Με περιττά κιλά σχετίζονται τα αντιισταμινικά φάρμακα
Νέα Υόρκη: Τα άτομα που κάνουν χρήση αντιισταμινικών για την ανακούφιση αλλεργικών συμπτωμάτων μπορεί να έχουν περισσότερες πιθανότητες να έχουν περιττά κιλά, σύμφωνα με νέα στοιχεία που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο Obesity.
Νέα Υόρκη: Τα άτομα που κάνουν χρήση αντιισταμινικών για την ανακούφιση αλλεργικών συμπτωμάτων μπορεί να έχουν περισσότερες πιθανότητες να έχουν περιττά κιλά, σύμφωνα με νέα στοιχεία που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο Obesity.
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Γέιλ με επικεφαλής τον Δρ Τζόζεφ Ρατλιφ έθεσε υπό ιατρική παρακολούθηση 867 ενήλικες που είχαν πάρει μέρος σε κυβερνητική δημοσκόπηση υγείας το 2005 και το 2006. Όλοι οι συμμετέχοντες είχαν υποβληθεί σε μέτρηση βάρους και ύψους, καθώς και σακχάρου, χοληστερόλης και ινσουλίνης.
Κατά μέσο όρο οι χρήστες των αντιισταμινικών είχαν μεγαλύτερο Δείκτη Μάζας Σώμαρος, περίπου 31, κατατάσσοντας τους στους παχύσαρκους. Ο ΔΜΣ ήταν 28 μεταξύ των ατόμων που δεν είχαν πάρει αντιισταμινικά, δηλαδή ήταν μετρίως υπέρβαροι.
Όταν συνεκτιμήθηκαν η ηλικία και το φύλο, η χρήση των αντιισταμινικών σχετίστηκε με 55% αύξηση των πιθανοτήτων το άτομο να είναι υπέρβαρο. Τα φάρμακα δεν σχετίστηκαν με αυξημένες πιθανότητες υψηλού σακχάρου, χοληστερόλης ή ινσουλίνης.
Αν και η μελέτη δεν αποδεικνύει ότι τα αντιισταμινικά προκαλούν περιττά κιλά, υπογραμμίζεται η σχέση μεταξύ των δύο μεταβλητών και δεν μπορεί να αποδειχθεί αιτιολογική σχέση.
Τίθεται όμως ένα σοβαρό ερώτημα που θα πρέπει να απαντήσουν οι επερχόμενες μελέτες.
Hισταμίνη είναι μια χημική ουσία που παράγεται από τον οργανισμό και παίζει ρόλο στην προαγωγή της φλεγμονής που σχετίζεται με τις αλλεργικές αντιδράσεις. Η εμπλοκή της είναι θετική όταν πρόκειται για την ανακούφιση των αλλεργικών συμπτωμάτων. Αλλά τα κύτταρα του εγκεφάλου έχουν υποδοχείς ισταμίνης, και η ουσία πάει τελικά χέρι-χέρι με σωματικές λειτουργίες, όπως ο έλεγχος της όρεξης και η καύση των θερμίδων.
Θεωρητικά λοιπόν τα αντιισταμινικά μπορούν να συντελέσουν στην υπερφαγία και τη μειωμένη αποδόμηση του λίπους.