Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2009

1, 2, 3, 4, Iουνίου
Αφιέρωμα στο Γιάννη Ρίτσο
Τιμώντας την επέτειο των εκατό χρόνων από τη γέννηση του Γιάννη Ρίτσου, το Φεστιβάλ Αθηνών 2009 ανοίγει με ένα αφιέρωμα στον μεγάλο Έλληνα ποιητή. Εκλεκτοί καλλιτέχνες ερμηνεύουν ποιητικές μορφές από την Τέταρτη διάσταση, τη συλλογή που εγκαινιάστηκε το 1956 με την – εμβληματική πλέον – Σονάτα του Σεληνόφωτος: «Άφησέ με να ‘ρθω μαζί σου. Τι φεγγάρι απόψε!».

9, 10, 11 Ιουνίου
Μισέλ-Αν ντε Με
Sinfonia Eroica
Η Μισέλ-Αν ντε Με –εμβληματική χορεύτρια στο ξεκίνημα της Αν Τερέζα ντε Κεερσμαάκερ στο Βέλγιο– συστήνεται για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό ως χορογράφος με το Sinfonia eroica (1990), παρθενικό έργο της ομάδας της το οποίο αναβίωσε το 2006. Με πηγή έμπνευσης ένα μνημειώδες έργο όπως η Τρίτη Συμφωνία του Μπετόβεν, η χαρά του χορού και των σωμάτων στη Sinfonia Eroica κυριεύει τη σκηνή και τους χορευτές. Η αιώνια ιστορία του δίπολου «άντρας – γυναίκα» ξετυλίγεται μέσα από ζευγάρια που ενώνονται και χωρίζουν σε μια αέναη πάλη με το σύνολο, από την οποία ξεπροβάλλει η διαχρονική και συνεχώς μεταβαλλόμενη μορφή του ηρωικού προτύπου.

23, 24, 25, 26, 27 Ιουνίου
Βικτόρια Τσάπλιν & Ζαν-Μπατίστ Τιερρέ
Το αόρατο τσίρκο
Ένα διάσημο δίδυμο περιοδεύει εδώ και τριάντα χρόνια ανά τον πλανήτη με τη μορφή ενός κινητού τσίρκου και ξετυλίγει όλη την ιστορία αυτής της πανάρχαιας τέχνης των θαυματοποιών μεταφέροντάς τη στο σήμερα. Ο εμπνευστής του σύγχρονου τσίρκου Ζαν-Μπατίστ Τιερρέ και η Βικτόρια Τσάπλιν, κόρη του Τσάρλυ Τσάπλιν που συνεχίζει επάξια την οικογενειακή παράδοση, παρουσιάζουν για πρώτη φορά στο αθηναϊκό κοινό το «αόρατο τσίρκο» τους: Εκείνος είναι ένας μάγος-κλόουν που βγάζει από τις βαλίτσες του απίστευτες εικόνες και μαγικά τρικ κι εκείνη μια ακροβάτισσα-χαμαιλέοντας που μέσα από τις ιδιοφυείς, εκκεντρικές μεταμφιέσεις της γεννά ένα φανταστικό βεστιάριο. Πρόκειται για μια παράσταση αλλεπάλληλων μεταμορφώσεων η οποία «σχετίζεται με την αλχημεία: την αναζήτηση της φιλοσοφικής λίθου, χωρίς να ξεχνάμε ποτέ ότι πρόκειται πάνω απ’ όλα για διασκέδαση», όπως λέει ο ίδιος ο Ζαν-Μπατίστ Τιερρέ.

30 Ιουνίου
YELP Danceco
«Das (ist) ein»…» σαν ένα κομμάτι ζάχαρη μέσα στο νερό
Ένα ντουέτο που αντλεί από το χώρο της φιλοσοφίας είναι η τελευταία δουλειά της Μαριέλας Νέστορα και της ομάδας της YELP Danceco.

Για το «Das (ist) ein»… σαν ένα κομμάτι ζάχαρη μέσα στο νερό, η δημιουργός εμπνέεται από τα γραπτά του Αυστριακού διανοητή Λούντβιχ Βίτγκενσταϊν, σε μια απόπειρα να διερευνήσει το χορό ως γλώσσα της κίνησης και τη σκέψη ως κίνηση. Οι ερμηνευτές δεν αποτελούν απλές μονάδες αναπαραγωγής της κίνησης αλλά συνειδητούς φορείς της, ολοκληρωμένα σκηνικά όντα στο σώμα των οποίων η σκέψη έχει εγγραφεί προτού «διατυπωθεί» κινητικά ενώπιον του κοινού. Η σύλληψη του δρώμενου και ο σκηνικός χώρος ανασύρουν στην επιφάνεια διχοτομίες που αφορούν το πέρασμα από την ταυτότητα στην ετερότητα.

pelma.lia haraki
“Party Animals”
«Με τη χορογραφία “Party Animals”, η Λία Χαράκη διερευνά για δεύτερη φορά το πώς οι στίχοι των ποπ τραγουδιών ενσωματώνονται στο συλλογικό μας ασυνείδητο. Το κοινό καλείται να συμμετάσχει σ’ ένα πάρτι στο οποίο μπορεί να παρακολουθήσει και να κρυφακούσει τις σκέψεις-κινήσεις μερικών από τους καλεσμένους.» (Guy Cools)
Η Λία Χαράκη, με την ομάδα της pelma και τη Στέγη Σύγχρονου Χορού Λεμεσού, πρωτοστατεί την τελευταία δεκαετία στην εξέλιξη του σύγχρονου χορού στην Κύπρο. Ριζοσπαστική και τολμηρή περφόρμερ και χορογράφος, παραμένει ανοιχτή στους πειραματισμούς και τις ανταλλαγές διατηρώντας ωστόσο ανέπαφη τη «σωματικότητα» στο χορό της.

2, 3, 4 Ιουλίου
Γίρζι Κύλιαν & Μίκαελ Σούμαχερ
Last Touch First
Δύο μεγάλες μορφές του σύγχρονου χορού, ο διεθνούς φήμης χορογράφος Γίρζι Κύλιαν και ο πολυτάλαντος Μίκαελ Σούμαχερ, ενώνουν τις δυνάμεις τους σε μια παράσταση που κέρδισε κοινό και κριτική στο Φεστιβάλ Χορού της Ολλανδίας το 2008.

Αν ο πρώτος ενσαρκώνει τη συγκίνηση και την ευθραυστότητα, ο δεύτερος προσέρχεται ως μαιτρ του αυτοσχεδιασμού σε μια συνεργασία που αψηφά τα ίχνη του χρόνου. Στο Last Touch First, με φόντο τον ψυχικό διάκοσμο του Τσέχωφ, ένας θίασος από έξι σπουδαίους ερμηνευτές ρίχνεται στο παιχνίδι της αναπαράστασης του γκροτέσκου της ανθρώπινης ύπαρξης. Πρόκειται για ένα είδος βωβού θεάτρου στο οποίο ο χρόνος διαστέλλεται καθώς στιγμές συγκίνησης ξεπηδούν από το σκοτάδι. Μια παράδοξη αλληλουχία εικόνων που μας καλούν να βυθιστούμε στη δική τους ομορφιά.

6, 7 Ιουλίου
Αν Τερέζα ντε Κεερσμάακερ / Rosas
Rosas Danst Rosas
Η ιδιοφυής Φλαμανδή χορογράφος και η ομάδα της Rosas συστήνονται στο αθηναϊκό κοινό με την παράσταση Rosas Danst Rosas. Χάρη στο επαναληπτικό μεταμοντέρνο στοιχείο που εισήγαγε στην κίνηση, η εμβληματική αυτή δημιουργία έγινε διεθνής επιτυχία και σήμερα, 25 χρόνια μετά, θεωρείται πλέον κλασική και αναπόσπαστο κομμάτι του ρεπερτορίου τους. Στο Rosas Danst Rosas η κίνηση είναι διττή (αφηρημένη – συγκεκριμένη/καθημερινή) και η ταυτολογία του τίτλου παραπέμπει στη ίδια την αισθητική της χορογράφου: επαναληπτικές και αντιφατικές κινήσεις συνυφαίνουν μια διαλεκτική των αντιθέσεων μεταξύ λογικής – συναισθήματος, σκληρότητας – τρυφερότητας, και ομοιομορφίας – ετερότητας.

11, 12 Ιουλίου
Rimini Protokoll
Radio Muezzin
H θεατρική ομάδα Rimini Protokoll, με έδρα το Βερολίνο, κάνει ένα ιδιότυπο είδος θεάτρου καταργώντας τα όρια ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη μυθοπλασία. Με στόχο να ερευνήσει τις σύγχρονες κοινωνικές και πολιτικές καταστάσεις, χρησιμοποιεί συχνά μη επαγγελματίες ηθοποιούς, αλλά ήρωες της καθημερινότητας που εμπλέκονται μέσα σ’ αυτές. Ο σκηνοθέτης Στέφαν Καίγκι ασχολείται σε αυτή την παράσταση με τους μουεζίνηδες του Καΐρου που καλούν από τους μιναρέδες του πιστούς να προσέλθουν στην προσευχή. Οι περισσότεροι είναι κυβερνητικοί υπάλληλοι, συνήθως κοιμούνται μέσα στα τζαμιά και αναλαμβάνουν και καθήκοντα επιστάτη. Το καθεστώς αυτό ωστόσο αναμένεται να αλλάξει, αφού η κυβέρνηση της Αιγύπτου προσανατολίζεται στο να τους καταργήσει και να αναθέσει σε έναν μουεζίνη να καλεί τους πιστούς μέσω ραδιοφώνου. Μια παράδοση πολλών χρόνων αναμένεται να σβήσει και μαζί με αυτή και οι φωνές 30.000 περίπου μουεζίνηδων στην Αιγυπτιακή πρωτεύουσα.

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 (ΧΩΡΟΣ Η΄)

9, 10 Ιουνίου
Deutsches Theater Berlin
Gerhart Hauptmann
Οι αρουραίοι
Ο ιστορικός θίασος του Βερολίνου, που ιδρύθηκε το 1883 και διηύθυνε στις πρώτες δεκαετίες του 20^ου αιώνα ο θρυλικός Μαξ Ράινχαρτ, έρχεται στην Αθήνα με το έργο «Οι αρουραίοι» που έγραψε ο Γκέρχαρτ Χάουπτμαν (1862-1946) το 1911, μια χρονιά προτού βραβευτεί με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Σε μια σοφίτα όπου ένας άνθρωπος του θεάτρου παραδίδει ιδιωτικά μαθήματα υποκριτικής, μια νεαρή υπηρέτρια που είναι έγκυος, συμφωνεί να πουλήσει το μωρό που θα γεννήσει στην κα. Τζον, η οποία έχασε πρόσφατα το νεογέννητο αγοράκι της. Η υπηρέτρια αλλάζει γνώμη, η κα. Τζον πανικοβάλεται και οι συνέπειες είναι τραγικές. Σκηνοθεσία: Michael Thalheimer

16 Ιουνίου
Ρασίντ Ουραμντάν
Loin
Ο Ρασίντ Ουραμντάν επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με ένα ακόμη αυτοβιογραφικό σόλο. Στο Loin (Μακριά, 2008) αντλεί από την ιστορία των γονιών του: ακολουθεί τα βήματα του Αλγερινού πατέρα του, που πήρε μέρος στον πόλεμο της Ινδοκίνας ως μέλος του γαλλικού εκστρατευτικού σώματος. Επισκέφθηκε πολλές φορές το Βιετνάμ, και το υλικό από κείμενα και συνεντεύξεις που συνέλεξε καταγράφεται στο σόλο που ερμηνεύει ο ίδιος.

Χορευτής, χορογράφος και βίντεο-καλλιτέχνης που ενσωματώνει μοναδικά στις παραστάσεις του τα νέα μέσα, χωρίς αυτό ωστόσο να καθορίζει τη δραματουργία του, εμπνέεται από την πραγματικότητα για να τη μεταφέρει στη σκηνή με τον δικό του ποιητικό τρόπο.

18, 19 Ιουνίου
Ρασίντ Ουραμντάν
Des temoins ordinaires
Από το 2007 που ο Ρασίντ Ουραμντάν ίδρυσε το L’A., ένα χώρο καλλιτεχνικού στοχασμού πάνω στη σύγχρονη ταυτότητα με επίκεντρο των αναζητήσεων τη συνάντηση με τον Άλλο, έχει στρέψει το ενδιαφέρον του στη σχέση του με την Ιστορία.
«Αυτό που με ενδιαφέρει δεν είναι τα ιστορικά γεγονότα καθαυτά αλλά η στάση που κρατά ο καθένας απέναντι στο παρελθόν του και ο τρόπος που επιδρά η ιστορία στη δόμηση της ταυτότητάς μας.» Για την καινούργια του δημιουργία Des temoins ordinaires (Συνήθεις μάρτυρες, 2009), κατέγραψε σε βίντεο συνεντεύξεις με μέλη από οργανώσεις θυμάτων βασανιστηρίων, συγκεντρώνοντας εκφράσεις, μαρτυρίες, χειρονομίες, εικόνες που αποτυπώνουν το πώς διαχειρίζονται οι άνθρωποι αυτοί εκ των υστέρων τις φρικαλεότητες που έζησαν. Η χορογραφική του γραφή μεταφέρει στη σκηνή το συχνά επώδυνο υλικό της «ανασκαφής».

24, 25, 26, 27, 28 Ιουνίου
La Fura dels Baus
Βοris Godunov
Οι Fura dels Baus, η περίφημη καλλιτεχνική ομάδα της Βαρκελώνης, που εντυπωσίασε με την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων της Ισπανίας και ταυτίστηκε με την Ευρωπαική θεατρική πρωτοπορία των τελευταίων χρόνων, επανέρχεται στο φεστιβάλ Αθηνών με μια παράσταση που θίγει το φλέγον θέμα της τρομοκρατίας. Ο Αlex Olle, o σκηνοθέτης των Fura και ο David Plana, ο συγγραφέας του κειμένου, εμπεύστηκαν κατ’αρχήν από την κατάληψη που έγινε τον Οκτώβριο του 2002 από μια ομάδα Τσετσένων αυτονομιστών στο θέατρο «Ντουμπρόβκα» της Μόσχας. Υπενθυμίζεται πως 900 άνθρωποι, που παρακολουθούσαν μια παράσταση, κρατήθηκαν ως όμηροι για τρεις ημέρες από τους τσετσένους οι οποίοι ζητούσαν την αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων από την Τσετσενία. Με αφετηρία αυτό το πραγματικό γεγονός οι Fura δημιούργησαν μια φανταστική ιστορία που στόχο έχει να σχολιάσει όχι τους συγκεκριμένους τρομοκράτες, αλλά τα αιώνια θέματα που απασχολούν την ανθρωπότητα: τη μάχη για την εξουσία, τη βία ως μέθοδο για την επιβολή των ιδεών, τη διαφθορά που αναπτύσσεται στα διάφορα κλιμάκια της εξουσίας και τις «παράπλευρες απώλειες» αθώων πολιτών. Σε αυτό το επίπεδο συνδέεται η παράσταση και με τον Μπορίς Γκουντουνόφ, το δράμα του Πούσκιν, που διαπραγματεύεται πανομοιότυπα θέματα. Από το αρχικό κείμενο έχουν διατηρηθεί κάποια κομμάτια και ρόλοι, αλλά σε γενικές γραμμές το έργο έχει προσαρμοστεί στη σύχρονη πραγματικότητα. Οι νέες τεχνολογίες και η εμπλοκή των θεατών στη θεατρική δράση διαμορφώνουν ένα πολύ ιδιαίτερο θεατρικό αποτέλεσμα.

7, 8, 9 Ιουλίου
Anna Halprin / Anne Collod & Guests
parades & changes, replays
αναβίωση του Parades & Changes (1965)
Το έργο της Αμερικανίδας πρωτοπόρου του μεταμοντέρνου χορού Άννας Χάλπριν, 89 χρόνων σήμερα αλλά άγνωστης στο ελληνικό κοινό, θα έχουμε τη δυνατότητα να ανακαλύψουμε μέσα από την αναδημιουργία του Parades & changes από την Αν Κολλό, μέλος του Κουαρτέτου Albrecht Knust, με «συνενόχους» στις ερμηνείες γνώριμούς μας χορογράφους, όπως ο Αλαίν Μπυφάρ. Πρόκειται για ένα έργο εξαιρετικά σύγχρονο –κι ας πρωτοπαίχτηκε το 1965– που μάς μεταφέρει στις απαρχές της περφόρμανς και στα ερευνητικά εργαστήρια της Καλιφόρνιας, όταν η εισαγωγή καθημερινών κινήσεων και γυμνών σκηνών στο λεξιλόγιο του χορού ήταν πράξη επαναστατική και αιτία καλλιτεχνικής λογοκρισίας.

10, 11, 12 Ιουλίου
Τhe Plant
Trente
Τη χορευτική κολεκτίβα The Plant συγκρότησαν τρεις εξαιρετικοί χορευτές με διαφορετική καταγωγή αλλά κοινή καλλιτεχνική διαδρομή και πλούσια εμπειρία πλάι σε διάσημους χορογράφους (Ζοζέφ Νατζ, Σάσα Βαλτς, Ζοέλ Μπουβιέ, Κατρίν Ντιβερές, κ.ά.). Πρόκειται για την Ελληνίδα Παναγιώτα Καλλιμάνη, τη Λώρι Γιανγκ από τον Καναδά, και τον πορτογαλικής υπηκοότητας γεννημένο στην Γαλλία Φιλίπε Λουρένκο.
Αντλώντας έμπνευση από έναν παροπλισμένο βιομηχανικό χώρο (και νυν στέγη του Φεστιβάλ Αθηνών), οι τρεις ερμηνευτές δημιουργούν τη «ζωντανή» χορευτική εγκατάσταση (installation) Trente μέσα από στατικές κινήσεις (αιωρήσεις, σκαρφαλώματα, περάσματα) που προσδίδουν ανάγλυφη ακινησία σε ένα χώρο στον οποίο το κοινό έχει επίσης λειτουργικό ρόλο.

Η παράσταση θα πραγματοποιηθεί στην Αποθήκη του Χώρου Η΄. Θα γίνονται δύο παραστάσεις ανά ημέρα.

13, 14, 15 Ιουλίου
Αλαίν Πλατέλ & Φαμπρίτσιο Κασσόλ
Les Βallets C. de la B.
pitié!
Ο εμπνευστής της κολεκτίβας των Ballets C. de la B. Αλαίν Πλατέλ, σε πρώτη εμφάνιση στην Ελλάδα, γιορτάζει με την τελευταία του δημιουργία pitié! (2008) τα 25 χρόνια αυτής της μοναδικής περιπέτειας, που ανέτρεψε τα στερεότυπα του χορευτικού θεάματος.
Μαζί με τον Φαμπρίτσιο Κασσόλ συνυπογράφουν μια παράσταση βασισμένη στο αριστούργημα του Γ. Σ. Μπαχ, Τα κατά Ματθαίον πάθη, ένα θέαμα που αρνείται την επίδειξη δεξιοτεχνίας και πριμοδοτεί τη δύναμη και τη συνοχή της ομάδας, και θέτει το ερώτημα «πώς μπορούν τα σώματα να βρουν τη φωνή τους μεταξύ αισθησιασμού και περισυλλογής, επιθυμίας και ανάγκης για συμπόνια».
«Δύο ώρες αφότου υψώνονται τα σώματα και οι ήχοι αυτού του μεγαλειώδους και εφήμερου μαζί θεάματος βγαίνουμε έξω εντυπωσιακά γαληνεμένοι, μαλακωμένοι και, ίσως κιόλας, πιο ταπεινοί» (Jean-Marc Adolphe).

ΩΔΕΙΟ ΗΡΩΔΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ

8 Ιουνίου
Oι Μουσικοί του Λούβρου – Γκρενόμπλ
Μουσική διεύθυνση Marc Minkowski
Οι Μουσικοί του Λούβρου – Γκρενόμπλ, υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Μαρκ Μινκοφσκί, παρουσιάζουν ένα πρόγραμμα για να γιορτάσουν τα 200 χρόνια από το θάνατο του Γιόζεφ Χάυντν (1732-1809), του μεγάλου Αυστριακού συνθέτη που τελειοποίησε την κλασική φόρμα της συμφωνίας: έτσι, τρεις από τις καλύτερες και πιο γνωστές του συμφωνίες, που συγκαταλέγονται ανάμεσα στις δώδεκα «συμφωνίες του Λονδίνου» –όπως έμειναν στην ιστορία της μουσικής– απαρτίζουν το πρόγραμμα της συναυλίας στο Ηρώδειο.
Οι Μουσικοί του Λούβρου ιδρύθηκαν το 1982 και αρχικά ξεχώρισαν για την ερμηνεία τους σε έργα γαλλικού μπαρόκ. Το 1996 μετακόμισαν στη Γκρενόμπλ, ενώ διεύρυναν και τα ενδιαφέροντά τους· πρώτα στην όπερα –η συνεργασία τους με την Άννε Σοφί φον Όττερ είχε κοσμήσει το Φεστιβάλ Αθηνών το 2007– και μετά σε ένα ευρύτερο φάσμα έργων της κλασικής μουσικής.

10 Ιουνίου
Αφιέρωμα στον Γιάννη Ρίτσο
Μίκης Θεοδωράκης
Ρωμιοσύνη
Επιτάφιος
Δεκαοκτώ λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας
Ποίηση Γιάννης Ρίτσος
Ερμηνεύουν Νένα Βενετσάνου, Δημήτρης Μπάσης, Ηρώ
και τα Κίτρινα Ποδήλατα
Συμμετέχει η Λαϊκή Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης»
Τα ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου συνάντησαν το ευρύ κοινό όταν έγιναν τραγούδια από το Μίκη Θεοδωράκη. Στο πλαίσιο του αφιερώματος του Φεστιβάλ Αθηνών στον μεγάλο Έλληνα ποιητή η Λαϊκή Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης» θα αποδώσει τους τρεις κορυφαίους καρπούς αυτής της συνεργασίας: τα έργα Επιτάφιος (Αθήνα, 1960), Ρωμιοσύνη (Αθήνα, 1966) και τα Δεκαοκτώ λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας (Παρίσι, 1973).

14 Ιουνίου
Μανώλης Μητσιάς – 40 χρόνια
Από την Ελευσίνα στο Ηρώδειο
Ο Μανώλης Μητσιάς, ένας από τους κορυφαίους σύγχρονους ερμηνευτές, συμπληρώνει φέτος 40 χρόνια συνεχούς παρουσίας στο ελληνικό τραγούδι. Το Φεστιβάλ Αθηνών τον τιμά με μια εκδήλωση-συναυλία επετειακού χαρακτήρα, και τη συμμετοχή πολλών Ελλήνων καλλιτεχνών (τραγουδιστές, συνθέτες, στιχουργοί, ηθοποιοί). Πρόκειται για ένα διαχρονικό μουσικό ταξίδι που θα μας μεταφέρει από τους βυζαντινούς ύμνους και τα δημοτικά τραγούδια ως τη μελοποιημένη ποίηση του Ελύτη, του Ρίτσου, του Σεφέρη, του Αναγνωστάκη κ.ά. αλλά και τα αγαπημένα ακούσματα των σπουδαίων μας συνθετών (Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Ξαρχάκου, Μικρούτσικου, Λοΐζου, Τσιτσάνη, Καλδάρα, Λεοντή, Βαμβακάρη, Μούτση, Πάνου, Μαρκόπουλου, Κραουνάκη κ.ά.)

16 Ιουνίου
Orchestra di Piazza Vittorio
Ο μαγικός αυλός
Η ιδέα μιας ορχήστρας με μουσικούς από διαφορετικά κράτη και ποικίλες μουσικές παραδόσεις ξεκίνησε μέσα από μια μεγαλύτερη προσπάθεια: Να σωθεί το ιστορικό θέατρο Apollo στη Ρώμη, που είχε φτάσει στα πρόθυρα να μετατραπεί σε αίθουσα ελαφράς ψυχαγωγίας, και να δημιουργηθεί ένα διεθνές εργαστήριο μουσικής, κινηματογράφου και δημιουργικής γραφής. Εμπνευστής της ορχήστρας αυτής ήταν ο Mario Tronco και το όνομα της Orchestra di Piazza Vittorio. 16 μουσικοί από 11 χώρες και 3 ηπείρους, που μιλούν 8 διαφορετικές γλώσσες δημιουργούν την δική τους ιδιαίτερη μουσική – μια εναλλακτική μορφή «παγκοσμιοποιήσης». Από το 2002 που έδωσε την πρώτη της συναυλία, η Orchestra di Piazza Vittorio έχει εμφανιστεί περισσότερες από 250 φορές στην Ευρώπη και στην Αμερική. Η ιστορία της αποτέλεσε την αφορμή για μια κινηματογραφική ταινία, που δεν παίχτηκε απλά στις αίθουσες, αλλά συνδυάστηκε και με συναυλίες. Στην Αθήνα η Orchestra di Piazza Vittorio θα παρουσιάσει την δική της διασκευή στον Μαγικό αυλό του Μότσαρτ.

17 Ιουνίου
Philharmonia Orchestra
Μουσική διεύθυνση Esa-Pekka Salonen
Σολίστ Γιάννης Βακαρέλης
Η Philharmonia Orchestra είναι μια από τις σπουδαιότερες ορχήστρες του κόσμου. Η πλούσια δράση της την έχει καθιερώσει ως την κατεξοχήν ορχήστρα της αγγλικής πρωτεύουσας, ενώ η προσήλωσή της στην υψηλή ποιότητα σε συνδυασμό με τη χρήση νέων τεχνολογιών (η ορχήστρα έχει βραβευτεί για τη μουσική σε βιντεοπαιχνίδια με πρωταγωνιστή τον Χάρρυ Πόττερ) τής προσφέρει το ευρύτερο δυνατό κοινό. Από την έναρξη της φετινής σεζόν τη διεύθυνση της ορχήστρας έχει αναλάβει ο Φινλανδός μαέστρος Έσα-Πέκκα Σάλονεν, ένας από τους διαπρεπέστερους αρχιμουσικούς της γενιάς του (γεν.1958, Ελσίνκι), με αξιόλογη παράλληλα συνθετική δραστηριότητα. Στην Αθήνα το πρόγραμμα της συναυλίας περιλαμβάνει το Δεύτερο Κοντσέρτο για πιάνο του Λιστ (σολίστ ο Γιάννης Βακαρέλης) και την Έκτη Συμφωνία του Μάλερ.

19 Ιουνίου
Δημήτρης Παπαδημητρίου
Ο πολυβραβευμένος συνθέτης που έχει ασχοληθεί με επιτυχία με πολλά διαφορετικά μουσικά είδη και φόρμες, από την κλασική μουσική μέχρι τηλεοπτικά σήματα, επικεντρώνει τώρα το ενδιαφέρον του σε αυτό που ονομάζει «νέο ελληνικό συμφωνικό τραγούδι», το οποίο θα παρουσιαστεί στο πρώτο μέρος της συναυλίας, ενώ στο δεύτερο μέρος θα ακουστούν τραγούδια που τον «οδηγούν» στην διαμόρφωση προσωπικού ιδιώματος στον ορίζοντα του ελληνικού ήχου.

21 Ιουνίου
Café de los Maestros
H παράσταση Café de los Maestros μας ταξιδεύει στους μελαγχολικούς και ερωτικούς ρυθμούς του αργεντίνικου τάνγκο. Όλοι οι παλιοί θρύλοι της δεκαετίας του ’30 και του ’40 –συνθέτες, τραγουδιστές και μουσικοί–, σε προχωρημένη πια ηλικία σήμερα, θα βρεθούν επί σκηνής για να αναβιώσουν τη «χρυσή περίοδο του ήχου» του Μπουένος Άιρες. Εμπνευστής της συγκέντρωσης αυτής –που κατέληξε σ’ ένα άλμπουμ, μια ταινία και σε ζωντανές εμφανίσεις σε όλο τον κόσμο– ήταν ο γνωστός Αργεντινός μουσικός και βραβευμένος με 2 Όσκαρ (για τη Βαβέλ και το Μυστικό του Brokeback Mountain) Γκουστάβο Σανταολάγια. Ο Σανταολάγια οραματίστηκε το αργεντίνικο Buena Vista Social Club, και μαζί με τον Γκουστάβο Μότσι κατάφεραν να συγκεντρώσουν ύστερα από επίμονη ενασχόληση δύο χρόνων αρκετούς από τους παλιούς καλλιτέχνες της Αργεντινής και να τους πείσουν να συμμετάσχουν στην ομαδική αυτή προσπάθεια.
Αποτέλεσμα αυτού του project ήταν καταρχάς η παραγωγή ενός άλμπουμ, το οποίο έχει ήδη κερδίσει δύο Grammys, καθώς και μια πρώτη συναυλία στο Μπουένος Άιρες –στο πανέμορφο Teatro Colon– η οποία μάλιστα κινηματογραφήθηκε για τις ανάγκες της ομώνυμης ταινίας που παίχτηκε φέτος και στις ελληνικές αίθουσες.

23 & 24 Ιουνίου
Θάνος Μικρούτσικος
Ταξιδεύοντας…
…Ταξιδεύοντας με τον Θάνο Μικρούτσικο σε ήχους αλησμόνητους που σηματοδοτούν μια πορεία 30 και πλέον χρόνων. Από ένα τέτοιο ταξίδι δεν θα μπορούσε να απουσιάζει ο Σταυρός του Νότου – Γραμμές των Οριζόντων, ένα έργο που αποτέλεσε σταθμό στην ελληνική τραγουδοποιία και συνεχίζει να εξελίσσεται μουσικά από το συνθέτη, σε έναν ανοιχτό διάλογο με τον ποιητή της φυγής και του ονείρου, Νίκο Καββαδία.
Ο Μικρούτσικος όμως δεν είναι μόνο αυτό. Από το υπόλοιπο -τεράστιο και διαφορετικών αποχρώσεων έργο του- επιλέγει να παρουσιάσει επίσης γνωστά, αγαπημένα τραγούδια, ενορχηστρωμένα για μεγάλη ορχήστρα.
Το Σταυρό του Νότου – Γραμμές των Οριζόντων ερμηνεύουν οι Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Χρήστος Θηβαίος, Μίλτος Πασχαλίδης και Γιάννης Κούτρας.
Στο αφιέρωμα Τραγούδια για φωνή και ορχήστρα παίζει η Καμεράτα – Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής υπό τη μουσική διεύθυνση του Αλέξανδρου Μυρατ, φλάουτο / κλαρινέτο / σοπράνο σαξόφωνο ο Θύμιος Παπαδόπουλος, πιάνο ο Θάνος Μικρούτσικος, ενώ τα τραγούδια ερμηνεύει η Ρίτα Αντωνοπούλου.

28 Ιουνίου
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης
Δον Κιχώτης
Η παράσταση αυτή του Δον Κιχώτη, σε σκηνοθεσία Γιάννη Καραχισαρίδη, βασίζεται στο μνημειώδες έργο του Θερβάντες, δεν στέκεται όμως μόνο σ΄αυτό. Πρόκειται για μια νέα διασκευή, που συσχετίζει τη ζωή και τη δράση του συγγραφέα με τη ζωή και τη δράση του ήρωά του, Δον Κιχώτη. «Η ζωή του ίδιου του Θερβάντες ήταν γεμάτη κακοτυχίες και αναποδιές. Πάντα όμως κατάφερνε να αντιμετωπίζει την κακή του τύχη με ένα φωτεινό βλέμμα. Έτσι είναι και ο Δον Κιχώτης, ένας θλιμμένος ήρωας ο οποίος αντιμετωπίζει τη θλίψη του με γενναιότητα», τονίζει ο Γ. Καραχισαρίδης που έχει αναλάβει και τη δραματουργική επεξεργασία. Τον Δον Κιχώτη παίζει ο Γιώργος Κιμούλης, τον Σάντσο ο Δημήτρης Πιατάς και τη Δουλτσινέα η Κλειώ – Δανάη Οθωναίου. Τη σύνθεση των τραγουδιών έχει αναλάβει ο Θάνος Μικρούτσικος και τους στίχους η Αγαθή Δημητρούκα, τα σκηνικά ο Πάβελ Ντομπρίσκυ και τα κοστούμια ο Γιάννης Μετζικώφ.

29 Ιουνίου
Φιλαρμονική Ορχήστρα της Σκάλας του Μιλάνου
Μουσική διεύθυνση – Σολίστ (πιάνο) Daniel Barenboim
Ο σπουδαίος πιανίστας και μαέστρος Ντάνιελ Μπάρενμποϊμ με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Σκάλας του Μιλάνου, τη διεύθυνση της οποίας ανέλαβε από τις αρχές της σεζόν 2007/08, παρουσιάζει στο Ηρώδειο το Κοντσέρτο για πιάνο αρ. 3 του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, έργο που επισφραγίζει την πρώτη ωριμότητα του μεγάλου συνθέτη, καθώς και τη Φανταστική Συμφωνία του Εκτόρ Μπερλιόζ, ένα έργο που θεωρείται σημαδιακό για την τέχνη της ενορχήστρωσης. Ο πολυβραβευμένος Ντάνιελ Μπάρενμποϊμ γεννήθηκε στο Μπουένος Άιρες και διέπρεψε αρκετά χρόνια ως πιανίστας προτού αναδειχθεί και ως μαέστρος. Από το 1952 κατοικεί στο Ισραήλ, όπου το 1999 ίδρυσε μαζί με τον Παλαιστίνιο καθηγητή Έντουαρντ Σαΐντ (1935-2003) μια ορχήστρα για νέους Άραβες και Ισραηλινούς μουσικούς, με σκοπό να έρθουν κοντά μέσα από τη μουσική οι αντιμαχόμενοι αυτοί λαοί (στο Φεστιβάλ Αθηνών 2008 παρουσιάστηκε πρώτη φορά στην Ελλάδα μια αντίστοιχη προσπάθεια, η Ελληνοτουρκική Ορχήστρα Νέων, υπό τον Βλαντιμίρ Ασκενάζυ).

2 Ιουλίου
Γιάννης Μπέζος
Μολιέρος
Ο κατά φαντασίαν ασθενής
Τελευταίο έργο του Μολιέρου (1963) και εξαιρετικά δημοφιλές, ο Κατά φαντασίαν ασθενής ανεβαίνει στο Ηρώδειο σε σκηνοθεσία Γιάννη Μπέζου. Ο γνωστός και ιδιαιτέρως αγαπητός ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης θα ενσαρκώσει τον Αργκάν, τον υποχόνδριο, εγωιστή ήρωα του Μολιέρου, που εξαιτίας του χαρακτήρα του ταπεινώνεται, εξευτελίζεται και πέφτει θύμα αδιάκοπης εκμετάλλευσης. Ο μεγάλος κλασικός της γαλλικής κωμωδίας σατιρίζει σ’ αυτό του το έργο τούς γιατρούς και την απληστία τους, τον κομπογιαννιτισμό και τις προλήψεις, την υποχονδρία και τη σοβαροφάνεια, ερευνώντας συγχρόνως τις ανθρώπινες συμπεριφορές με άξονα καταρχήν το γέλιο. Στην παράσταση παίζουν ακόμη οι Ναταλία Τσαλίκη, Τάσος Γιαννόπουλος, Αλμπέρτο Φάις, Άγγελος Μπούρας, Γιάννα Παπαγεωργίου, Θανάσης Δήμου, Θεοδώρα Σιάρκου, Έμιλυ Κολιανδρή, Μιχάλης Οικονόμου, Δημήτρης Κανέλλος, Κωσταντίνος Γαβαλάς. Η μουσική είναι του Γιώργου Ανδρέου, τα σκηνικά της Μαργαρίτας Χατζηιωάννου, τα κοστούμια της Κατερίνας Παπανικολάου, οι χορογραφίες του Χάρη Μανταφούνη και οι φωτισμοί του Ανδρέα Μπέλλη. Παραγωγή: Μπέζος-Τσαλίκη Ο.Ε.

6, 7 Ιουλίου
Μπαλέτα του θεάτρου Μαριίνσκι (Κίροφ)
Η Λίμνη των Κύκνων
Μία από τις μακροβιότερες παραστάσεις μπαλέτου στην ιστορία του κλασικού χορού δεν θα μπορούσε να βρει καταλληλότερο ερμηνευτή από τα Μπαλέτα Μαριίνσκι ή αλλιώς Κίροφ –όπως έγιναν ευρύτερα γνωστά. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη ρωσική σχολή μπαλέτου αφού έγραψε την ίδια την ιστορία αυτής της τέχνης στη διάρκεια του 19^ου αι. με έδρα την Αγία Πετρούπολη. Από εδώ πέρασαν μερικά από τα σημαντικότερα ονόματα στην ιστορία του μπαλέτου: Από την Πάβλοβα κα τον Νιζίνσκι, ως τον Νουρέγιεφ, τη Μακάροβα και τον Μπαρίσνικοφ. Η επιλογή του ρομαντικού μύθου της πριγκίπισσας που μεταμορφώθηκε σε κύκνο, σε συνδυασμό με την αθάνατη μουσική του Τσαϊκόφσκι, υπόσχεται μια μοναδική εμπειρία.

9 Ιουλίου
Ορχήστρα των Χρωμάτων
Μουσική διεύθυνση Μίλτος Λογιάδης
Είκοσι χρόνια μετά την ίδρυσή της, η Ορχήστρα των Χρωμάτων ξεχωρίζει για την επιλογή του ρεπερτορίου της, το οποίο έξω από τυποποιημένα πρότυπα αναδεικνύει άγνωστα αριστουργήματα του 20ού αιώνα ή νέες οπτικές γωνίες για παλαιότερες –και λιγότερο γνωστές– συνθέσεις του κλασικού ρεπερτορίου. Η ορχήστρα δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην παρουσίαση έργων Ελλήνων συνθετών, αφιερώνοντας ειδικά προγράμματα σε μεγάλους Έλληνες δημιουργούς, αλλά και κάνοντας αναθέσεις έργων σε συνθέτες της νέας γενιάς. Με αυτή τη φιλοσοφία, το πρόγραμμα της συναυλίας στο Ηρώδειο περιλαμβάνει σύγχρονους Έλληνες συνθέτες: Θ. Αντωνίου, Ι. Ξενάκης, Γ. Κουμεντάκης, Γ. Κουρουπός, Γ. Χρήστου. Ο διευθυντής της Γιώργος Κουρουπός επισημαίνει ότι η ορχήστρα έχει επίγνωση της δυσκολίας του εγχειρήματος να καλύψει τον κενό χώρο της ερμηνείας της σύγχρονης μουσικής δημιουργίας, έτσι όπως αυτή εντάσσεται στο σύνθετο πλαίσιο της πολιτιστικής μας πραγματικότητας, πιστεύει όμως πως «θα ανακαλύψουμε κάποτε την κρυφή γοητεία της ελληνικής μουσικής».

13 Ιουλίου
Ολλανδικό Θέατρο της Γάνδης – Γιόχαν Σίμονς
Έντεν φον Χόρβατ
Καζιμίρ και Καρολίνα
Ένα φαντασμαγορικό μιούζικαλ διεθνούς συμπαραγωγής, από τη βελγική θεατρική ομάδα NTGent του Johan Simons και την ολλανδική VeenFabriek του Paul Koek, όπου ηθοποιοί και μουσικοί ενώνονται για να πουν την ιστορία ενός άτυχου έρωτα.
Οι δυο παραγωγοί και στενοί συνεργάτες, γνωστοί για τις πειραματικές τους προσεγγίσεις και τις ιδιαίτερες επιλογές των χώρων όπου φιλοξενούνται οι παραστάσεις τους, διαλέγουν αυτή τη φορά το Ηρώδειο για να ανεβάσουν το σπουδαίο έργο του Έντεν φον Χόρβατ Καζιμίρ και Καρολίνα.
Γραμμένο το 1932 και με κριτική διάθεση απέναντι στην φασιστική Ευρώπη του ’30, πραγματεύεται την αγάπη δυο νέων, οι οποίοι παρά τον δυνατό τους έρωτα δεν καταφέρνουν να απεγκλωβιστούν από τα δεσμά του υποβαθμισμένου κοινωνικού τους περιβάλλοντος. Ο ίδιος ο Χόρβατ λέει για το έργο ότι «πρόκειται για την μπαλάντα ενός άνεργου οδηγού και της γυναίκας του… μια μπαλάντα γεμάτη λύπη, χιούμορ και την αδυσώπητη αίσθηση ότι όλοι κάποτε θα πεθάνουμε».

ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ
Αίθουσα Φίλων της Μουσικής

10 Ιουνίου
Sinfonia Varsovia
Μουσική διεύθυνση Krzysztof Penderecki
Ο Κρυστόφ Πεντερέτσκι, ο διασημότερος ίσως σύγχρονος συνθέτης της Πολωνίας –γνωστός επίσης σε ένα ευρύτερο κοινό χάρη στις ταινίες του Κιούμπρικ και του Λιντς– εμφανίζεται στο αθηναϊκό κοινό επικεφαλής της ορχήστρας Sinfonia Varsovia, της οποίας είναι καλλιτεχνικός διευθυντής. Η Sinfonia Varsovia ιδρύθηκε το 1984 με τη σύμπραξη του θρυλικού βιολιστή Γεχούντι Μενουχίν, και από τον Ιούνιο του 2008 τη μουσική διεύθυνσή της έχει αναλάβει ο Γάλλος μαέστρος Μαρκ Μινκοφσκί.

2 Ιουλίου
Le Cercle de l’Ηarmonie
Μουσική διεύθυνση Jérémie Rhorer
Ο ανερχόμενος αστέρας της κλασικής μουσικής στη Γαλλία Ζερεμί Ρορέ διευθύνει την ορχήστρα Le Cercle de l’ Harmonie –που ίδρυσε το 2005 μαζί με το πρώτο βιολί της ορχήστρας Ζυλιέν Σωβέν– σε ένα πρόγραμμα με έργα που συνέθεσε ο Μότσαρτ τους τελευταίους μήνες της ζωής του, το 1791: την Εισαγωγή από τον Μαγικό αυλό, το Κοντσέρτο για κλαρινέτο σε λα μείζονα (σολίστ η Αυστραλιανή Νίκολα Μπουντ), και το ημιτελές Ρέκβιεμ.
Τραγουδούν: Cornelia Götz σοπράνο Maria Riccarda Wesseling μετζοσοπράνο, Stefano Ferrari τενόρος, Andreas Wolf μπάσος, και η χορωδία Les Éléments.

5 Ιουλίου
Συμφωνική Ορχήστρα & Χορωδία της ΕΡΤ
Μουσική διεύθυνση Λουκάς Καρυτινός
Η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα και η Χορωδία της ΕΡΤ, υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Λουκά Καρυτινού, παρουσιάζουν το Ρέκβιεμ του Τζουζέπε Βέρντι (1813-1901). Ο μεγάλος συνθέτης της όπερας, αν και δεν ήταν θρήσκος, συγκινημένος από το θάνατο του συγγραφέα και υποστηρικτή της ενοποίησης της Ιταλίας Αλεσσάντρο Μαντσόνι το 1873 έγραψε προς τιμήν του αυτό το Ρέκβιεμ, μια εμπνευσμένη σύνθεση που παραμένει διαχρονικά από τα πιο αγαπημένα στο κοινό έργα του. Τραγουδούν: Αλεξία Βουλγαρίδου σοπράνο Χαρίκλεια Μαυροπούλου μετζοσοπράνο, Mario Zeffiri τενόρος, Χριστόφορος Σταμπόγλης μπάσος.

Αίθουσα Τριάντη

9 & 10 Ιουλίου
Αν Τερέζα ντε Κεερσμάακερ / Rosas
Με την ολοκαίνουργια δημιουργία της –πρώτη παρουσίαση στην Ελλάδα– η Αν Τερέζα ντε Κεερσμάακερ αποκαλύπτει εκ νέου την πολύπλευρη οξυδέρκειά της. Δεν είναι απλώς η κατεξοχήν μουσική χορογράφος, η αρχιτέκτονας της κίνησης: επιδίδεται με μαεστρία στην ανανέωση της φόρμας μέσα από το διάλογο με διαφορετικούς καλλιτεχνικούς χώρους. Αυτή τη φορά συμπράττει με δυο Βέλγους εικαστικούς καλλιτέχνες, την Αν Βερόνικα Γιάνσενς και τον Μισέλ Φρανσουά, σε ένα έργο για εννέα άνδρες και μία γυναίκα με θέμα το ανθρώπινο σώμα σ’ ένα περιβάλλον που αλλάζει δραματικά.

Το Σχολείον

30 Ιουνίου, 1, 2 Ιουλίου
Οπτικοακουστικό τριήμερο
Το Φεστιβάλ Αθηνών ανοίγει φέτος έναν οπτικοακουστικό κύκλο με μια σειρά από παραστάσεις που προχωρούν πέρα από τον καθιερωμένο χώρο των συμβατικών περφόρμανς.
Σε τρεις ξεχωριστές βραδιές οι drog_A_tek, Coti K., Nίκος Bελιώτης, Λη Πάτερσον και οι Erasers σε συνεργασία με τους Sancho, Μπάμπη Μακρίδη & Biomass πειραματίζονται πάνω σε μια νέα ηχητική/οπτική διάλεκτο. Ο μουσικός αυτοσχεδιασμός, η θεατρικότητα, ο κινηματογράφος σε πραγματικό χρόνο, η αφήγηση σε ανοιχτά δίκτυα ερμηνειών, ο θόρυβος της στιγμής είναι μερικά από τα εργαλεία των δημιουργών. Ιδιότυπα οπτικά και ηχητικά περιβάλλοντα καλούν τον θεατή να συμμετάσχει σε μια διαφορετική βίωση του καλλιτεχνικού έργου.

6, 7, 8, 9 Ιουλίου
Ήχοι του κόσμου:
Λούρα
Word of mouth & Σανάδες
Ίβο Παπάσσοφ
Τουμάνι Ντιαμπατέ
Για τέταρτη χρονιά, το Φεστιβάλ Αθηνών παρουσιάζει την ενότητα Ήχοι του Κόσμου. Ένα παράθυρο στις μουσικές του κόσμου, σε ήχους από τις γειτονιές του πλανήτη, σε καλλιτέχνες που μέσα από τη φωνή και τη μουσική τους μεταφέρουν την ιδιαίτερη κουλτούρα του τόπου τους ή πειραματίζονται με διαφορετικά μουσικά είδη. Φέτος οι «Ήχοι του Κόσμου» απλώνονται σε τέσσερις βραδιές και με κορυφαίους μουσικούς από το Μάλι, το Πράσινο Ακρωτήρι, τη Βουλγαρία αλλά και την Ελλάδα.
Στις 6 Ιουλίου θα εμφανιστεί η Λούρα από το Πράσινο Ακρωτήρι. Γέννημα θρέμμα της καμποβερντιανής διασποράς, είναι το νέο μεγάλο όνομα του μουσικού είδους που έγινε γνωστό στο παγκόσμιο κοινό από τη διασημότερη εκπρόσωπό του, την Τσεζάρια Έβορα.

14, 15 Ιουλίου
Rue Lepsius
Μουσική προσωπογραφία του Κ. Π. Καβάφη
Για ορχήστρα νυκτών ανατολικών οργάνων
Πέντε βιολοντσέλα, τρεις φωνές και πιάνο
Μουσική Νίκος Ξυδάκης, Ποίηση Διονύσης Καψάλης
Ένα ηχητικό σκηνικό από συνθέσεις της Ανατολής που στόχο έχει να σκιαγραφήσει την προσωπικότητα του Κωνσταντίνου Π. Καβάφη. Ο Καβάφης, μεγάλος και άρρωστος πια, επισκέπτεται για τελευταία φορά την Ελλάδα. Ανάμεσα σε απλά καθημερινά περιστατικά του βίου του, φράσεις, αναπολήσεις, σκέψεις, συναισθήματα σχηματίζεται ένα διαφορετικό, εσωτερικό πορτρέτο. Η μουσική που τον ακολουθεί είναι η μουσική της πολιτείας στην οποία έζησε: της Αλεξάνδρειας (στη Rue Lepsius, την οδό Λέψιους). Έτσι ακριβώς όπως ακούγεται και διαχέεται στους δρόμους μέσα από σπίτια, ραδιόφωνα, καφενεία ή πλανόδιους μουσικούς. Στην παράσταση, τη σκηνοθετική επιμέλεια της οποίας κάνει η Μάρθα Φριντζήλα, συμμετέχουν Αιγύπτιοι σολίστες εγχόρδων κι ένας Αιγύπτιος τραγουδιστής.

Μάξιμος Μουμούρης
Ο Άρντεν από το Φέβερσαμ
Ο Μάξιμος Μουμούρης και ο «θίασός» του εμπνέονται από τους περιπλανώμενους θιάσους του Μεσαίωνα, όταν αυτοί γυρνούσαν από χωριό σε χωριό και μάγευαν το κοινό με ταχυδακτυλουργικά, ακροβατικά κόλπα, επιβλητικούς αφηγητές-κράχτες αφήνοντας μια σουρεαλιστική νότα και δημιουργώντας το τότε λαϊκό θέατρο. Στον «Άρντεν από το Φέβερσαμ» του 2009 ένας παρουσιαστής-κομπέρ οργανώνει το καραβάνι και αντί για κάρο με άλογα στη σκηνή-πλατεία του Σχολείου θα εισβάλει το φορτηγάκι του θιάσου για να ξεκινήσει ένα σύγχρονο μεταμοντέρνο θεατρικό δρόμου που θα μας πάει πίσω στη μαγεία εκείνων των εποχών. Η πλεκτάνη γύρω από το φόνο του Τόμας Άρντεν το 1551 που συγκλόνισε την Αγγλία της εποχής, αποτελέι το θέμα της παράστασης και της ομώνυμης ελισαβετιανής τραγωδίας, αγνώστου συγγραφέα που χρονολογείται το 1592.
Η παράσταση θα γίνει στην αυλή του Σχολείου. Οι ημερομηνίες θα δοθούν προσεχώς.

Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης»

Ζοέλ Πομμερά
Οι έμποροι
Η Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης», ο ιστορικός θίασος της Θεσσαλονίκης, παρουσιάζει στην Αθήνα την παράσταση με την οποία συμμετείχε στα «Δήμητρια» το φθινόπωρο του 2008, το σύγχρονο γαλλικό θεατρικό έργο «Οι έμποροι» του Ζοέλ Πομμερά. Είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζεται στην Ελλάδα έργο του αυτοδίδακτου Πομμερά, που γράφει και σκηνοθετεί ο ίδιος τα έργα του από το 1990. «Οι έμποροι» είμαστε όλοι μας: το προϊόν που πωλείται είναι η εργασία, και άρα ο χρόνος μας – δηλαδή τελικά ίδια η ζωή μας. Το έργο έχει τιμηθεί με το 3^ο Μεγάλο Βραβείο Γαλλικής Δραματικής Λογοτεχνίας. Η μετάφραση-σκηνοθεσία-ηχητικός σχεδιασμός είναι του Γιάννη Λεοντάρη, τα σκηνικά και τα κοστούμια της Μαρίας Καβαλιώτη και οι φωτισμοί Χρήστος Γιαλαβούζης. Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Έφη Σταμούλη, Νανά Παπαγαβριήλ, Νίκος Λύτρας, Μαριέττα Σπηλιοπούλου, Μομώ Βλάχου, Δημήτρης Βάρκας, Ελένη Βλαχοπούλου, Κυριάκος Δανηιλίδης.

ΑΛΛΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

O Ρομέο Καστελούτσι για πρώτη φορά στην Ελλάδα
O Ρομέο Καστελούτσι, εμβληματική φυσιογνωμία του σύγχρονου θεάτρου στην Ευρώπη, έρχεται πρώτη φορά στην Ελλάδα για να παρουσιάσει τη Θεία Κωμωδία, έργο εμπνευσμένο από τον Δάντη, που έκανε πρεμιέρα με μεγάλη επιτυχία στο Φεστιβάλ της Αβινιόν πέρυσι.
Κόλαση ( α΄ μέρος)
Η Κόλαση αποτελεί το πρώτο μέρος μιας τριλογίας εμπνευσμένης από τη Θεία Κωμωδία του Δάντη. Ο Καστελούτσι δεν επιδιώκει οποιαδήποτε αναπαράσταση του ποιήματος. Ταυτίζεται με την ανθρώπινη διάσταση του ίδιου του δημιουργού στην προσπάθειά του να ξεκινήσει ένα ταξίδι με προορισμό το άγνωστο. Πρόκειται για ένα έργο αυτοβιογραφικό, το οποίο μας καλεί να καταδυθούμε στο σκοτεινό σύμπαν των ερωτημάτων με τα οποία έρχεται αντιμέτωπος ο ποιητής, και αντιστοίχως ο καλλιτέχνης, στην πορεία της διαδρομής του.
Καθαρτήριο (β΄ μέρος)
Στο Καθαρτήριο, δεύτερο μέρος της τριλογίας που ο Ρομέο Καστελούτσι εμπνεύστηκε από την Θεία Κωμωδία, γινόμαστε παρατηρητές μιας πραγματικότητας όπως αυτή βιώνεται από μια αστική οικογένεια.
Παράδεισος (γ΄ μέρος)
Το τρίτο μέρος της τριλογίας είναι μια θεατρική εγκατάσταση στην οποία ο θεατής έχει πρόσβαση για λίγα μόνο λεπτά. Ο χώρος απογυμνώνεται και κατακλύζεται από το φως καθιστώντας αδύνατη τη λειτουργία της όρασης.
Οι χώροι και οι ημερομηνίες των παραστάσεων της τριλογίας θα ανακοινωθούν προσεχώς.

11, 12, 13 Ιουνίου
Toneelhuis / Guy Cassiers
Τρίπτυχο της εξουσίας – Μέρος Α΄
Mefisto For Ever
Βασισμένο στο μυθιστόρημα του Kλάους Μαν, Μεφίστο
Το πρώτο μέρος της «Τριλογίας της Εξουσίας», Mefisto for ever, φέρνει στην Αθήνα από την Αμβέρσα ο μεγαλύτερος θεατρικός οργανισμός της Φλάνδρας, Toneelhuis. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του και σκηνοθέτης, Γκυ Κασσίερς, είναι και ο οραματιστής του σύνθετου αυτού θεατρικού εγχειρήματος, γνωστός για τον πολύ ιδιαίτερο τρόπο με τον οποίο συνδυάζει στις παραστάσεις του τεχνολογικά και λογοτεχνικά στοιχεία, με σκοπό όμως να εμβαθύνει το συναισθηματικό αντίκτυπο των έργων. Στο Mefisto for ever συνεργάστηκε με τον συγγραφέα Tom Lanoye, επίσης Φλαμανδό, που διασκεύασε για την παράσταση το μυθιστόρημα του Κλάους Μανν, Μεφίστο. Είναι η ιστορία ενός ηθοποιού και σκηνοθέτη του θεάτρου, που συνεργάστηκε με τους Ναζί.

3, 4, 5 Ιουλίου
Christoph Marthaler
Riesenbutzbach – Eine Dauerkolonie
Τι θα ακολουθήσει τις τελευταίες μέρες του καταναλωτισμού; Ο Κριστόφ Μαρτάλερ παρατηρεί ένα διεφθαρμένο και κλειστοφοβικό κόσμο, όπου οι εταιρικές και οικογενειακές ιεραρχίες προσπαθούν να επιβιώσουν με τη χρήση όλο και περισσότερων συστημάτων ασφαλείας. Στην πραγματικότητα δεν έχει απομείνει τίποτα για φύλαξη ή προστασία – κανείς όμως δεν τολμάει να το παραδεχτεί. Οι άνθρωποι, εξαρτημένοι στα όρια της παράνοιας από τα υλικά αγαθά, βιώνουν την απώλειά τους σαν εφιάλτη. Οι κάτοικοι του «Ρήζενμπουτσμπάχ» πέφτουν για ύπνο στην σύγχρονη Δυτική Ευρώπη της πολυτέλειας και ξυπνούν σε ένα ξενώνα αστέγων, ανήμποροι να αρθρώσουν λόγο διαφορετικό από τα κλισέ του μάρκετινγκ.
Στα γερμανικά με ελληνικούς υπέρτιτλους
Παραγωγή: Wiener Festwochen
Συμπαραγωγή: napoli. teatro festival Italia, spielzeiteuropa I Berliner Festspiele, Theater Chur, Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου του Βρότσλαφ, Φεστιβάλ της Αβινιόν, Φεστιβάλ Αθηνών

Εταιρεία Θεάτρου Blitz
Κατερίνη
Ως «σκηνοθετημένη πραγματικότητα» αντιμετωπίζουν οι Βlitz την performance Κατερίνη. Πρόκειται για μια πολύωρη πειραματική παράσταση που διαδραματίζεται σε έναν δημόσιο χώρο υποδοχής των θεατών και σε επτά δωμάτια τα οποία μπορεί να επισκεφθεί κάθε θεατής, ύστερα από τηλεφωνικό ραντεβού. Στον κεντρικό χώρο ένα πάρτι με φαγητά και ποτά λειτουργεί ως αίθουσα αναμονής, ενώ ταυτόχρονα λαμβάνουν χώρα αναγνώσεις κειμένων, ανακοινώσεις και δρώμενα. Αμήχανες και προσωπικές οι συναντήσεις στα δωμάτια, επιφυλάσσουν επιμέρους ιστορίες.
Πώς διαφορετικές ανθρώπινες στιγμές μπορούν να διασταυρωθούν σε μια εποχή ακραίας ιδιώτευσης, είναι η θεατρική πρόταση-πρόκληση της ταλαντούχας, νεανικής ομάδας.
Nova Melancholia
«Ανεμοστρόβιλος. Ο Walter Benjamin σκέφτεται μεγαλοφώνως. Τα πάντα είναι ζήτημα μοντάζ. Ο Πάπας πέθανε. Ζήτω ο Πάπας. Το αυτόματο της Ιστορίας πετά φράσεις»: τον επαναπροσδιορισμό της δραματικής και σκηνικής γραφής θέτει ως στόχο η πειραματική ομάδα Nova Melancholia. Πώς πολιτικά και θρησκευτικά διακυβεύματα της Ιστορίας μπορούν να αφυπνίσουν το παρόν; Μέσα από το «υβριδικό» κείμενο-collage Habemus Papam, Walter και τις αποσπασματικές, στοχαστικές και ενορατικές Θέσεις για τη Φιλοσοφία της Ιστορίας του Βάλτερ Μπένγιαμιν, επτά περφόρμερς επιχειρούν τη διανοητική και συγκινησιακή διέγερση.

30 Ιουνίου
Λενιώ Κακλέα
Matter-of- act
Τις ανησυχίες και τα ερωτήματα της γενιάς της γύρω από τη λειτουργία της τέχνης σήμερα εκφράζει η 24χρονη Λενιώ Κακλέα –απόφοιτος της Κρατικής Σχολής Χορού που τα τελευταία τέσσερα χρόνια ζει και εργάζεται στη Γαλλία.
Με το matter–of–act (project για ένα φεστιβάλ και δέκα θεατές του) αμφισβητεί τη λογική του κατασκευασμένου θεάματος και τις εύκολες απαντήσεις, για να καταθέσει μια φόρμα ζωντανή και ανοιχτή που διερευνά τη σχέση του Φεστιβάλ Αθηνών με το κοινό του, αφυπνίζοντας νου και αισθήσεις.
Η παράσταση θα πραγματοποιηθεί στο Κέντρο Χορού Ντάνκαν

Aπό Μηχανής Θέατρο
Γιάννη Μαυριτσάκη
Κωλοδουλειά
«Η εξαντλητική παραίσθηση μιας γυναίκας, δεύτερης βοηθού κουζίνας, στα υπόγεια σύγχρονου ταχυφαγείου, μας τροφοδοτεί με υλικά από τα έγκατα της συνείδησης το σκοτεινό φαγητό της ύπαρξης. Ένας αρχαίος κόσμος βρώμικης πείνας καθρεφτίζεται φιλήδονα στις ανοξείδωτες αποστειρωμένες επιφάνειες. Το αμείλικτο στομάχι του Χρόνου παραμονεύει. Ένα σκοτεινό reality όπου όσοι παραμείνουν ζωντανοί αξίζουν τον θαυμασμό μας.»
Μ’ αυτά τα λόγια περιγράφει ο Άγγελος Μέντης το καινούριο έργο του Γιάννη Μαυριτσάκη, που ξεχώρισε ήδη με το πρώτο θεατρικό του κείμενο, Το τυφλό σημείο, και απέσπασε το Βραβείο Κουν 2008.
Σκηνοθεσία – Σκηνογραφία – Κοστούμια Άγγελος Μέντης. Φωτιστής Αλέκος Γιάνναρος

Synch
12, 13, 14 Ιουνιου
Τεχνόπολις-Μουσείο Μπενάκη-Νέο Κτίριο
Για έκτη συνεχή χρονιά το Synch, το πιο πρωτοποριακό ελληνικό φεστιβάλ, μας ξεναγεί στους πιο αβάν-γκαρντ ήχους του κόσμου αναμειγνύοντας αριστοτεχνικά την αφρόκρεμα της ηλεκτρονικής, χορευτικής και τζαζ σκηνής. Παράλληλα, η εικόνα και τα ψηφιακά μέσα έρχονται να συμπληρώσουν το καλλιτεχνικό κάδρο και να εμπλουτίσουν τη φαντασία μας.

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ
Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
3, 4 Ιουλίου
Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου
Αριστοφάνη
Νεφέλες
Το Φεστιβάλ Επιδαύρου 2009 ανοίγει με τις Νεφέλες του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη, μουσική Σταμάτη Κραουνάκη, και μια πλειάδα σημαντικών και αξιόλογων συντελεστών και ηθοποιών.
Στην κωμωδία αυτή ο Αριστοφάνης σατιρίζει αμείλικτα τις νέες ιδέες και τα εκπαιδευτικά συστήματα που έχουν εισαγάγει ο Σωκράτης και οι σοφιστές στην αθηναϊκή κοινωνία. Βρισκόμαστε στο 423 π.Χ. Αθηναίοι και Σπαρτιάτες έχουν υπογράψει μεταξύ τους ανακωχή, και τα βέλη της σάτιρας στρέφονται κατά της πνευματικής ηγεσίας. Στην παράσταση παίζουν οι Ανδρέας Τσουρής, Χριστόδουλος Μαρτάς, Νεοκλής Νεοκλέους, Γιώργος Μουαίμης, Αννίτα Σαντοριναίου, Έλενα Ευσταθίου, Μιχάλης Μουστάκας, Χριστόφορος Χριστοφόρου και άλλοι ηθοποιοί.

10, 11 Ιουλίου
Εθνικό Θέατρο Μεγάλης Βρετανίας
Ρακίνα
Φαίδρα
Το Εθνικό Θέατρο της Μεγάλης Βρετανίας παρουσιάζει τη Φαίδρα του Ρακίνα, με πρωταγωνίστρια την πολυβραβευμένη Έλεν Μίρεν, σε σκηνοθεσία του διευθυντή του θεάτρου Νίκολας Χάιτνερ. Κυριευμένη από ανεξέλεγκτο πάθος για τον θετό της γιό Ιππόλυτο, και με την πεποίθηση πως ο σύζυγός της ο Θησέας σκοτώθηκε στο μακρινό του ταξίδι, η Φαίδρα αποκαλύπτει τους κρυφούς της πόθους και χάνεται στους εφιάλτες της. Όταν ο Θησέας τελικά επιστρέφει σώος και αβλαβής, η Φαίδρα τρομοκρατημένη κατηγορεί τον Ιππόλυτο ότι επιχείρησε να τη βιάσει· το αποτέλεσμα είναι να ξεκινήσει ένας κύκλος θανάτου. Η διαχρονική τραγωδία του Ρακίνα (1639-1699) έχει αποδοθεί στα αγγλικά από τον μεγάλο εθνικό ποιητή της Αγγλίας Τεντ Χιούζ. Η παράσταση κάνει πρεμιέρα στο Λονδίνο στις 11 Ιουνίου.

17, 18 Ιουλίου
Εθνικό Θέατρο
Ευριπίδη
Άλκηστις
Την Άλκηστη του Ευριπίδη, αυτό το παράξενο, πολυσήμαντο και ιδιαίτερα γοητευτικό έργο της αρχαίας ελληνικής δραματουργίας, παρουσιάζει το Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου. Πρόκειται για την ιστορία του βασιλιά Άδμητου που σύμφωνα με το πεπρωμένο του έπρεπε να πεθάνει. Η μόνη δυνατότητα να παραμείνει στη ζωή θα ήταν ένας από τους οικείους του να πεθάνει στη θέση του. Οι γονείς του αρνούνται να θυσιαστούν για χάρη του. Η σύζυγός του όμως, η Άλκηστη, δέχεται να πεθάνει για να σωθεί ο άντρας της. Λίγο μετά το θάνατό της ο Ηρακλής επισκέπτεται το παλάτι του Άδμητου στις Φερές της Θεσσαλίας, μαθαίνει για το θάνατο της Άλκηστης, και αναλαμβάνει να την αρπάξει από τα χέρια του θανάτου και να τη φέρει πίσω στη ζωή. Την παράσταση υποστηρίζει πλειάδα σημαντικών ερμηνευτών: Μαρία Σκουλά, Χρήστος Λούλης, Αργύρης Ξάφης, Μαρία Πρωτόπαππα, Κώστας Μπερικόπουλος, Σωκράτης Πατσίκας και άλλοι πολλοί ηθοποιοί.

24, 25 Ιουλίου

Άμος Γκιτάι

Ο πόλεμος των υιών του φωτός κατά των υιών του σκότους

Ο Ισραηλινός σκηνοθέτης Άμος Γκιτάι παρουσιάζει στην Επίδαυρο ένα θέαμα βασισμένο στην Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου του Ιωσήπου Φλαβίου (1^ος αιώνας μ.Χ.), που περιγράφει την κατάκτηση της Ιουδαίας από τους Ρωμαίους και την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ. Μια παράσταση ανάμεσα στο θέατρο και στο ορατόριο, στην ομιλία σε διαφορετικές γλώσσες και στο τραγούδι, στη φαντασμαγορία των προβολών και στη δύναμη του φυσικού τοπίου, που παίρνει το όνομά της από τον ομώνυμο πάπυρο της Νεκράς Θάλασσας, το κείμενο του οποίου είναι συγχρόνως στρατιωτικό εγχειρίδιο και προφητεία σύγκρουσης του καλού με το κακό. Ο Γκιτάι αναζητά στο αρχαίο κείμενο αντιστοιχίες με τη σύγχρονη εποχή, ενώ παράλληλα αντλεί κείμενα και από τους Ρίλκε και Ουάιλντ, καθώς και από τον Εκκλησιαστή. Ιδιοφυής και πολυτάλαντος δημιουργός, ο Γκιτάι σπούδασε αρχιτεκτονική αλλά αφοσιώθηκε στον κινηματογράφο. Έχει γυρίσει ταινίες μυθοπλασίας, αλλά και ντοκιμαντέρ, ενώ έχει ασχοληθεί και με θεατρικά δρώμενα.

Στην παράσταση συμμετέχει η μεγάλη κυρία του θεάτρου και του κινηματογράφου Ζαν Μορώ.

31 Ιουλίου, 1^η Αυγούστου
Εθνικό Θέατρο
Αισχύλου
Πέρσες
Οι Πέρσες, από τα κορυφαία έργα του τραγικού λόγου, ανεβαίνουν από το Εθνικό Θέατρο στην Επίδαυρο σε σκηνοθεσία του διεθνούς φήμης σκηνοθέτη Ντίμιτερ Γκότσεφ. O Γκότσεφ έχει ήδη στις αποσκευές του την περίφημη παράσταση των Περσών στο Deutsches Theater του Βερολίνου –«παράσταση της χρονιάς» σύμφωνα με το έγκριτο γερμανικό περιοδικό Theater Heute. Με την παράσταση της Επιδαύρου ο σκηνοθέτης δεν εκπληρώνει μόνο ένα παλιό όνειρο, αλλά έρχεται ξανά αντιμέτωπος με το έργο του Αισχύλου, συνεχίζοντας την αναζήτηση στην αρχαία τραγωδία και προτείνοντας μια νέα εκδοχή με αρωγούς Έλληνες ηθοποιούς και βασικό ερέθισμα το χώρο του αρχαίου θεάτρου. Η τραγωδία αυτή πραγματεύεται τον αντίκτυπο που είχε στην περσική αυλή η συντριπτική ήττα των Περσών στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας το 480 π.Χ.

7, 8 Aυγούστου
Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος
Ευριπίδη
Τρωάδες
Τις Τρωάδες, το περίφημο αντιπολεμικό έργο του Ευριπίδη, επιλέγει να ανεβάσει το ΚΘΒΕ φέτος το καλοκαίρι, σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κουντούρη. Πρόκειται για την τραγωδία των ηττημένων, αιχμάλωτων γυναικών της Τροίας που, μετά την πτώση της πόλης, θα καταλήξουν τελικώς σκλάβες στα καράβια των Ελλήνων. Ανάμεσά τους η άλλοτε ισχυρή βασίλισσα Εκάβη, η τραγική μάντισσα Κασσάνδρα και η τρυφερή Ανδρομάχη, που βλέπουν τους δικούς τους ανθρώπους να θυσιάζονται, ανήμπορες να τους προστατέψουν. Έργο πάντα επίκαιρο, προβάλει τη βιαιότητα του πολέμου και την απάνθρωπη φύση του νικητή.

Με αφορμή αυτή την παράσταση, στη σκηνή της Επιδαύρου θα συναντηθούν η Μαρία Ναυπλιώτου και η Λήδα Πρωτοψάλτη.

14, 15 Αυγούστου
Αριστοφάνη
Όρνιθες
Το 414 π.Χ. δύο Αθηναίοι –ο Πισθέταιρος κι ο Ευελπίδης– εγκαταλείπουν τη φιλοπόλεμη Αθήνα και τα πολιτικοκοινωνικά δεινά αναζητώντας την ιδανική πολιτεία στον ουρανό. Ο σκηνοθέτης Σωτήρης Χατζάκης μαζί με γνήσιας κωμικής φλέβας ηθοποιούς από διαφορετικές γενιές υπόσχονται μια διαφορετική ανάγνωση της κωμωδίας που σφραγίστηκε εδώ και μισό αιώνα από την παράσταση του Καρόλου Κουν. Όπως σημειώνει ο σκηνοθέτης, «…η παράσταση εστιάζει στην εποχή του ’60 και στην αισθητική των περιπλανώμενων ακροβατών, των αυτοδίδαχτων σχοινοβατών, των εραστών της άρσης του βάρους στα λαϊκά θεάματα, στις αλάνες, στις πλατείες, στις διώρυγες, στα λούνα πάρκ στα varieté μιας τραυματικής και συναρπαστικής δεκαετίας. Η κοινωνία των πουλιών εδώ γίνεται μια κοινότητα ανθρώπων που ονειρεύονται την πτήση, που την επιχειρούν πολλές φορές κωμικά και αδέξια και γίνονται ινδάλματα μιας γειτονιάς που θέλει – και ξέρει ότι ποτέ δεν θα τα καταφέρει – να βρεθεί στον ουρανό».

21, 22 Αυγούστου
The Bridge Project
Ουίλλιαμ Σαίξπηρ
Το χειμωνιάτικο παραμύθι
Το φεστιβάλ της Επιδαύρου ολοκληρώνεται στις 21 και 22 Αυγούστου με το Χειμωνιάτικο παραμύθι, μια συμπαραγωγή του θεάτρου The Old Vic του Λονδίνου με τη Μουσική Ακαδημία του Μπρούκλυν (Brooklyn Academy of Music – ΒΑΜ) της Νέας Υόρκης και την εταιρεία παραγωγής Neal Street Productions, που με τον γενικό τίτλο «The Bridge Project» ξεκινούν από τη φετινή σεζόν μια τριετή, υπερατλαντική συνεργασία η οποία φέρνει κοντά μεγάλα ταλέντα της θεατρικής σκηνής της Νέας Υόρκης και του Λονδίνου. Έτσι, ο βραβευμένος με Όσκαρ Σαμ Μέντες (American Beauty) σκηνοθετεί έναν μεικτό αγγλοαμερικανικό θίασο, στον οποίο συμμετέχουν σπουδαίοι ηθοποιοί του αγγλικού θεάτρου, όπως ο Σάιμον Ράσσελ Μπηλ, η Σινέντ Κιούζακ και η ανερχόμενη Ρεμπέκα Χολ (Vicky, Christina, Barcelona), μαζί με αστέρες του αμερικανικού θεάτρου και κινηματογράφου, όπως ο Ρίτσαρντ Ήστον, ο Τζος Χάμιλτον και ο Ήθαν Χωκ. Το Χειμωνιάτικο παραμύθι συγκαταλέγεται ανάμεσα στα έργα της τελευταίας συγγραφικής περιόδου του Σαίξπηρ, όπου τα όρια ανάμεσα στα παραδοσιακά θεατρικά είδη είναι ρευστά. Η ιστορία ξεκινάει με σκοτεινούς τόνους, αλλά το έντονο ψυχολογικό δράμα των πρώτων τριών πράξεων δίνει τη θέση του σε κωμικές καταστάσεις και τελικά σε ευτυχισμένο τέλος.

Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου

3, 4 Ιουλίου
Ευριπίδου
Σπαράγματα ή απλά μαθήματα μιας άγνωστης μυθολογίας
Πρόκειται για μια παράσταση βασισμένη στα αποσπάσματα (σπαράγματα) από τις χαμένες τραγωδίες του Ευριπίδη. Πάνω σ’αυτό το ανεξερεύνητο θεατρικά υλικό ο σκηνοθέτης Βασίλης Νικολαΐδης στήνει ένα θέαμα με τη συμβολή και της μουσικής, η οποία αναμένεται να συνδέσει τις διαφορετικές ατμόσφαιρες. Ως γνωστόν σώζονται ακέραια 19 δράματα του μεγάλου τραγικού. Από τις πολλές τραγωδίες που δεν διασώθηκαν ολόκληρες υπάρχουν αποφθέγματα, διδάγματα, μέρη διαλόγων, μονολόγων και χορικά που προσφέρουν ένα πλουσιότατο και άκρως ενδιαφέρον υλικό. Η όλη σύνθεση γίνεται με τη συνεργασία του φιλολόγου Γιάννη Λιγνάδη που υπογράφει και τη μετάφραση, η δραματουργική επεξεργασία και οι στίχοι είναι της Αγαθής Δημητρούκα, η μουσική του Πέτρου Ταμπούρη, τα σκηνικά και τα κοστούμια του Γιάννη Μετζικόφ, οι χορογραφίες της Έρσης Πίττα και οι φωτισμοί της Ελευθερίας Ντεκώ.