Η τηλεόραση δεν προκαλεί διαταραχή της προσοχής στα παδιά
Σικάγο: Εν αντιθέσει με παλαιότερες μελέτες, δεν φαίνεται τα παιδιά που βλέπουν πολλές ώρες τηλεόραση να καταλήγουν με προβλήματα συμπεριφοράς στο σχολικό περιβάλλον, σύμφωνα με αμερικανική μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Pediatrics.
Σικάγο: Εν αντιθέσει με παλαιότερες μελέτες, δεν φαίνεται τα παιδιά που βλέπουν πολλές ώρες τηλεόραση να καταλήγουν με προβλήματα συμπεριφοράς στο σχολικό περιβάλλον, σύμφωνα με αμερικανική μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Pediatrics.
Ερευνητική ομάδα του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου του Τέξας μελέτησε στοιχεία από δημοσκόπηση στην οποία είχαν λάβει μέρος γονείς και δάσκαλοι 5.000 παιδιών σε περίοδο δύο ετών, για να καθοριστεί αν η τηλεόραση κατά τη διάρκεια της νηπιακής ηλικίας συντελεί στην εκδήλωση του συνδρόμου ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας στην α’ δημοτικού.
Από την επεξεργασία των δεδομένων δεν διαπιστώνεται ισχυρή σχέση μεταξύ τηλεθέασης και υποκείμενων προβλημάτων προσοχής. Τα αποτελέσματα έρχονται σε αντίθεση με μελέτη του 2004 που είχε δημοσιευθεί στο ίδιο έντυπο, πιθανόν λόγω των διαφορών στη μεθοδολογία.
Η μελέτη του 2004, που χρησιμοποίησε διαφορετική βάση δεδομένων, έδειξε ότι κάθε επιπλέον ώρα τηλεθέασης σε ηλικία ενός έως τριών ετών αύξανε τον κίνδυνο προβλημάτων συμπεριφοράς κατά 10% σε ηλικία επτά ετών.
Η νέα έρευνα επεσήμανε ότι το σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας, αναγνωρίζεται ως διαταραχή της παιδικής ηλικίας πολύ πριν τα παιδιά ξεκινήσουν να παρακολουθούν τηλεόραση.
Παλαιότερες μελέτες δεν είχαν υποστηρίξει την άποψη ότι η γονεϊκή συμπεριφορά προκαλεί τη διαταραχή, αν και περιβαλλοντικοί παράγοντες την περίοδο του τοκετού έχουν συσχετιστεί από έρευνες με το συγκεκριμένο σύνδρομο.
«Οι επιστήμονες έχουν παρατηρήσει ότι μεγάλο τμήμα της παιδικής ανάπτυξης είναι ανταποδοτικό, με τα χαρακτηριστικά του παιδιού να επηρεάζουν τον τρόπο που το παιδί αντιμετωπίζεται από τους γονείς και το αντίστροφο.
Ίσως λοιπόν οι εξουθενωμένοι από το υπερδραστήριο παιδί τους γονείς χρησιμοποιούν την τηλεόραση ως μπέιμπι σίτερ πιο συχνά από τους γονείς λιγότερο δραστήριων παιδιών.
Επομένως η σχέση μεταξύ πρώιμη τηλεθέασης και μετέπειτα διαταραχής της προσοχής μπορεί να συνδέεται με τον χαρακτήρα του παιδιού περισσότερο απ’ ότι η τηλεόραση μπορεί να προκαλέσει την υπερκινητικότητα των παιδιών.
Τα συστατικά του χυμού παντζαριού υποστηρίζουν την καρδιά και την κυκλοφορία του αίματος, ενώ παράλληλα συμβάλλουν στη φυσική ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης.