Η Πρωτομαγιά στη Λευκοπηγή Κοζάνης Τα χαράματα της Πρωτομαγιάς όλα τα κορίτσια του χωριού ντύνονται με τοπικές παραδοσιακές φορεσιές και βγαίνουν έξω από το χωριό. Εκεί μαζεύουν λουλούδια και κάνουν στεφάνια. Τρίβουν τα μάγουλά τους για να κοκκινίσουν με τις κουκλίτσες (παπαρούνες) και δένουν στο κεφάλι ή στη μέση χλωρή βρίζα για να μην πονούν. […]
Η Πρωτομαγιά στη Λευκοπηγή Κοζάνης Τα χαράματα της Πρωτομαγιάς όλα τα κορίτσια του χωριού ντύνονται με τοπικές παραδοσιακές φορεσιές και βγαίνουν έξω από το χωριό. Εκεί μαζεύουν λουλούδια και κάνουν στεφάνια. Τρίβουν τα μάγουλά τους για να κοκκινίσουν με τις κουκλίτσες (παπαρούνες) και δένουν στο κεφάλι ή στη μέση χλωρή βρίζα για να μην πονούν. Στη συνέχεια χορεύουν και τραγουδούν παλαιά δημοτικά τραγούδια που αναφέρονται στο Μάη και αργότερα, μέσα στο πρωινό, κατεβαίνουν στην πλατεία του χωριού όπου και χορεύουν κρατώντας λουλούδια τραγουδώντας: Τώρα Μαϊά, τώρα δρουσιά, τώρα του καλουκαίρι τώρα φουντώνουν τα κλαδιά κι βγάζ η γής χουρτάρι, τώρα κι ου Γιάννης διάβινι στου μαύρου του καβάλα Νύχτα σιλώνει τ άλογο, νύχτα του καλιγώνει…
Η γιορτή του Αϊ-Γιάννη στη Λευκοπηγή Κοζάνης Την ημέρα αυτή, όλο το χωριό συγκεντρώνεται το απόγευμα στο νάρθηκα της εκκλησίας που πανηγυρίζει. Φορούν τοπικές ενδυμασίες και κάθονται σε κοινά τραπέζια, τα οποία ευλογεί ο ιερέας και θυμίζουν τις αγάπες των πρώτων Χριστιανών. Το φαγητό είναι άφθονο και προσφέρεται αποκλειστικά από τα ζευγάρια που έκαναν τους γάμους τους τον προηγούμενο χρόνο. Στη συνέχεια ακολουθεί χορός όλων των χωριανών με παμπάλαια δημοτικά τραγούδια: Για φάτι, πιέτι φίλοι μου, χαρείτι να χαρούμι τούτουν τουν χρόνου τουν καλό, τουν άλλουν ποιος τουν ξέρει για ζούμι για πιθαίνουμι για σ άλλουν τόπους πάμι για σ άλλου κάνα σύνουρα, για σ άλλου βιλαέτι. Κι έτσι τραγουδώντας και χορεύοντας γυρνούν στο χωριό, όπου όλοι επισκέπτονται τα σπίτια των εορταζόντων.
ΑΙΑΝΗ Λαζαρίνες λέγονται οι νέες κοπέλες της Αιανής, οι οποίες το Σάββατο του Λαζάρου, φορώντας ειδική τοπική ενδυμασία, γυρίζουν στα σπίτια του χωριού, τραγουδούν σχετικά τραγούδια και το απόγευμα καταλήγουν στην πλατεία του χωριού, όπου χορεύουν τον τσιντζιρό, τον τρανό χορό, παρουσία όλων των κατοίκων του χωριού. Την επόμενη μέρα, Κυριακή των Βαΐων, οι γυναίκες του χωριού, ντυμένες με τοπικές ενδυμασίες, τραγουδούν στην πλατεία τα βαγιάτικα τραγούδια.
Τη Χελιδόνα γιορτάζουν τα παιδιά της Αιανής 6-12 χρόνων κάθε χρόνο την 1η του Μάρτη, για να υποδεχτούν την άνοιξη. Κρατώντας στα χέρια ξύλινα ομοιώματα χελιδονιού, γυρίζουν στα σπίτια του χωριού και τραγουδούν: Χελιδόνα πέρασε απ τη μαύρη θάλασσα, θάλασσα κι αν πέρασε έκατσε και λάλησε….
ΣΙΑΤΙΣΤΑ
Κλαδαριές Την παραμονή των Χριστουγέννων ανάβουν μεγάλες φωτιές, τις κλαδαριές, στους δρόμους και τις πλατείες και χορεύουν παίζοντας τοπικά όργανα. Τα παιδιά γυρίζουν στα σπίτια και χτυπούν με κλαδιά τις πόρτες λέγοντας κάλαντα που τα προσαρμόζουν κάθε φορά στο νοικοκύρη του σπιτιού.
Μπουμπουσάρια Ανήμερα των Φώτων γίνονται τα μπουμπουσάρια. Ολη μέρα πίνουν το ντόπιο κρασί και χορεύουν τον πηδηχτό χορό που τον λένε Αϊβασιλιάτικο.
Δεκαπενταύγουστος Καβαλάρηδες με στολισμένα άλογα προσκυνούν την εικόνα της Παναγίας στο Μοναστήρι του Μικροκάστρου και, στη συνέχεια, επιστρέφουν στην πόλη όπου και γίνεται μεγάλο γλέντι μέχρι το πρωί.