Όπως σάς έχω ήδη αναφέρει, πριν λίγα χρόνια είχα πάει στο Blarney της Ιρλανδίας (μπορείτε να διαβάσετε το σχετικό κομμάτι εδώ). Εκεί φιλήσαμε - όσοι τα κατάφεραν - την Πέτρα στο κάστρο του ιστορικού χ
Όπως σάς έχω ήδη αναφέρει, πριν λίγα χρόνια είχα πάει στο Blarney της Ιρλανδίας (μπορείτε να διαβάσετε το σχετικό κομμάτι εδώ). Εκεί φιλήσαμε – όσοι τα κατάφεραν – την Πέτρα στο κάστρο του ιστορικού χωριού (λεπτομέρειες εδώ), αλλά και μετείχαμε σε μία μονοήμερη εκδρομή στο Δυτικό Κορκ, στα νοτιοδυτικά της όμορφης αυτής χώρας. Και σε αυτό, ακριβώς, το ταξιδάκι πρόκειται να αναφερθώ αυτή τη φορά…
Το Blarney, μολονότι είναι ένα μικρό χωριό, είναι πλήρως οργανωμένο. Στο κέντρο του, απέναντι από την εκκλησία του, υπάρχει το τουριστικό γραφείο, στο οποίο μπορείς να βρεις χαριτωμένα αναμνηστικά από την περιοχή αλλά και να αγοράσεις εισιτήρια για διάφορες περιηγήσεις εντός και εκτός κομητείας.
Εμείς είχαμε επιλέξει την εκδρομή στο Δυτικό Κορκ και την καθορισμένη ώρα, ήλθε στην κεντρική στάση το αντίστοιχο πούλμαν, του οποίου ο οδηγός τελούσε και χρέη ξεναγού. Και καθότι ήταν γνήσιος Ιρλανδός όχι μόνο δεν έβαζε… γλώσσα μέσα του, αλλά μάς τραγουδούσε και παραδοσιακά τραγούδια! Θα πρέπει πάντως να επισημάνω ότι και καλλίφωνος ήταν και αίσθηση του χιούμορ είχε.
Πρώτος σταθμός της ολοήμερης εκδρομής μας ήταν το Gougan Barra Forest Park, ένας εθνικός δρυμός ο οποίος ουσιαστικά ήταν χωρίς δέντρα μέχρι το 1938, οπότε και άρχισε η αναδάσωσή του, με εντυπωσιακά αποτελέσματα.
Σημείο αναφοράς είναι η εκκλησία του Αγίου Φίνμπαρ, ο οποίος σύμφωνα με την παράδοση έχτισε εκεί το μοναστήρι του τον έκτο αιώνα μ.Χ.
Ο Άγιος Φίνμπαρ είναι ο πολιούχος Αγιος του Κορκ και το όνομα Φίνμπαρ (που άλλοτε γράφεται Finbarre, άλλοτε Finbarr, αλλά τη σύγχρονη εποχή προτιμάται το Finbar) αποτελεί δημοφιλές ανδρικό όνομα της περιοχής. Εάν είστε κινηματογραφόφιλοι ίσως έχετε δει την ταινία The Disappearance of Finbar, όπου ο Jonathan Rhys Meyersπραγματοποιούσε μια από τις πρώτες κινηματογραφικές του εμφανίσεις.
Η επόμενη στάση έγινε στο Bantry, μια όμορφη παραθαλάσσια κωμόπολη, στην κεντρική πλατεία της οποίας δεσπόζει το άγαλμα του Theobald Wolfe Tone (1763-1798) εκ των πρωτεργατών της ιρλανδικής ανεξαρτησίας.
Το Bantry είχε δεχθεί δύο φορές επίθεση από τους Γάλλους (το 1689 και το 1796), ενώ ειδική θέση στους μύθους της πόλης κατέχει ο Αγιος Μπρένταν ο θαλασσοπόρος (Breandan – Naomh Breanainn – the Navigator), ο οποίος σύμφωνα με την ιρλανδική παράδοση είχε ανακαλύψει το Νησί της Επαγγελίας, κατά πολλούς την Αμερική προ Χριστόφορου Κολόμβου.
Στη συνέχεια μεταβήκαμε στο Schull, από όπου πήραμε το φέρυ και κινήσαμε για τον Ατλαντικό Ωκεανό. Έτσι τουλάχιστον μάς είπε ο ξεναγός της ναυτικής περιήγησης, αν και στην ουσία ταξιδεύαμε στην Κέλτικη θάλασσα, που αποτελεί μέρος του Ατλαντικού.
Περάσαμε δίπλα από φάρους…
… φώκιες που λιάζονταν σε ξέρες…
… για να φτάσουμε στο Cape Clear, ένα μικρό νησί που χαρακτηρίζεται Gaeltacht, δηλαδή οι κάτοικοί του μιλούν ακόμα τη γαελική γλώσσα, όπως φαίνεται και από τις επιγραφές στη φωτογραφία που ακολουθεί.
Το νησί είναι γνωστό ως γενέτειρα του Αγίου Κιάραν και φημίζεται για το άγριο τοπίο του.
Αποτελεί ιδανικό μέρος για του παρατηρητές πτηνών και θαλασσίων θηλαστικών, ενώ όσοι σπουδάζουν τη γαελική, κάνουν εκεί την πρακτική τους.
Μετά από λίγες ώρες επιστρέψαμε στο Schull, όπου είχαμε την ευκαιρία να γευματίσουμε…
και να κάνουμε μια μικρή βόλτα στα γραφικά δρομάκια του.
Ο δρόμος της επιστροφής για το Blarney περνούσε μέσα από εξίσου γραφικά χωριά και σου άνοιγε την όρεξη να εξερευνήσεις και άλλα σημεία της όμορφης αυτής χώρας.