαλάζιο χαρτόνι, ατάραχη και ακίνητη. Έκανα βάρκες τις παράξενες σκέψεις που στροβίλιζαν το μυαλό μου και τις πέταξα μέσα της, μπας και την τρικυμίσουν λίγο, να αποκτήσει μια ένταση, να νιώσει κι αυτή λίγο την άταχτη καρδιά μου.

.
Πέρασαν τρία χρόνια από τότε. Είχαμε μεγαλώσει, σαν οπωρικά που είχαν φτιάξει το χρώμα τους, είχαν μαλακώσει και ήταν έτοιμα να πέσουν από το δέντρο της ζωής. Μόνο που εμείς, αντί να πέσουμε, κρατηθήκαμε πιο γερά. Μόνο έτσι θα μπορούσαμε να σκαρφαλώσουμε προς την κορυφή, όπως μας είχαν μάθει ότι είναι το σωστό.

.
Αυτός ήταν πάντα ο φόβος μου, ότι τα βιβλία μού είχαν μάθει μια ζωή που δεν υπήρχε στην πραγματικότητα.
Powered by Hackadelic Sliding Notes 1.6.5

Σε μετάφραση Δημήτρη Θανασούλα και επιμέλεια Lisa Roberts Carter, το βιβλίο κυκλοφορεί και στα Αγγλικά, ως δωρεάν e-book.

Ο Στέφανος Λίβος γεννήθηκε στην Αθήνα, µεγάλωσε στη Ζάκυνθο, ζει στο Λονδίνο και µάλλον θα πεθάνει στην ψάθα. Έχοντας σπουδάσει Ψυχολογία στο Πάντειο Πανεπιστήµιο, και µε ένα µεταπτυχιακό στην πλάτη του, κατέληξε πολυτεχνίτης και ερηµοσπίτης, αφού δεν έχει καταφέρει να στεριώσει σε τίποτα απ’ ό,τι έχει καταπιαστεί. Το 2003 έλαβε έναν έπαινο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών για το διήγηµα Στιγµές, το οποίο συµπεριέλαβε στην πρώτη του εκδοτική απόπειρα, τη συλλογή διηγηµάτων Κλεφτές Ματιές. Συµµετέχει επίσης στις συλλογικές εκδόσεις Δήγµα Γραφής: Μια Ντουζίνα και Τρία Διηγήµατα… και 12/12/12: Οκτώ Ιστορίες για µια Πλατεία, ενώ το Όσα Χωράει Μια Στιγµή είναι το πρώτο του µυθιστόρηµα. Το Όσα Χωράει Μια Στιγµή αλλά και το συλλογικό Δήγµα Γραφής είναι υποψήφια για τα βραβεία διαδικτύου e-awards, στην κατηγορία «Συγγραφικό Έργο».

http://stefivos.com/
https://www.facebook.com/osa.xwraei.mia.stigmi
http://stefivos.wordpress.com/%CF%84%CE%B1-%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1-%CE%BC%CE%BF%CF%85/osa-xwraei-mia-stigmi/